Ο τυπικός εκπρόσωπος της ομάδας αυτής των δέντρων είναι η '''κλαίουσα ιτιά''' ή απλά κλαίουσα (''Salix × sepulcralis''), δέντρο που το ύψος του φτάνει τα 20 μέτρα και το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η φυλλωσιά του που γέρνει προς τα κάτω και από μακρινή απόσταση δίνει την εντύπωση μιας βροχής «δακρύων», δικαιολογώντας την ονομασία του.
Στην [[Ελλάδα]] βρίσκονται 1012 είδη και είναι αυτοφυή<ref>{{Cite web|url=http://votaniki.gr/xlorida/eidi/aytofyeis-oikogeneies-kai-eidi-tis-elladas/oikogeneia-salicaceae/|title=Οικογένεια Salicaceae|last=votaniki|website=Βοτανική|language=en-US|accessdate=2019-08-23}}</ref>. Το κυριότερο και πιο κοινό είδος είναι η '''[[λευκή ιτιά]]''' (''Salix alba'')<ref>{{Cite web|url=http://votaniki.gr/xlorida/eidi/ksilodi-eidi-tis-elladas/salix-alba/|title=Salix alba|last=votaniki|website=Βοτανική|language=en-US|accessdate=2019-08-23}}</ref>. Την ονομασία της την οφείλει στις λευκές αποχρώσεις του κορμού της. Το ύψος της μπορεί να φτάσει τα 20 μέτρα, αλλά αργά και σταθερά μέσα σε 15 χρόνια. Το [[ξύλο]] της χρησιμοποιείται σε παραγωγή φύλλων επένδυσης και σπίρτων. Όταν ο κορμός είναι λεπτός χρησιμοποιείται στην παραγωγή διαφόρων κουτιών και κιβωτίων , στην παραγωγή χαρτοπολτού και στη [[γλυπτική]] καθώς χαράζεται εύκολα. Το [[Γαιάνθρακας (καύσιμο)|κάρβουνο]] της λευκής ιτιάς χρησιμοποιείται στην παραγωγή [[πυρίτιδα]]ς και από τα κλαδιά της κατασκευάζονται διάφορα κοφίνια. Όταν η ιτιά ανθίζει δημιουργεί ένα ευχάριστο τοπίο εξ ου και το παραδοσιακό τσάμικο.
