|
Η διαφορά αυτή στη συχνότητα εκδήλωσης της διαταραχής εκτιμάται πως εξαρτάται από το γεγονός ότι τα αγόρια παρουσιάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό ανάρμοστη διαγωγή ή αντικοινωνική συμπεριφορά, σε σχέση με τα κορίτσια. Ως εκ τούτου, η συμπεριφορά των αγοριών γίνεται περισσότερο αντιληπτή και ο αριθμός των διαγνώσεων σε αυτά είναι πιο συχνός.
=== Κριτική για πλαστότητα της επιδημιολογίας ===
Το ότι η ελλειμματική προσοχή/υπερκινητικότητα έχει τόσο υψηλά ποσοστά, εξαπλώνεται δηλαδή με όρους επιδημίας, αμφισβητείται έντονα και είναι πεδίο αντιπαράθεσης απόψεων. Χωρίς να γίνεται ισχυρισμός πως δεν υπάρχει αυτή η μορφή της διαταραχής, η γενίκευση της συστηματικής διάγνωσης της λειτουργίας αυτής ως νόσου επικρίνεται έντονα. Στην κριτική που ασκείται, ο όρος επιδημία χαρακτηρίζεται ως κακοτοποθετημένος και πλαστογραφημένος.
Αποδίδεται σε «ιατρική μόδα» η συνταγογράφηση και η κατανάλωση σε μόνιμη βάση κατασταλτικών φαρμάκων, τα οποία «ηρεμούν» και επιτρέπουν τη συγκέντρωση σε αυτά που θεωρείται πως τα παιδιά πρέπει να συγκεντρώνονται. Επισημαίνεται πως δε λαμβάνεται υπ' όψιν πως τα παιδιά ζουν στην πλέον εντατική-διεγερτική περίοδο στην ιστορία του πλανήτη, δεδομένων των ερεθισμάτων που λαμβάνουν: "Βομβαρδίζονται" από διαφημίσεις και άλλο έντονο περιεχόμενο στην τηλεόραση, γραφικά και παιχνίδια σε υπολογιστές, γραφικές αλληλεπιδραστικές εφαρμογές σε κινητά τηλέφωνα κ.λπ. και τους αποδίδεται πως δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε «βαρετά», «άχρωμα» πράγματα, που τους δείχνουν οι εκπαιδευτικοί στον σχολικό πίνακα.
Σύμφωνα με την κριτική, θύμα αυτής της «ιατρικής μόδας», όπως την αποκαλούν, είναι οι καλές τέχνες και η αναλυτική ικανότητα για δημιουργικότητα. Στις τέχνες είναι αναγκαία η πλήρης λειτουργία του συνόλου της αισθητηριακής εμπειρίας, να μπορούν δηλαδή οι αισθήσεις, η κριτική ικανότητα και τα συναισθήματα να λειτουργούν στον μέγιστο βαθμό και σε αρμονία, ώστε το άτομο να είναι σε πλήρη διέγερση, «παρόν» σε αυτό που εκφράζει ή του εκφράζεται, «πλήρως ζωντανό». Με την αναισθησία που του χορηγείται, οι αισθήσεις του αποκόπτονται και το άτομο απονεκρώνεται από το τι συμβαίνει γύρω του, αναισθητοποιείται. Παρόμοια είναι η επίδραση και στην αναλυτική ικανότητα ως προϋπόθεση της δημιουργικότητας. Θεωρείται επίσης σημαντικό λάθος το ότι τα παιδιά κατηγοριοποιούνται (και κατατάσσονται σε ασθενείς και μη) σύμφωνα με την ηλικία τους, δεδομένης της διαφορετικότητας κάθε ανθρώπου και των ιδιαίτερων δεξιοτήτων που εμφανίζει ο καθένας σε διαφορετικές ηλικίες (πότε ξεκινά να μιλά, κάποιος μπορεί να παίζει βιολί στα 3 του χρόνια κ.λπ.).
<ref>{{cite video
|speaker=Sir Ken Robinson
|speakerlink=
|title=Changing Education Paradigms
|work=RSA Animate
|url=http://www.youtube.com/watch?v=zDZFcDGpL4U#t=215s
|time=3λ:35δ
|producer=RSA 21st century enlightenment
|publisher=theRSAorg
|hostsite=YouΤube
|date=14 Οκτ 2010
|language=αγγλικά
|accessdate=20 Σεπτ 2011
}}</ref>
== Αιτιολογία ==
| 