Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προστέθηκαν πληροφορίες. Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Προστέθηκαν πληροφορίες. Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 124:
=== Περίοδος 1924-1933 ===
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 102-12975, Berlin, Adolf Hitler bei Veranstaltung.jpg|left|thumb|300px|Γκέρινγκ, Γκέμπελς, Χίτλερ. 1932. <small>Φωτ. Γερμανικού Ομοσπονδιακού Αρχείου</small>]]
Το διάδοχο Κόμμα είναι πλέον χωρίς Ηγέτη. (Τhe Party is without a Leader).
Το διάδοχο Κόμμα είναι πλέον χωρίς Ηγέτη. Κατά την περίοδο 1924 - 25 το «Γερμανικό Κόμμα» διασπάται σε δύο σκέλη. Ηγέτης του ενός γίνεται ο [[Γιόζεφ Γκέμπελς]], (Joseph Goebels), ονομάζοντάς το «Γερμανικό Λαϊκό Κόμμα της Ελευθερίας». Παρά την αρχική καταδίκη του σε πενταετή φυλάκιση, ο Χίτλερ αποφυλακίζεται στις [[24 Δεκεμβρίου]] [[1924]], έχοντας εκμεταλλευθεί το διάστημα της φυλάκισής του για να συγγράψει το βιβλίο του «Ο Αγών μου». Το πραξικόπημα και η δίκη του, όμως, έχουν λάβει μεγάλη δημοσιότητα, και το Κόμμα γίνεται ευρύτερα γνωστό σε ολόκληρη την [[Γερμανία]]. Ο Χίτλερ ασχολείται πλέον με την επανίδρυση του διαλυμένου Κόμματος, πράγμα το οποίο φέρνει λαμπρά σε πέρας. Η αποτυχία του πραξικοπήματος, ωστόσο, έχει αλλάξει την πρακτική που σκέπτεται να ακολουθήσει εφεξής ο Ηγέτης του Κόμματος: Αποκηρύσσει την δια της βίας κατάληψη της εξουσίας και, αντίθετα, στρέφει όλες του τις προσπάθειες για την επικράτησή του στις εθνικές εκλογές. Ακολουθεί, πλέον, την «στρατηγική της νομιμότητας» για να κατακτήσει την εξουσία με νόμιμα μέσα. Το Ναζιστικό Κόμμα έχει, το 1925, δύο «πτέρυγες» οργανωτικού χαρακτήρα, το «Σώμα της Πολιτικής Ηγεσίας» (Korps der politischen Leiter), (Body of Political Leadership) και την πτέρυγα των «κοινών» μελών (Parteimitglieder). Στην ηγετική ομάδα αναπληρωτής ηγέτης είναι ο Ρούντολφ Ες, (Rundolph Hess) ο οποίος, όμως, δεν έχει πραγματική ισχύ στο Κόμμα: Ύστερα από τον ίδιο τον Χίτλερ, ηγετικές φυσιογνωμίες του Ναζιστικού Κόμματος είναι οι Χίμλερ,(Himler) Γκέμπελς (Goebels) και Γκέρινγκ (Goering). ▼
▲
Στις εκλογές του Μαΐου 1924 το NSDAP δεν σημειώνει μεγάλη επιτυχία: Κερδίζει 12 μόλις έδρες στο [[Ράιχσταγκ]], (The Reich stag) έναντι 131 του Σοσιαλιστικού Κόμματος (SPD) και 45 του Κομμουνιστικού Κόμματος (KPD). Το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα οδηγεί τον Χίτλερ, ο οποίος αποφυλακίζεται και επανιδρύει το Κόμμα, να επιχειρήσει μεγαλύτερα ανοίγματα προς τις λαϊκές μάζες. Το πρώτο άνοιγμα, που πραγματοποιείται το 1925, είναι ο διαχωρισμός του Κόμματος από την [[SA]], καθώς το μεγάλο βάρος ρίχνεται στις νόμιμες δραστηριότητές του. Ευρύτερο άνοιγμα πραγματοποιείται καθώς το Κόμμα δέχεται πλέον, ως μέλη, και γυναίκες. Η SA και η [[SS]], που δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του [[1925]] ως Σωματοφυλακή του Ηγέτη, (The Leader 's Bodyguard) με επικεφαλής τον Χίμλερ, (Himler) αναφέρονται πλέον όχι ως Κομματικές οργανώσεις, αλλά ως «υποστηρικτικές ομάδες», (support groups) και όλα τα μέλη τους υποχρεώνονται να εγγραφούν ως τακτικά μέλη στο Κόμμα για να παραμείνουν σε αυτές.▼
▲Στις εκλογές του Μαΐου 1924 το NSDAP (NSGWP) δεν σημειώνει μεγάλη επιτυχία: Κερδίζει 12 μόλις έδρες στο [[Ράιχσταγκ]], (The Reich stag) έναντι 131 του Σοσιαλιστικού Κόμματος (SPD) και 45 του Κομμουνιστικού Κόμματος (KPD). Το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα οδηγεί τον Χίτλερ, ο οποίος αποφυλακίζεται και επανιδρύει το Κόμμα, να επιχειρήσει μεγαλύτερα ανοίγματα προς τις λαϊκές μάζες. Το πρώτο άνοιγμα, που πραγματοποιείται το 1925, είναι ο διαχωρισμός του Κόμματος από την [[SA]], καθώς το μεγάλο βάρος ρίχνεται στις νόμιμες δραστηριότητές του. Ευρύτερο άνοιγμα πραγματοποιείται καθώς το Κόμμα δέχεται πλέον, ως μέλη, και γυναίκες. Η SA και η [[SS]], που δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του [[1925]] ως Σωματοφυλακή του Ηγέτη, (The Leader 's Bodyguard) με επικεφαλής τον Χίμλερ, (Himler) αναφέρονται πλέον όχι ως Κομματικές οργανώσεις, αλλά ως «υποστηρικτικές ομάδες», (support groups), και όλα τα μέλη τους υποχρεώνονται να εγγραφούν ως τακτικά μέλη στο Κόμμα για να παραμείνουν σε αυτές.
Εν τω μεταξύ το Κόμμα περνά τα όρια της Βαυαρίας. Επεκτείνεται και αποκτά οπαδούς και σε άλλα κρατίδια, όπως στην [[Νυρεμβέργη]] της [[Βυρτεμβέργη]]ς, όπου προεξάρχον στέλεχος είναι ο [[Γιούλιους Στράιχερ]] (Julius Striher) με την εφημερίδα του [[Der Stürmer]], στην Ανατολική [[Πρωσία]], (Eastern Prussia) την [[Πομερανία]], το [[Σλέσβιχ-Χολστάιν]] (Shlesvih - Holstein) κ.ά. Στις εκλογές του Μαΐου 1928 το NSDAP (NSGWP) παίρνει μόνο το 2,6% των ψήφων και κερδίζει 12 έδρες. Το [[1929]] ο αριθμός των μελών του Κόμματος έχει φθάσει τις 130.000.▼
▲Εν τω μεταξύ το Κόμμα περνά τα όρια της Βαυαρίας. Επεκτείνεται και αποκτά οπαδούς και σε άλλα κρατίδια, όπως στην [[Νυρεμβέργη]] (Nyrenmberg) της [[Βυρτεμβέργη]]ς, όπου προεξάρχον στέλεχος είναι ο [[Γιούλιους Στράιχερ]] (Julius Striher) με την εφημερίδα του [[Der Stürmer]], στην Ανατολική [[Πρωσία]], (Eastern Prussia) την [[Πομερανία]], (Pomerania) το [[Σλέσβιχ-Χολστάιν]] (Shlesvih - Holstein) κ.ά. Στις εκλογές του Μαΐου 1928 το NSDAP (NSGWP) παίρνει μόνο το 2,6% των ψήφων και κερδίζει 12 έδρες. Το [[1929]] ο αριθμός των μελών του Κόμματος έχει φθάσει τις 130.000.
Για τα γερμανικά πληθυσμιακά δεδομένα, εν τούτοις, ο αριθμός αυτός δεν είναι σημαντικός. Ίσως το Ναζιστικό Κόμμα (The Nazi Party) να μην είχε φτάσει ποτέ στην εξουσία, αν δεν έπληττε και την Γερμανία η διεθνής οικονομική κρίση (το «Κραχ»), που ξεκίνησε από τις [[ΗΠΑ]] το 1929 και έπληξε ολόκληρη την Ευρώπη. Στα τέλη της δεκαετίας των '20 ο πληθωρισμός στην Γερμανία έχει φτάσει σε τρομακτικά ύψη, όπως και η ανεργία. Συντείνουν σε αυτό και οι όροι της [[Συνθήκη των Βερσαλλιών|Συνθήκης των Βερσαλλιών]].<ref>[http://www.schoolshistory.org.uk/germanyversailles.htm School History, UK]</ref> Τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας είναι διασπασμένα και αδυνατούν να παράσχουν λύση στην οικονομική ανέχεια, που πλήττει ολοένα και περισσότερους απλούς πολίτες και μικρές επιχειρήσεις. Η πολιτική του Χίτλερ, στο σημείο αυτό, είναι να αποδώσει στους Εβραίους οικονομικούς παράγοντες και στους Μπολσεβίκους τα δεινά της χώρας. Στις [[Γερμανικές γενικές εκλογές του 1930|εκλογές του Σεπτεμβρίου]] του [[1930]] το NSDAP παίρνει το 18,3% των ψήφων, εκλέγει 107 βουλευτές στο [[Ράιχσταγκ]] (Reichstag) και αναδεικνύεται δεύτερο Κόμμα, ύστερα από το Σοσιαλιστικό (SPD). Ο Χίτλερ έχει καταφέρει να αναδείξει το Ναζιστικό Κόμμα σε κόμμα εξουσίας, ενώ ο ικανότατος στην προπαγάνδα Γκέμπελς (Goebels) ασχολείται με την διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας του Ηγέτη.▼
▲Για τα γερμανικά πληθυσμιακά δεδομένα, εν τούτοις, ο αριθμός αυτός δεν είναι σημαντικός. Ίσως το Ναζιστικό Κόμμα (The Nazi Party) να μην είχε φτάσει ποτέ στην εξουσία, αν δεν έπληττε και την Γερμανία η διεθνής οικονομική κρίση (το «Κραχ»),(The Crach) που ξεκίνησε από τις [[ΗΠΑ]] το 1929 και έπληξε ολόκληρη την Ευρώπη. Στα τέλη της δεκαετίας των '20 ο πληθωρισμός στην Γερμανία έχει φτάσει σε τρομακτικά ύψη, όπως και η ανεργία. Συντείνουν σε αυτό και οι όροι της [[Συνθήκη των Βερσαλλιών|Συνθήκης των Βερσαλλιών]].<ref>[http://www.schoolshistory.org.uk/germanyversailles.htm School History, UK]</ref> Τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας είναι διασπασμένα και αδυνατούν να παράσχουν λύση στην οικονομική ανέχεια, που πλήττει ολοένα και περισσότερους απλούς πολίτες και μικρές επιχειρήσεις. Η πολιτική του Χίτλερ, στο σημείο αυτό, είναι να αποδώσει στους Εβραίους οικονομικούς παράγοντες και στους Μπολσεβίκους τα δεινά της χώρας. Στις [[Γερμανικές γενικές εκλογές του 1930|εκλογές του Σεπτεμβρίου]] του [[1930]] το NSDAP παίρνει το 18,3% των ψήφων, εκλέγει 107 βουλευτές στο [[Ράιχσταγκ]] (Reichstag) και αναδεικνύεται δεύτερο Κόμμα, ύστερα από το Σοσιαλιστικό (SPD). Ο Χίτλερ έχει καταφέρει να αναδείξει το Ναζιστικό Κόμμα (The Nazi Party) σε κόμμα εξουσίας, ενώ ο ικανότατος στην προπαγάνδα Γκέμπελς (Goebels) ασχολείται με την διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας του Ηγέτη.
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 102-13355, Berlin, Reichspräsidentenwahl, Wahlwerbung.jpg|thumb|200px|Προεκλογική εκστρατεία των Προεδρικών εκλογών. Βερολίνο, 10 Απριλίου 1932. <small>Φωτ. [http://www.bild.bundesarchiv.de/archives/barchpic/search/?search%5Bform%5D%5BSIGNATUR%5D=Bild+102-13355 Γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο]</small>]]
Γραμμή 140 ⟶ 142 :
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 102-03126, Berlin, Wahlplakate NSDAP.jpg|left|thumb|250px|Προεκλογικό περίπτερο του Ναζιστικού Κόμματος. Απρίλιος 1932. <small>Φωτ. Γερμανικού Ομοσπονδιακού Αρχείου</small>]]
Ο Καγκελάριος [[Φραντς φον Πάπεν]] (Franz Von Papen) προκηρύσσει νέες εκλογές για τον [[Γερμανικές γενικές εκλογές Νοεμβρίου 1932|Νοέμβριο του ίδιου έτους]], ελπίζοντας να επιτύχει συσχετισμούς που να επιτρέπουν σχηματισμό ισχυρής Κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα για το NSDAP προκαλεί έκπληξη: Το ποσοστό του πέφτει στο 33% και 196 έδρες. Σε αυτό συνέβαλε η μερική υποχώρηση της οικονομικής κρίσης αλλά και ο φόβος των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης, που το είχαν υποστηρίξει στις προηγούμενες εκλογές, ότι πράγματι το NSDAP μπορεί να ερχόταν στην εξουσία. Οι Ναζιστές, από την άλλη, έλαβαν το μήνυμα των εκλογών: Έπρεπε να πάρουν την εξουσία τώρα, πριν τα ποσοστά του Κόμματος μειωθούν ακόμη περισσότερο. Απαιτούν από τον Πρόεδρο να ονομάσει τον Χίτλερ Καγκελάριο, αφού είναι ο ηγέτης του πρώτου Κόμματος στις εκλογές. Ο φον Πάπεν, ο διάδοχός του [[Κουρτ φον Σλάιχερ]] (Kurt Von Sliher) και πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως οι Κρουπ, (Krupp), πιέζουν τον - σφοδρά αντιτιθέμενο - Χίντενμπουργκ προς αυτή την κατεύθυνση. Τελικά ο Πρόεδρος ενδίδει και ονομάζει τον Χίτλερ Καγκελάριο (Cancellor) στις [[30 Ιανουαρίου]] [[1933]]. Στις 27 Φεβρουαρίου ξεσπά η [[Εμπρησμός του Ράιχσταγκ|πυρκαϊά στο Ράιχσταγκ]], (The Burning of Reich stag), και το Κόμμα κατηγορεί τους Κομμουνιστές, καθώς συλλαμβάνεται στον τόπο της πυρκαϊάς ως υπεύθυνος ο νεαρός Ολλανδός κομμουνιστής [[Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε]] (Marinus van der Lubbe). Ο Χίτλερ εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη θέση του και πείθει τον πρόεδρο φον Χίντενμπουργκ να εκδώσει το λεγόμενο «[[Διάταγμα του εμπρησμού του Ράιχσταγκ]]», με το οποίο αναστέλλονται οι συνταγματικά κατοχυρωμένες ατομικές ελευθερίες του γερμανικού λαού. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, αντίπαλος του Ναζιστικού Κόμματος, κηρύσσεται εκτός Νόμου, οι ηγέτες του συλλαμβάνονται, τα μέλη του διώκονται.
Έχοντας απαλλαγεί από ένα βασικό ιδεολογικό αντίπαλο, ο Χίτλερ προκαλεί νέες [[Γερμανικές γενικές εκλογές Μαρτίου 1933|εκλογές]] το Μάρτιο του 1933, με σκοπό να αποκτήσει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Οι εκλογές διεξάγονται με τον Χίτλερ Καγκελάριο και το αποτέλεσμα δίνει το 44% των ψήφων και 288 έδρες στο NSDAP. Έχοντας υποστηρικτή το μικρό [[Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα]] (DNVP), οι Εθνικοσοσιαλιστές επιτυγχάνουν την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο (52%). Η κυριαρχία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος αρχίζει. Θα λήξει μόνον με τον τερματισμό του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] στην Ευρώπη, το Μάιο του [[1945]].
| |||