Η σύγχρονη [[Ιστορία_της_εξελικτικής_σκέψης | εξελικτική θεωρία]] (progressionsprogressional theory) βλέπει τον θάνατο ως ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας της [[φυσική επιλογή|φυσικής επιλογής]]. (Natural Selection). Θεωρείται ότι οι οργανισμοί που έχουν [[Προσαρμογή | προσαρμοστεί]] (adapted) λιγότερο στο περιβάλλον τους είναι πιο πιθανό να πεθάνουν έχοντας παραγάγει λιγότερους ή μηδενικούς απογόνους, μειώνοντας έτσι τη συμβολή τους στην [[γενετική των πληθυσμών]]. (Genetics of populations). Η συχνότητα της [[αναπαραγωγή | αναπαραγωγής]], (reproduction) διαδραματίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στον καθορισμό των ειδών επιβίωσης: ένας οργανισμός που πεθαίνει νέος, αλλά αφήνει πολλούς απογόνους, σύμφωνα με τα [[Κάρολος Δαρβίνος | δαρβινικά]] (darwinist) κριτήρια, παρουσιάζει πιο εξελιγμένη [[δαρβινική φυσική κατάσταση | φυσική κατάσταση]] (Natural State) από έναν μακρόβιο οργανισμό που αφήνει μόνο έναν απόγονο.
