Θυλακίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 165:
=== Εξαφάνιση στην Τασμανία ===
Αν και ο θυλακίνος είχε εξαφανιστεί στην ηπειρωτική Αυστραλία, επέζησε μέχρι και τη δεκαετία του 1930 στην [[Τασμανία]]. Κατά τον καιρό του πρώτου εποικισμού, οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί του βρίσκονταν στη βόρεια περιοχή του νησιού.<ref name="AML" /> Η εμφάνιση τους κατά την ημέρα ήταν σπάνια, όμως όλο και συχνότερα άρχισαν να τους αποδίδονται πολυάριθμες επιθέσεις σε πρόβατα. Αυτό οδήγησε στην καθιέρωση επικυρήξεων για τη θανάτωση του ζώου ώστε να ελεγχθεί ο πληθυσμός τους.
[[Αρχείο:Thylacine-chicken.png|thumb|left|Η φωτογραφία αυτή του 1921 που απεικονίζει έναν θυλακίνο με ένα κοτόπουλο στο στόμα, διαδόθηκε ευρέως και επιβάρυνε τη φήμη του ζώου ως κλέφτη πουλερικών. Στην πραγματικότητα όμως η φωτογραφία είναι επεξεργασμένη ώστε να μη δείχνει την ξύλινη κατασκευή του κοτετσιού και τον φράχτη γύρω του, και περαιτέρω ανάλυση έχει δείξει πως ο απεικονιζόμενος θυλακίνος είναι ένα ταριχευμένο ζώο το οποίο στήθηκε για τους σκοπούς της φωτογράφησης.<ref name="CF">{{cite journal|journal=Australian Zoologist|volume=33|issue=1|author=Freeman, Carol |date=June 2005|url=https://web.archive.org/web/20120905080540/http://www.carnivoreconservation.org/files/issues/thylacine_picture_worth.pdf |title=Is this picture worth a thousand words? An analysis of Henry Burrell's photograph of a thylacine with a chicken|format=PDF}}</ref>]][[Αρχείο:Wilf Batty last wild Thylacine.jpg|thumb|Κυνηγός με το βαλσαμωμένο σώμα του τελευταίου θυλακίνου που σκοτώθηκε στη φύση]]Οι πρώτες επικυρήξεις ξεκίνησαν από το 1830, και μεταξύ του 1888 και 1909 η τοπική κυβέρνηση της Τασμανίας πλήρωνε 1 λίρα για κάθε νεκρό ενήλικο θυλακίνο και 10 σελίνια για τα κουτάβια τους. Τα αρχεία δείχνουν, πως εξαργυρώθηκαν συνολικά 2.184 επικυρήξεις, αλλά πιστεύεται πως σκοτώθηκαν πολλοί περισσότεροι θυλακίνοι πέρα από τις επικυρήξεις που πληρώθηκαν.<ref name="tasparks" /> Η εξαφάνιση τους
Παρόλα αυτά, είναι πιθανό πως πολλαπλοί παράγοντες οδήγησαν στην παρακμή του ζώου μέχρι την τελική εξαφάνιση του, όπως η εμφάνιση των [[Σκύλος|σκύλων]] που εισήγαγαν οι Ευρωπαίοι άποικοι,<ref name="Boyce">{{cite journal|journal=Environmental History|volume=11|issue=1|author=Boyce, James |title=Canine Revolution: The Social and Environmental Impact of the Introduction of the Dog to Tasmania|doi=10.1093/envhis/11.1.102|year=2006|url=https://web.archive.org/web/20090918111654/http://www.historycooperative.org/journals/eh/11.1/boyce.html}}</ref> η παρακμή του περιβάλλοντος του, η παράλληλη εξαφάνιση των ζώων με τα οποία τρεφόταν, και ο [[αφθώδης πυρετός]] -ή, η [[Μόρβα|νόσος του Καρέ]]- που πιθανώς να μεταδόθηκε σε πολλά είδη σε αιχμαλωσία την εποχή εκείνη.<ref name="UTAS" /><ref name="P202203">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 202–203.</ref>
| |||