Μάνδρες Κιλκίς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 26:
| ονομασία κατοίκων =
}}
Οι '''Μάνδρες''' είναι χωριό του [[Νομός Κιλκίς|Νομού Κιλκίς]]. Διοικητικά εντάσσεται στο δημοτικό διαμέρισμα του [[Δήμος Γαλλικού|Δήμου Γαλλικού]]. Παλαιότερα ήταν έδρα της Κοινότητας Μανδρών. Βρίσκεται 17 χιλιόμετρα νότια του [[Κιλκίς]] και 32 χιλιόμετρα βόρεια της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]], επί της Παλαιάς Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης - Κιλκίς.
Εξαιτίας εγγύτητας με τη πόλη της [[Θεσσαλονίκης]] ο πληθυσμός είναι αστικοποιημένος, ενώ οι αγροτικές δραστηριότητες έχουν συρρικνωθεί.
Με βάση τα στοιχεία της πληθυσμιακής απογραφής του 2001 στον πρωτογενή τομέα απασχολείται το 6% του ενεργού πληθυσμού, ενώ στο δευτερογενή και τριτογενή τομέα το 39% και το 54% αντίστοιχα. Παλαιότερα η κυριότερη αγροτική δραστηριότητα των κατοίκων του χωριού ήταν η σηροτροφία<ref>{{Cite web|url=https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1|title=σηροτροφία - Βικιλεξικό|website=el.wiktionary.org|language=el|accessdate=2017-03-18}}</ref>.
Γραμμή 36:
== Ιστορία ==
Το χωριό κτίστηκε το έτος [[1914]] πάνω στα ερείπια του κατεστραμμένου χωριού Αμπάρκιοϊ (Хамбаркьой). Στην ίδια περιοχή υπήρχε κατά την ρωμαϊκή περίοδο οικισμός. Οι πρώτοι κάτοικοι των Μανδρών ήταν πρόσφυγες από την Κωμόπολη [[Μανδρίτσα]] (Мандрица) της Θράκης, που πλέον υπάγεται στο κράτος της της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]], μετά τη [[Συνθήκη του Νεϊγύ]]. Οι πρόγονοι τους ήταν [[Αρβανίτες]] δίγλωσσοι, καθώς μιλούσαν [[Ελληνική Γλώσσα|Ελληνικά]] και [[Αρβανίτικα]]. Κατά την παράδοση και σύμφωνα με την άποψη ορισμένων ιστορικών η καταγωγή τους προέρχεται από την περιοχή της [[Ήπειρος|Ηπείρου]], και πιο συγκεκριμένα της [[Κορυτσά|Κορυτσάς]] (Βιθκούκι, [[Μοσχόπολη]]) και του [[Σούλι Θεσπρωτίας|Σουλίου Θεσπρωτίας]]. Ωστόσο εξαιτίας των επιμειξιών τους με άλλες πληθυσμιακές ομάδες, η αρχική τους ταυτότητα έχει πλέον απολεσθεί. Σήμερα το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα τείνει να εξαφανισθεί καθώς ομιλείτε από ορισμένους ηλικιωμένους κατοίκους.
Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Β' Βαλκανικού Πολέμου]], στις 19 Ιουνίου 1913 στις [[Μάχη Κιλκίς-Λαχανά|μάχες Κιλκίς - Λαχανά]], εδώ οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις συνάντησαν τις πρώτες αντιστάσεις από τις αντίστοιχες βουλγαρικές, καθώς κινούνταν προς την απελευθέρωση του [[Κιλκίς]].
== Πληθυσμός ==
Γραμμή 75:
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μανδρών δραστηριοποιείται ενεργά, μέσου πολιτιστικών εκδηλώσεων αλλά και αναβίωσης παραδοσιακών εθίμων όπως το (έθιμο του Λαζάρου) καθώς και το (έθιμο του Μπέη), επιπλέον διατηρεί λογογραφική έκθεση καθώς και τράπεζα αίματος.
Το 2013 με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την επανίδρυση του χωριού,
=== Αθλητικός Σύλλογος Μανδραϊκός ===
Γραμμή 87:
== Αξιοθέατα ==
[[Αρχείο:Εσωτερικό αγίας τράπεζας του ναού.jpg|αριστερά|μικρογραφία|225x225εσ|[[Αγία Τράπεζα
[[Αρχείο:Το εσωτερικό τέμπλο του ναού.jpg|μικρογραφία|282x282px|Το εσωτερικό τέμπλο του ναού.|εναλλ.=]]Το 1864 ανεγέρθη ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου μαζί με το καμπαναριό του. Επιπλέον σε δασύλλιο πλησίον του χωριού λειτουργεί το Παρεκκλήσιο της Αναστάσεως του Κυρίου. Ενώ το κέντρο του οικισμού κοσμεί ένας παραδοσιακός μύλος.
▲[[Αρχείο:Εσωτερικό αγίας τράπεζας του ναού.jpg|αριστερά|μικρογραφία|225x225εσ|Αγία Τράπεζα του ναού.]]
== Πηγές ==
* Μ. Μαραβελάκη, Α. Βακαλόπουλου. "Οι προσφυγικές εγκαταστάσεις στην περιοχή Θεσσαλονίκης". Ανατύπωση Εκδόσεις Βάνιας. Θεσσαλονίκη, 1993.
* Απόστολος Μαϊκίδης. "Μανδρίτσα. Η κωμόπολις που έσβησε." Σημειώσεις - Αναμνήσεις - Παράδοσις. Θεσσαλονίκη, 1972.[[Αρχείο:Εικόνισμα του Αγίου Δημητρίου.jpg|δεξιά|μικρογραφία|225x225εσ|Προσκυνητάρι του Αγίου Δημητρίου.]]Απόστολος Μαϊκίδης. "Η βιοτεχνία στη Μανδρίτσα Αν. Θράκης", Θρακική Εστία Θεσσαλονίκης. Ημερολόγιο- Λεύκωμα, 4, 1985-1986.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||