Ναζιστική Γερμανία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο όρος '''Ναζιστική Γερμανία''' (Νazi Germany) ή '''Τρίτο Ράιχ''' ,(Third Reich), επίσημο όνομα '''Γερμανική Αυτοκρατορία''' /German Empire (''Deutsches Reich'') και αργότερα '''Μείζων Γερμανική Αυτοκρατορία''' /Greater Germanic Empire (''Großdeutsches Reich''), αναφέρεται στη [[Γερμανία]] (Germany) της περιόδου [[1933]]–[[1945]], κατά την οποία το [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|Ναζιστικό Κόμμα]] (The Nazi Party) με επικεφαλής τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφο Χίτλερ]], (Adolf Hitler), ήταν στην εξουσία. Η εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η Ναζιστική Γερμανία, (Nazi Germany), βασισμένη κυρίως στην έννοια του "[[ζωτικός χώρος|ζωτικού χώρου]]", (Lebensraum), [Vital Space] ήταν ανάμεσα στους κύριους λόγους του ξεσπάσματος του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]. [The Second World War]. Το ναζιστικό καθεστώς άλλαξε ολοσχερώς τις πολιτικές και κοινωνικές δομές στη χώρα, καθιερώνοντας τον "υπέρτατο Ηγέτη" ([[Φύρερ]]) [Fuhrer] και υιοθετώντας φυλετική πολιτική, η οποία οδήγησε στη δημιουργία [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατοπέδων συγκέντρωσης]] και εξόντωσης και, τελικά, στο [[Ολοκαύτωμα]] των Εβραίων της Ευρώπης (The Jewish of Europe). Η ένοπλη σύρραξη που προκλήθηκε από την πολιτική του καθεστώτος είχε ως συνέπεια τη μεταβολή του παγκόσμιου χάρτη. Η Ναζιστική Γερμανία (Nazi Germany) είχε τέτοια δομή και οργάνωση που παρέπεμπε στα πρότυπα μιας Αυτοκρατορίας (Empire).Στην Ναζιστική Γερμανία, στην οποία ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν και Δικτάτορας και Κυρίαρχος, είχε επίσης και τους εξής τίτλους :

Αυτό παρασύρει τον Χίτλερ, (Hitler), ο οποίος με την πεποίθηση ότι ο λαός θα ακολουθήσει, προχωρεί με τους συνεργάτες του και την υποστήριξη του στρατηγού και ήρωα του πολέμου, [[Έριχ Λούντεντορφ]](Erich Lundendorf) σε [[πραξικόπημα]] στο [[Μόναχο]] (Munchen) στις [[9 Νοεμβρίου]] [[1923]].<ref>[http://www.historyplace.com/worldwar2/timeline/putsch2.htm History Place: ''The Beer Hall Putsch'']</ref> Με κακό συντονισμό, και αποτυγχάνοντας να εξουδετερώσει ή να συμπαρασύρει τη Ράιχσβερ (Reichswer), και την αστυνομία, το πραξικόπημα αποτυγχάνει. Επειδή ως στρατηγείο του ο Χίτλερ (Hitler) είχε επιλέξει τη μπυραρία ''Bürgerbräukeller'' στο Μόναχο, (Munchen), το πραξικόπημα παίρνει το προσωνύμιο "[[Πραξικόπημα της μπιραρίας]]" (The Beer Hall Push) . Ο Χίτλερ (Hitler) συλλαμβάνεται, όπως και όλοι οι συνεργάτες του, δικάζεται και καταδικάζεται σε πενταετή φυλάκιση (τελικά έμεινε φυλακισμένος μόνο για 9 μήνες), ενώ το Κόμμα, (The Party), έχοντας απωλέσει τον ηγέτη του και, παράλληλα, απαγορευτεί από τις αρχές, περιπίπτει στην αφάνεια<ref>[http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/GERbeer.htm Spartacus SchoolNet]</ref>

== Η Ναζιστική ιδεολογία (The Nazi Ideology). ==

Ο Χίτλερ (Hitler) συγγράφει (σωστότερα υπαγορεύει) στη φυλακή το γνωστό βιβλίο του "[[Ο Αγών μου]]" (Mein Kampf), [My Struggle] . Σε αυτό εκφράζει το "πιστεύω" (beliefs) τόσο το δικό του όσο και του Κόμματός (Party) του. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, οι ιδεολογίες του εκφράζονται και περισσότερο συγκεκριμένα και περισσότερο πρακτικά. Η ναζιστική ιδεολογία είναι έντονα επηρεασμένη από τον [[φασισμός|φασισμό]] που εγκαθίδρυσε ο [[Μπενίτο Μουσολίνι]] (Benito Mussolini) στην [[Ιταλία|Ιταλία Ιταλία(Italy)]] : Είναι ιδεολογία έντονα διαποτισμένη από αντιλήψεις [[Ρατσισμός|φυλετικών διακρίσεων]], [[εθνικισμός|εθνικισμού]], στρατοκρατίας αλλά και δημιουργίας και χρήσης παραστρατιωτικών οργανώσεων. Παράλληλα, ασκείται πολιτική τρομοκρατίας σε όσους διαφωνούν πολιτικά με το καθεστώς, έντονη προπαγάνδα για τα ιδεώδη και αντιπροπαγάνδα για αντίθετες ιδεολογίες, και, φυσικά, προσωπολατρία για τον Ηγέτη ([[Φύρερ]], Führer) [Leader] : Ο ολοκληρωτισμός είναι από τα βασικά ιδεολογικά σημεία του Ναζισμού (Nazism). Προορισμός του κάθε πολίτη, του κάθε στρατιώτη, όσο ιεραρχικά ανώτερος και αν είναι, είναι ένας και μοναδικός: Η τυφλή υπακοή στον Ηγέτη.<ref>[http://www.mondopolitico.com/library/meinkampf/introduction.htm Πλήρες κείμενο του ''Mein Kampf'' (αγγλικά)]</ref> (Leader).

[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 183-H1215-503-009, Walther Darré bei einer Kundgebung.jpg|right|thumb|200px|Ο [[Ρίχαρντ Βάλτερ Νταρέ]], /Richard Valter Dare, σε ομιλία του για το ιδεολόγημα "Αίμα και Γη". (Blood and Earth). Γκόσλαρ, 13/12/1937. Φωτ. Deutsches Bundesarchiv]]

Σύμφωνα με τη ναζιστική ιδεολογία, δεν έχουν θέση στον κόσμο οι [[Εβραίοι]], οι [[Αθίγγανοι]] και οι [[Ιστορία των ομοφυλόφιλων στη Ναζιστική Γερμανία και το Ολοκαύτωμα|ομοφυλόφιλοι]], όπως και κάθε είδους άνθρωποι του περιθωρίου, ενώ θεωρούνται "υπάνθρωποι" (Untermenschen), εκτός από τους Εβραίους, και οι Σλάβοι, με προεξάρχοντες τους Τσέχους, τους Πολωνούς και τους Ρώσους.<ref>[http://www.historyplace.com/worldwar2/riseofhitler/kampf.htm Philip Gavin, The History Place: ''Hitler's Book "Mein Kampf"'']</ref>. Οι καθαρόαιμοι Γερμανοί ανήκουν στην [[Αριοσοφία|Άρια φυλή]], η οποία είναι ανώτερη όλων των υπόλοιπων φυλών. Η εθνικιστική και ρατσιστική αυτή ιδεολογία εκφράστηκε με την φράση "Blut und Boden" (Αίμα και Γη)<ref>[http://cghs.dadeschools.net/ib_holocaust2001/Ideology_Death/blutandboden.htm Η ιδεολογία "Αίμα και Γη"]{{dead link|date=June 2015}}</ref>, επινόηση του θεωρητικού του Κόμματος (και μετέπειτα Υπουργού) [[Ρίχαρντ Βάλτερ Νταρέ]] (Richard Walther Darré) [Richard Valter Dare]. Οι υπόλοιπες φυλές απλώς οφείλουν να υποταχθούν στην ανωτερότητά της άριας φυλής. Ορισμένες, μάλιστα, φυλές, όπως οι [[Σλάβοι]], είναι τόσο κατώτερες, ώστε όσοι ανήκουν σε αυτές να χαρακτηρίζονται απλά ως υπάνθρωποι (Untermenschen) και να είναι κατάλληλοι μόνο ως σκλάβοι των Αρίων. Μερικοί ερευνητές έχουν αποδώσει αυτή την ιδεολογία σε πολύ κακή κατανόηση των γραπτών του [[Νίτσε]] (Nietszce), (και ιδιαίτερα του έργου του ''Also sprach Zarathustra'' (ελλ. Τάδε έφη Ζαρατούστρα)) από μέρους του Χίτλερ, ο οποίος είναι διαπιστωμένο ότι θαύμαζε τον Νίτσε και είχε διαβάσει τα Άπαντά του (τα έστειλε, μάλιστα, δώρο στον Μουσσολίνι (Mussolini) στα 60ά του γενέθλια)<ref name=rk>Ρεϊμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου'', τ. Β', Πάπυρος, Αθήνα 1966 (μτφ. από τα γαλλικά)</ref>. Στα πλαίσια της ρατσιστικής ιδεολογίας του Χίτλερ και του Κόμματος εφαρμόστηκε το [[Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4]] ("Aktion T4") κατά το οποίο περίπου 200.000 Γερμανοί (και μη) πολίτες, οι οποίοι έπασχαν από γενετικές παθήσεις ή/και ψυχασθένειες, θανατώθηκαν ή υπέστησαν στείρωση. Με τον τρόπο αυτό ο Χίτλερ και οι υποστηρικτές των φυλετικών θεωριών του πίστευαν ότι θα "καθάριζαν" την Άρια Φυλή από τα "ελαττωματικά" γονίδια.

Για την εκκαθάριση των Εβραίων και των Αθίγγανων, εκτός από [[πογκρόμ]], το ναζιστικό καθεστώς οργάνωσε ολόκληρη επιχείρηση, η οποία επονομάστηκε [[Επιχείρηση Ράινχαρντ]], (Reinhardt), δημιουργώντας ειδικά [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατόπεδα εξόντωσης]], προκαλώντας το [[Ολοκαύτωμα]], δηλαδή την [[γενοκτονία]] των Εβραίων και των Αθίγγανων, με θύματα 6.000.000 για τους Εβραίους και περισσότερα από 500.000 για τους Αθίγγανους.

Η ιδεολογία των Ναζί δεν έγινε ευρέως αποδεκτή καθ' ολοκληρίαν από τον γερμανικό λαό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, πληθυσμιακές ομάδες καταφέρθηκαν ανοικτά κατά της δίωξης των Εβραίων, ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο πληθυσμός ήταν τέτοια, που δεν του άφηναν περιθώρια να αναρωτηθεί τι συνέβαινε στους μεταγόμενους Εβραίους. Το καθεστώς γνώριζε την όχι ευρεία αποδοχή της πολιτικής της εξόντωσης που ακολούθησε, γι' αυτό και περιέβαλε με τη μεγαλύτερη δυνατή μυστικότητα την "[[Επιχείρηση Ράινχαρντ]]",<ref>Ian Kershaw, ''Hitler, the Germans and the Final Solution'', Yale University Press, New York & London, 2008</ref> [Operation Reinhardt] (αν και το βιβλίο του Χίτλερ ''[[Mein Kampf]]'', στο οποίο αναλύονται οι απόψεις αυτές, ήταν το μεγαλύτερο ευπώλητο της εποχής και του απέφερε σημαντικά οικονομικά οφέλη από τις πωλήσεις του). Έγινε, βέβαια, αποδεκτή από την πλειοψηφία των μελών του Κόμματος [Party] (να σημειωθεί ότι αρκετοί Γερμανοί πολίτες αναγκάστηκαν να γίνουν μέλη του Κόμματος επειδή, αν δεν προσχωρούσαν στο Κόμμα, δεν θα τους επιτρεπόταν η συνέχιση των δραστηριοτήτων τους). Ωστόσο, το καθεστώς που είχε εγκαθιδρυθεί, όχι μόνον εκκαθάριζε τους αντιφρονούντες, αλλά, ασκώντας παντοιοτρόπως έντονη προπαγάνδα σε συνδυασμό με αυστηρή λογοκρισία, δεν επέτρεπε να γνωστοποιούνται οι πρακτικές που ασκούσε. Είναι γνωστή μία ''Führerprinzip'' (αρχή του Ηγέτη), ότι καθένας πρέπει να γνωρίζει μόνον όσα του είναι απαραίτητα για να εκπληρώσει την αποστολή του. Ο Χίτλερ δεν την παραβίασε ποτέ. Την ακολούθησε απαρέγκλιτα τόσο στους άμεσους συνεργάτες του, όσο και στους συμμάχους του: Συναντώμενος με τον Μουσσολίνι δύο ημέρες πριν την έναρξη εφαρμογής του [[Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος|Σχεδίου Μπαρμπαρόσσα]] /Operation Barbarossa (Εισβολή στη Ρωσία), δεν του επέτρεψε καν να αντιληφθεί τι σχεδίαζε ο ίδιος μόλις δύο ημέρες μετά<ref name=rk/>.

[[File:Buchenwald-bei-Weimar-am-24-April-1945.jpg|thumb|[[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ|Το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ]] /Buhenvald (24-4-1945).|εναλλ.=]]

Εννέα μήνες μετά την καταδίκη του ο Χίτλερ αποφυλακίζεται και αναλαμβάνει πάλι την αρχηγία και την αναδιοργάνωση του Κόμματος. Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο ήρωας του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] [[Πάουλ φον Χίντενμπουργκ]], (Paul Von Hindemburg), ο οποίος στρέφει σιγά σιγά τη χώρα σε πιο συντηρητικό δρόμο και είναι ιδεολογικά αντίθετος με τον φιλελευθερισμό της [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης|Δημοκρατίας της Βαϊμάρης]]. Ο Χίτλερ εκμεταλλεύεται όλες τις συγκυρίες, την άνοδο δημοτικότητας των κομμουνιστικών κομμάτων και τον αυταρχισμό του Χίντενμπουργκ και στις [[Γερμανικές γενικές εκλογές Ιουλίου 1932|εκλογές του 1932]] το Κόμμα του έρχεται πρώτο σε ψήφους, χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει απόλυτη πλειοψηφία. Ο Πρόεδρος αρνείται να αναθέσει την Καγκελαρία στον Χίτλερ, αφού παρόλη την πρωτιά, δεν καταφέρνει να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο Χίντενμπουργκ αναγκάζεται να ονομάσει Καγκελάριο τον Χίτλερ στις [[30 Ιανουαρίου]] [[1933]] με την υποστήριξη του αρχηγού του Καθολικού Κεντρώου Κόμματος [[Φραντς φον Πάπεν]].(Frantz Von Papen).

Με την [[Κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί|ανάληψη της εξουσίας]] το Ναζιστικό Κόμμα δείχνει τις προθέσεις του και διευκρινίζει τι ακριβώς εννοούσε με τον όρο "πολιτιστική επανάσταση" στο πρόγραμμά του: Αρχίζει τις διώξεις εναντίον Εβραίων "για να καθαρίσει η γερμανική κουλτούρα από άλλες επιδράσεις", με κυριότερη αυτή της [[Νύχτα των Κρυστάλλων|Νύχτας των Κρυστάλλων]].<ref>[http://www.nps.gov/archive/elro/glossary/kristallnacht.htm Eleanor Roosevelt History Page: ''Kristallnacht]</ref> Παράλληλα, καθώς τα μέλη του αναλαμβάνουν σημαντικές εξουσίες, εγκαθιδρύουν ένα καθεστώς απολυταρχικό και τρομοκρατικό, στο οποίο κανείς αντιφρονών δεν έχει θέση. Τις διώξεις των Εβραίων ακολουθούν οι διώξεις κομμουνιστών, σοσιαλιστών και φιλελεύθερων στελεχών και της άρχουσας τάξης γενικότερα. Δημιουργείται το αδιαχώρητο στις φυλακές και το καθεστώς εγκαθιδρύει το πρώτο από τα [[στρατόπεδα συγκέντρωσης]] στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ|Μπούχενβαλντ]] [Buhenvald] (Buchenwald). Αρχικά στα στρατόπεδα αυτά δεν στέλνονται [[Εβραίοι]]: Αυτούς το καθεστώς προσπαθεί να τους "πείσει" να εγκαταλείψουν το γερμανικό έδαφος (εγκαταλείποντας, φυσικά, όλη τους την περιουσία). Χρησιμοποιεί γι' αυτό το σκοπό κυρίως την τρομοκρατία και την ψυχολογική πίεση και όχι, ακόμη, τη φυσική τους εξόντωση. Κατά τον πρώτο χρόνο της ναζιστικής διακυβέρνησης δεν έχουν αρχίσει να διώκονται μαζικά, να εγκλείονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και να εκτελούνται εν ψυχρώ. Στα στρατόπεδα εγκλείονται, προς το παρόν, όλοι οι αντιτιθέμενοι στο ναζιστικό καθεστώς, καθώς και οι ομοφυλόφιλοι.

[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 183-R99859, Berlin, brennender Reichstag (Reichstagsbrand).jpg|left|thumb|250px|Η πυρκαϊά στο Ράιχσταγκ (1933) (Reich stag). ]]

Το ναζιστικό καθεστώς είναι πλέον μια στυγνή αντισημιτική, αντιφιλελεύθερη, αντικομμουνιστική δικτατορία. Έχοντας το πρόσχημα του κοινοβουλευτισμού με εξασφαλισμένη πλειοψηφία στο [[Ράιχσταγκ]], (Reich stag), είναι σε θέση να ψηφίζει ολοσχερώς αντιδημοκρατικούς νόμους. Σύμφωνα με τον [[Ουίλιαμ Σίρερ]], (William Shearer), μέσα στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησής του, το ναζιστικό κόμμα - και ο Χίτλερ προσωπικά - έχει να επιδείξει "επιτεύγματα" χωρίς ιστορικό προηγούμενο: Κατάφερε να καταργήσει τη [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης]], να εγκαθιδρύσει στυγνή δικτατορία, στα πλαίσια της οποίας καταργούνται οι ατομικές ελευθερίες, η ελευθερία του Τύπου, η ύπαρξη άλλων πολιτικών κομμάτων πλην του Εθνικοσοσιαλιστικού, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, οι τοπικές κυβερνήσεις των ως τότε ομοσπονδιακών κρατιδίων, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα δικαιώματα των εβραϊκής καταγωγής πολιτών τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή τους, ενώ γίνονται δραστικές παρεμβάσεις στην εκπαίδευση, την πολιτική, πολιτιστική και οικονομική ζωή του Γερμανού πολίτη.<ref>William Shirer,''The Rise and Fall of the 3rd Reich'', Νέα Υόρκη, 1961, σελ. 189</ref>

Στις [[27 Φεβρουαρίου]] [[1933]] ξεσπά πυρκαγιά στο [[Ράιχσταγκ]].(Reichstag). Ο νεαρός [[Ολλανδία|Ολλανδός]] [[κομμουνισμός|κομμουνιστής]] [[Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε]] (Marinus van der Lubbe) [Marius Van Der Lubbe] συλλαμβάνεται στο εσωτερικό του πυρπολημένου κτηρίου<ref>. Αργότερα θα αποκαλυφθεί (με ορισμένες επιφυλάξεις) ότι ο "εμπρησμός" αυτός επινοήθηκε και εκτελέστηκε από τον [[Γιόζεφ Γκέμπελς]] και την συνδρομή του [[Χέρμαν Γκέρινγκ]], όπως αναφέρει ο Ουίλιαμ Σίρερ στο έργο του "Η άνοδος και η πτώση του Γ΄ Ράιχ".</ref>. Οι Ναζί έχουν το πρόσχημα που τους χρειάζεται: Αποδίδουν τον εμπρησμό στους κομμουνιστές και την ίδια νύκτα συλλαμβάνονται περίπου 4.000 μέλη και υποστηρικτές τους, οι οποίοι μεταφέρονται στο [[στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδο συγκέντρωσης]] του [[στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου|Νταχάου]] (Dachau). Εξαιρέσεις δεν γίνονται ούτε σε γυναίκες ούτε σε εφήβους. Ο Χίτλερ (Hitler) πέτυχε να εξουδετερώσει με ένα κτύπημα έναν από τους πιο μαχητικούς (και μισητούς του) αντιπάλους, αλλά δεν περιορίστηκε σε αυτό: Έχοντας πλέον απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καταφέρνει να ψηφίσει αρχικά το διάταγμα με το οποίο καταργεί, μεταξύ άλλων, και το θεμελιωδέστερο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, το [[Habeas Corpus]]. Αυτό το διάταγμα έγινε γνωστό ως "[[Διάταγμα του εμπρησμού του Ράιχσταγκ|Διάταγμα του εμπρησμού του Κοινοβουλίου]]". Ακολουθεί ο [[Εξουσιοδοτικός Νόμος του 1933|Εξουσιοδοτικός Νόμος]], με το οποίο ο Χίτλερ δίνει στον εαυτό του την απόλυτη εξουσία πάνω σε όλα τα κρατικά θέματα.Ο νόμος ψηφίζεται στο Κοινοβούλιο με 444 ψήφους υπέρ και μόνο 94 κατά - αυτές των [[Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας|σοσιαλδημοκρατών]] που έχουν απομείνει (Μάρτιος 1933).

[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 102-14886, Kurt Daluege, Heinrich Himmler, Ernst Röhm.jpg|right|thumb|200px|Από αριστερά: Κουρτ Νταλύγκε, (Kurt Daliege) Χάινριχ Χίμλερ, (Heinrich Himler) Ερνστ Ρεμ. (Ernst Rehm). Αύγουστος 1933]]

Ο στενός φίλος του Χίτλερ [[Ερνστ Ρεμ]] /Ernst Rem (Ernst Röhm), από την εποχή ήδη του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Μονάχου, (Munchen), είχε δημιουργήσει μια παραστρατιωτική οργάνωση, την [[Sturmabteilung]] (SA) (κατά λέξη ''θυελλώδεις μαχητές'', γνωστή και ως "Τάγματα Εφόδου"). Η [[SA]] φάνηκε εξαιρετικά χρήσιμη στον Χίτλερ, (Hitler), αφού είχε αναλάβει τη φυσική εξόντωση πολλών πολιτικών του αντιπάλων πριν οι Ναζί πάρουν την εξουσία. Ωστόσο, η οργάνωση (και ο ηγέτης της) αρχίζει να φαίνεται επικίνδυνη και στον ίδιο τον Χίτλερ, (Hitler), ο οποίος έχει αντιληφθεί ότι, αν δεν την εξουδετερώσει, δεν θα μπορέσει να κυριαρχήσει και στο τελευταίο - και ιδιαίτερα σημαντικό - προπύργιο αντίστασης στα σχέδιά του: Τον Γερμανικό στρατό ([[Βέρμαχτ]]) [Vermacht]. Στις [[30 Ιουνίου]] [[1934]] ο Ρεμ /Rem και οι ανώτεροι αξιωματούχοι της SA καλούνται σε σύσκεψη σε ένα ξενοδοχείο στα περίχωρα του Μονάχου (Munchen). Εκεί συλλαμβάνονται, και οι αφοσιωμένοι του Χίτλερ (Hitler) [[Χέρμαν Γκέρινγκ]] (Hermann Goering) και [[Χάινριχ Χίμλερ]] (Heinrich Himler) κατηγορούν τον Ρεμ (Rem) ως [[Ομοφυλόφιλος|ομοφυλόφιλο]]. Ο Χίμλερ, (Himler), ειδικά, φθονεί τον Ρεμ (Rem) επειδή η οργάνωση την οποία δημιούργησε και διευθύνει, η [[SS]] (τότε σωματοφυλακή του Χίτλερ), δεν έχει τη ισχύ και την επιρροή της SA. Ο Ρεμ υφίσταται ψυχολογικές πιέσεις για να ομολογήσει. Δεν το πράττει και τότε, κατ' εντολή του Χίτλερ, του προσφέρεται ένα πιστόλι για να αυτοκτονήσει. Αρνείται να το πράξει και, τελικά, δολοφονείται από χαμηλόβαθμα στελέχη των SA με ριπές αυτόματων όπλων. Αυτό θα σημάνει και το τέλος της παντοδυναμίας της οργάνωσης SA, η οποία δεν διαλύεται μεν, αλλά παραμένει στο παρασκήνιο, "παροπλισμένη". Η νύκτα αυτή έχει επονομαστεί "[[Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών|Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών]]"<ref>[http://worldwar2database.com/html/nazis.htm World War II Database]{{dead link|date=June 2015}}</ref>.

Με την εξουδετέρωση της [[SA]] ο Χίτλερ καταφέρνει να πείσει και τους ευγενούς καταγωγής στρατιωτικούς για τις προθέσεις του σχετικά με την αποκατάσταση της Γερμανίας στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Αποσπά, έτσι, από τους αξιωματικούς μια δήλωση αφοσίωσης στο πρόσωπό του. Παρά το γεγονός αυτό, ο Χίτλερ ποτέ δεν συμπάθησε τους αξιωματικούς του, οι οποίοι ήταν όλοι, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, πιστοί της Πρωσικής στρατιωτικής παράδοσης και ευγενούς καταγωγής και, φυσικά, κανείς τους δεν ήταν μέλος του Κόμματος<ref>Το καταστατικό του Κόμματος απαγόρευε σε εξ επαγγέλματος Στρατιωτικούς να εγγράφονται ως μέλη του</ref>. Ως συνέπεια της συνεχώς αυξανόμενης αντιπάθειάς του απέναντί τους, περίπου πενήντα ηγετικές φυσιογνωμίες των Στρατιωτικών δυνάμεων ([[Βέρμαχτ]]) [Vermacht] θα εκτελεστούν, θα αυτοκτονήσουν "εν διατεταγμένη υπηρεσία" ή θα σφαγιαστούν με φρικτό τρόπο κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]<ref name=rk/>

Στις [[2 Αυγούστου]] του [[1934]] πεθαίνει ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ (Hindemburg). Η κυβέρνηση ενεργοποιεί νόμο, με το οποίο συγχωνεύονται Καγκελαρία και Προεδρία. Ο τίτλος και το αξίωμα του Προέδρου καταργούνται και ο Χίτλερ αναλαμβάνει τα καθήκοντα και των δύο, παίρνοντας τον τίτλο "''Führer und Reichskanzler''" (Ηγέτης και Καγκελάριος του Ράιχ). Σύμφωνα με τον [[Ουίλιαμ Σίρερ]], (William Shearer), ο νόμος έφερε ημερομηνία ''της προηγούμενης'' του θανάτου του Προέδρου.<ref name="Σίρερ, ό. π., σελ. 201">Σίρερ, ό. π., σελ. 201</ref> Για να μην αφήσει κανένα "παράθυρο" ανοικτό σε πιθανή ανυπακοή προς το πρόσωπό του, ο Χίτλερ υποχρεώνει όλους τους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων να δώσουν νέο όρκο, όχι προς τη χώρα ή προς το Σύνταγμα, αλλά προς τον ίδιο:<ref name="Σίρερ, ό. π., σελ. 201"/>

Ορκίζομαι ενώπιον του Θεού να υπακούω ανεπιφύλακτα στον Αδόλφο Χίτλερ, (Adolf Hitler), αρχηγό του κράτους και του γερμανικού λαού και αρχιστράτηγο. Αναλαμβάνω, ως γενναίος στρατιώτης, να τηρώ αυτόν τον όρκο έστω και με κίνδυνο της ζωής μου

Ο [[αντισημιτισμός]] και ο [[ρατσισμός]] του Ναζιστικού Κόμματος εκφράζονται για πρώτη φορά επίσημα με τη λήψη μέτρων στο Συνέδριό του στη [[Νυρεμβέργη]].(Nyremberg). Στις [[15 Σεπτεμβρίου]] του [[1935]] το Συνέδριο υιοθετεί αυτά τα μέτρα, δημιούργημα του [[Χίτλερ]], τα οποία έγιναν γνωστά ως "[[Νόμοι της Νυρεμβέργης]]". Ο πρώτος, γνωστός ως "νόμος του Γερμανού πολίτη" (Reichsbürgergesetz) αφαιρούσε τη γερμανική υπηκοότητα από τους Εβραίους, αποκαλώντας τους "υποτελείς της Πολιτείας". Ο νόμος εμφανώς απέκλειε κάθε δυνατότητα από τους Εβραίους να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι οποιασδήποτε βαθμίδας. Ο δεύτερος, γνωστός ως "Νόμος Προστασίας του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής" (Gesetz zum Schutze des Deutschen Blutes und der Deutschen Ehre) απαγόρευε τόσο τους γάμους όσο και τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ Εβραίων και "Γερμανών πολιτών με ευγενές αίμα". Οι νόμοι αυτοί περιείχαν εν σπέρματι την ιδέα της [[Τελική Λύση|τελικής λύσης]] και του [[Ολοκαύτωμα|Ολοκαυτώματος]]. Αποτέλεσαν, επίσης, και το πρότυπο για την επικείμενη δίωξη των [[Ρομά]]<ref>[http://isurvived.org/NurnbergLaws.html Επιζώντες του Ολοκαυτώματος]</ref>.

Το ίδιο έτος (1935) υιοθετείται και η σημαία με την [[Σβάστικα]] ως η επίσημη σημαία του Γερμανικού Ράιχ. Ο [[Το τραγούδι των Γερμανών|Εθνικός Ύμνος της Γερμανίας]] παραμένει ως είχε ("Deutschland über alles" , που σημαίνει "Η Γερμανία πάνω από όλα"), αλλά το Ναζιστικό Κόμμα του προσαρτά το "[[Χορστ Βέσελ]] Λίντ" /Horst Vesel Lid (Horst-Wessel-Lied), ύμνο του Κόμματος ήδη από το [[1930]], διατηρώντας μόνο την πρώτη στροφή του παλαιού ύμνου (αυτό έγινε και νομοθετικά το 1933). Οι Εβραίοι απαγορεύεται να φέρουν τη Γερμανική σημαία.

[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 146-1988-078-07, Herschel Feibel Grynszpan.jpg|left|thumb|100px|Έρσελ (Ersel) Γκρίνσπαν. (Greenspan). 7.11.1938]]

Το [[1938]] γίνεται προσπάθεια υλοποίησης της ιδέας των Ναζί να εκδιώξουν τους Εβραίους από τη χώρα: Περίπου 17.000 Εβραίοι πολωνικής καταγωγής απελαύνονται στη γειτονική [[Πολωνία]]. Η χώρα, όμως, αρνείται κατηγορηματικά να τους δεχθεί, έχοντας ψηφίσει ήδη από τον Μάρτιο του [[1938]] νόμο, με τον οποίο αφαιρούσε την πολωνική υπηκοότητα από άτομα που ζούσαν στο εξωτερικό για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των πέντε ετών. Αυτό, πίστευαν οι Πολωνοί, θα απέτρεπε την απέλαση των 70.000 Πολωνοεβραίων που ζούσαν στη Γερμανία και στην [[Αυστρία]]. Ανάμεσα στους απελαυνόμενους ήταν και η οικογένεια Γκρίνσπαν /Greenspan, (Grynszpan), της οποίας ο δεκαεπτάχρονος γιος Έρσελ /Ersel (Herschel) ζούσε στο [[Παρίσι]]. Περιμένοντας μέσα στο κρύο, κακοντυμένη και πεινασμένη, η μητέρα του Έρσελ τού στέλνει μια καρτ-ποστάλ, εξηγώντας του την κατάσταση και ικετεύοντάς τον να βρει τρόπο να φύγουν όλοι για τις [[Η.Π.Α.]]. Αυτό ασφαλώς ξεπερνούσε τις δυνατότητες του νεαρού, ο οποίος, μη βρίσκοντας καμία λύση, πυροβολεί τον ακόλουθο της Γερμανικής Πρεσβείας στο [[Παρίσι]] [[Ερνστ φομ Ρατ]] /Ernst Vom Rat, (Ernst vom Rath), δηλώνοντας ότι ενεργεί εξ ονόματος των 17.000 απελαυνόμενων Εβραίων. Ο Ρατ πεθαίνει στο νοσοκομείο και οι Ναζί έχουν και πάλι την πρόφαση που τους χρειάζεται: Η ενέργεια του νεαρού Γκρίνσπαν ήταν η σκανδάλη της "[[Νύχτα των Κρυστάλλων|Νύχτας των Κρυστάλλων]]" (Kristallnacht), του μεγαλύτερου έως τότε [[πογκρόμ]] κατά των Εβραίων στη Γερμανία. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του [[1939]] περισσότεροι από 200.000 Εβραίοι έχουν εγκαταλείψει το έδαφος του [[Ράιχ]], αφήνοντας εκεί όλη τους την περιουσία.

* Κοινοβούλιο ([[Ράιχσταγκ]]) [Reich stag]