Σαντορίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Kasteli001.jpg|thumb|300px|right|Το καστέλι του Εμπορείου.]]

 

Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τους [[Σταυροφορίες|Σταυροφόρους]] το [[1204]], ο [[Μάρκος Σανούδος]], ίδρυσε το δουκάτο του Αιγαίου με έδρα τη [[Νάξος|Νάξο]] (1207). Τα υπόλοιπα νησιά που περιλάμβανε το Δουκάτο του Αιγαίου ή [[Δουκάτο της Νάξου]] ήταν η [[Σύρος]], η [[Κίμωλος]], η [[Μήλος]], η [[Ίος]], η Θήρα και η [[Ανάφη]]. Η Θήρα και η [[Θηρασία (νησί)|Θηρασία]] παραχωρήθηκαν στον '''Ιάκωβο Μπαρρότσι''' και παρέμειναν στην οικογένεια αυτή, με μικρά διαλείμματα, ως το [[1480]]. Τότε η Θήρα δόθηκε ως προίκα από το δούκα της Νάξου [[Ιάκωβο Γ΄ Κρίσπι]] στην κόρη του '''[[Φιορέντσα Σανούδο|Φιορέντσα]]''' και στον σύζυγό της '''Δομίνικο Πιζάνι''', γιο του δούκα της Κρήτης. Το νησί, λίγο μετά το θάνατο του '''Ιακώβου Κρίσπι''', καταλήφθηκε από τον αδελφό του Ιωάννη και προσαρτήθηκε στη Νάξο. Κατά τους χρόνους της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, πολλές ελληνικές χώρες παρέμεναν κάτω από λατινική κυριαρχία.