Αχίλλειο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Chrysaetus (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ μ.επιμέλεια
Γραμμή 5:
|λεζάντα =Άποψη του εσωτερικού αίθριου του Αχιλλείου
}}
Το '''Αχίλλειο''' είναι μία από τις γνωστότερες βασιλικές επαύλεις της Ευρώπης και ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο αρχιτεκτόνημα της [[Κέρκυρα|Κέρκυρας]]. που βρίσκεταιΒρίσκεται στον οικισμό Γαστούρι, περίπου 10 χλμ. από την πόλη της Κέρκυρας. Η έπαυλη αυτή σχεδιάστηκε από τους Ιταλούς αρχιτέκτονες Ραφαέλε Καρίττο (Raffaele Caritto) και Αντόνιο Λάνντι (Antonio Landi) με επόπτη τον πρόξενο της Αυστρίας στην Κέρκυρα Αlexander Warssderg στην αρχή, και μετά τον θάνατό του τον βαρώνο Von Bucowitz, σε πομπηιανό ρυθμό και χτίστηκε το [[1890]] με εξ ολοκλήρου δαπάνη της αυτοκράτειρας [[Ελισάβετ της Αυστρίας]], η οποία λόγω της ευαίσθητης υγείας της ζήτησε την οικοδόμησή της. Την έπαυλη την αφιέρωσε στον [[Αχιλλέας|Αχιλλέα]], απ’ όπου και το όνομα της, τον περίβολο της οποίας πλούτισε με αγάλματα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Εξ αυτών τα πιο γνωστά έργα είναι οι "«Εννέα Μούσες"», ορισμένες έργο του Ιταλού γλύπτη [[Ντομένικο Μοράνι]] (Domenico Morani και άλλες αγοράστηκαν από την Αυτοκράτειρα από τη Βίλλα Μποργκέζε.<ref>[http://hellas.teipir.gr/Thesis/Axilleion/%CE%9A%CE%AE%CF%80%CE%BF%CE%B9_eng.htm Ιστότοπος του Αχιλλείου]</ref> και ο ''Αχιλλέας Θνήσκων'' του Χέρτερ.
 
Η Ελισάβετ δολοφονήθηκε το [[1898]]. Το [[1904]], κατ΄ άλλους το [[1907]], ο αυτοκράτορας της Γερμανίας [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|Γουλιέλμος Β΄]] (γνωστός και ως "«Κάιζερ"») αγόρασε το Αχίλλειο, στο οποίο και διέμενε κατά τις τακτικές ανοιξιάτικες επισκέψεις του στη Κέρκυρα. Υπήρξε άνδρας ιδιαίτερα καλλιεργημένος και λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Τοποθέτησε ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Αχιλλέα με την επιγραφή «Στον μέγιστο των Ελλήνων από τον μέγιστο των Γερμανών».
 
Μετά τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]] η ιδιοκτησία της έπαυλης αυτής πέρασε στο ελληνικό δημόσιο οπότε και ερημώθηκε, μέχρι που το 1962 αποφασίστηκε η εκχώρησή της σε δυτικογερμανική τότε εταιρεία για να λειτουργήσει ως καζίνο, κατά προτροπή του Βασιλέως [[Παύλος της Ελλάδας|Παύλου]] προκειμένου να γίνει εφάμιλλο του Μονακό, με ότι θα σήμαινε αυτό για την παράλληλη ανάπτυξη της Κέρκυρας. Τελικά το καζίνο λειτούργησε με κάποιες μικροδιακοπές ως το 1981, όταν οι τότε πολιτικές εξάρσεις το εξανάγκασαν να κλείσει. Άρχισε η επαναλειτουργία του, υπό τη διεύθυνση του ΕΟΤ, το 1984.
Γραμμή 53:
</gallery>
 
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
==Πηγές==
{{commonscat}}
* Derek Finchley: ''Κέρκυρα και τα νησιά του Ιονίου'' του Derek Finchley, εκδόσεις: CEDAR, μεταφραση:μετάφραση Γ. Δρανδάκης
* ''Οι Οδηγοί του Κόσμου: Τα Ελληνικά Νησιά'', εκδ. Καθημερινή, Αθήνα c. 1998, σελ. 79
*" ''Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα"'', τομτόμ. 13ος, σελ. 83.
 
 
{{Authority control}}
{{Ελλάδας γεωγραφία-επέκταση}}
 
 
{{DEFAULTSORT:Αχιλλειο}}
 
[[Κατηγορία:Μουσεία στην Κέρκυρα]]
[[Κατηγορία:Βασιλικές κατοικίες στην Ελλάδα]]