Κρήτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
W5ry3 (συζήτηση | συνεισφορές) |
W5ry3 (συζήτηση | συνεισφορές) →Πολιτισμός: Προσθήκη για τους κρητικούς χορούς |
||
Γραμμή 79:
Στη Κρήτη ομιλείται από τη πλειοψηφία των κατοίκων η [[Κρητική διάλεκτος]]. Υπάρχει μεγάλη παράδοση στη [[μαντινάδα]].Η Κρήτη επίσης είναι γνωστή για τη παραδοσιακή [[Κρητική μουσική|μουσική]] της, χαρακτηριστικά όργανα της οποίας είναι πρωτίστως η κρητική [[λύρα]] και το [[λαούτο]] και δευτερευόντως το [[βιολί]], το [[μαντολίνο]] και η [[ασκομαντούρα]]. Μερικοί από τους γνωστότερους Κρητικούς μουσικούς είναι ο [[Νίκος Ξυλούρης]], ο [[Θανάσης Σκορδαλός]], ο [[Κώστας Μουντάκης]] και ο [[Ψαραντώνης]].
Μεγάλη παράδοση υπάρχει και στο χορό με αρκετά διαφορετικά είδη. Από τους πιο γνωστούς χορούς είναι ο [[Σιγανός χορός|σιγανός]], ο [[πεντοζάλης]], ο [[Χανιώτης χορός|συρτός ή χανιώτης]], η [[σούστα]] και ο [[Μαλεβιζώτικος χορός|καστρινός ή μαλεβιζιώτικος]].
Πολλοί ιστορικοί της αρχαιότητας αναφέρουν τους μυθικούς Κουρήτες, και τον πολεμικό χορό τους, στον μύθο της γέννησης του Δία στην Κρήτη (Βλέπε παράγραφος [[Κρήτη#Μυθολογία|Μυθολογία]] αυτού του λήμματος). Ο Πλάτωνας κατά την κλασική εποχή αναφέρει στους Νόμους ότι οι Αθηναίοι θα έπρεπε να μιμηθούν τους Κρήτες και την αθλητικότητα τους όταν χορεύουν τον χορό του πολέμου, τους οποίους αναφέρει ως Κουρήτες<ref>Πλάτωνος Νόμοι, (796b)</ref>. Αν και κατά την αρχαιότητα φαίνεται ότι υπήρχε χορευτική παράδοση στην Κρήτη, η σχέση εκείνων των χορών με τους σύγχρονούς παραδοσιακούς χορούς του νησιού είναι άγνωστη. Είναι ωστόσο πιθανό οι Κρητικοί χοροί να έχουν παγανιστικές ρίζες καθώς δεν σχετίζονται με Χριστιανικές-Ιουδαϊκές παραδόσεις. Ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές στους κρητικούς χορούς από ευρωπαίους περιηγητές του 16ου και του 17ου αιώνα. Ο Άγγλος περιηγητής George Sandys βρέθηκε στην Κρήτη το 1610 και δημοσίευσε το έργο του το 1621. {{απόσπασμα|Οι άνθρωποι της ενδοχώρας χορεύουν με τα τόξα τους λυγισμένα στα χέρια τους, τις φαρέτρες την πλάτη, και τα ξίφη τους στην μέση, όπως οι πρόγονοι τους, που καλούσαν αυτόν τον χορό πυρρίχιο, και όπως τότε, έτσι και αυτοί τραγουδούν καθώς χορεύουν, και απαντούν ο ένας στον άλλο<ref>George Sandys (1621) A relation of a journey begun An: Dom (Travel 1610) Fovre bookes.</ref><ref>Ronald Frederick Willetts (1977) The Civilization of Ancient Crete, University of California Press. σελ. 17.</ref>.}}
Ο Γάλλος περιηγητής Pierre Belon βρέθηκε στην Κρήτη το 1550 και δημοσίευσε το έργο του το 1588.
{{απόσπασμα|Αφού ήπιαν άρχισαν να χορεύουν μέσα στη βαρειά κάψα του μεσημεριού, όχι σε ίσκιο, έξω στον ήλιο. Ήταν Ιούλιος, ο πιο φλογερός μήνας του καλοκαιριού. Και παρόλο που ήταν φορτωμένοι με τα άρματά τους, δεν σταμάτησαν να χορεύουν μέχρι που νύχτωσε. Ήταν φορτωμένοι στην πλάτη με μια αρμαθιά από 150 βέλη βαλμένα σε τάξη. Το τόξο κρέμονταν από τον ώμο με έναν τελαμώνα, και προσπαθούσαν να κάνουν τα μεγαλύτερα άλματα. Θα ήταν χαριτωμένοι αν άφηναν κάτω τη βαριά αρματωσιά τους, μα αυτός ο χορός φέρνει στο νου το χορό των αρχαίων Κουρητών.<ref>Pierre Belon (1588) Les Observations de plusieurs singularitez et choses mémorables trouvées en Grèce, Asie, Judée, Égypte, Arabie (Travel 1550). σελ. 48</ref>}}
Χαρακτηριστική επίσης είναι και η [[κρητική φορεσιά]], που συνήθως φοριέται από τα παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα.
| |||