Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 42:
}}
 
Ο '''Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός''', κατά κόσμον '''Δημήτριος Παπανδρέου''', ([[Δορβιτσιά Αιτωλοακαρνανίας|Δορβιτσιά]] [[Ναύπακτος|Ναυπακτίας]], [[3 Μαρτίου]] [[1891]]- [[Αθήνα]] [[20 Μαΐου]] [[1949]]) υπήρξε κορυφαία εκκλησιαστική και πολιτική προσωπικότητα της νεότερης [[Ελλάδα]]ς. Διετέλεσε [[Αρχιεπίσκοπος]] [[Αθήνα|Αθηνών]] και πάσης Ελλάδος (1941 - Μάιος 1949) [[Αντιβασιλέας]] και [[Πρωθυπουργός]] της Ελλάδας. Ήταν ο πρώτος11ος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών με το όνομα αυτό και ο 11ος από της ανακήρυξης της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις που έλαβε, ανακηρύχθηκε [[Δίκαιοι των Εθνών|«Δίκαιος των Εθνών»]], τίτλος που αποδίδεται σε όσους έσωσαν τη ζωή σε Εβραίους στον πόλεμο.<ref>[http://www.yadvashem.org/yv/pdf-drupal/greece.pdf Δίκαιοι των Εθνών - Ελλάδα]</ref>
 
== Πρώτα χρόνια ==
Γεννήθηκε στο χωριό [[Δορβιτσιά Αιτωλοακαρνανίας|Δορβιτσιά]] (ορεινή [[Επαρχία Ναυπακτίας|Ναυπακτία]]) στις [[3 Μαρτίου]] του [[1891]], στο δημοτικό σχολείο της οποίας έλαβε και την πρώτη εκπαίδευση και στη συνέχεια στο σχολείο του [[Πλάτανος Αιτωλοακαρνανίας|Πλατάνου]]. Αν και η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή, κατάφερε να φοιτήσει στο Γυμνάσιο [[Καρδίτσα]]ς με τη συνδρομή του θείου του, [[Ηγούμενος|Ηγουμένου]] της Ι. Μονής Κορώνης, [[Χριστόφορος Παπανδρέου|Χριστόφορου Παπανδρέου]]. Στα [[1908]] κατέβηκε στην Αθήνα όπου και εισήλθε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ταυτόχρονα στη Νομική λαμβάνοντας πτυχίο και από τις δύο σχολές. Στρατολογήθηκε στον ελληνικό στρατό και πολέμησε στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] το [[1912]] και [[1913]]. Υπηρέτησε στο τάγμα Ευζώνων που εισήλθε από τα πρώτα στην απελευθερωμένη [[Θεσσαλονίκη]] το [[1912]].<ref>Ημερολόγιο Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου 2019, σελ.12</ref>
 
Το [[1917]] χειροτονήθηκε διάκονος λαμβάνοντας το όνομα Δαμασκηνός. Λίγο αργότερα χειροτονήθηκε [[πρεσβύτερος]] και ως [[Αρχιμανδρίτης]] πλέον ανέλαβε την ηγουμενία της Ι. Μονής Κορώνης. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος [[Μελέτιος Μεταξάκης]], αξιολογώντας τις δυνατότητές του, τον κάλεσε στην Αθήνα ως διευθυντή των γραφείων της Ι. Αρχιεπισκοπής και αλληλοδιαδόχως Ηγούμενο των Μονών Πεντέλης και Πετράκη.