Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αντικατάσταση προτύπου {{πρώην χώρα}} με {{κουτί πληροφοριών πρώην χώρας}} |
μ Κουτί πληροφοριών --> Πληροφορίες |
||
Γραμμή 1:
{{coord|22|34|12|S|17|05|01|E|display=title}}
{{
| επίσημο_πλήρες_όνομα = Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική
| ιθαγενές όνομα = Deutsch-Südwestafrika <small>(Ντόιτς-Ζυντβεστάφρικα)</small>
Γραμμή 54:
Στις 16 Νοεμβρίου του 1882 ένας έμπορος από τη [[Βρέμη]], ο [[Αδόλφος Λύντεριτς]], ζήτησε προστασία για έναν σταθμό που έχει προγραμματίσει να κατασκευάσει στην Νοτιοδυτική Αφρική από τον Καγκελάριο [[Βίσμαρκ]]. Μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή του σταθμού αυτή, υπάλληλος του Ερρίκου Φόγκελζανγκ αγόρασε γη από έναν αυτόχθονα επικεφαλής και ίδρυσε μια πόλη στην Άνγκρα Πικουένα η οποία μετονομάστηκε Λύντεριτς. Στις 24 Απριλίου 1884, ήταν η περιοχή υπό την προστασία της Αυτοκρατορικής Γερμανίας για την αποτροπή της Βρετανικής επέμβασης. Στις αρχές του 1884, ένα πλοίο του γερμανικού ναυτικού επισκέφθηκε την Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική για επανεξέταση της κατάστασης. Η γερμανική σημαία τελικά κυμάτιζε στον ουρανό της Νοτιοδυτικής Αφρικής στις 7 Αυγούστου 1884. Οι γερμανικές αξιώσεις σε αυτή τη γη επιβεβαιώθηκαν κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης του Βερολίνου. Τον Οκτώβριο, ο νεοδιορισμένος επίτροπος για τη Νοτιοδυτική Αφρική, Γουστάβος Νάχτιγκαλ, έφτασαν στο Möwe.
Τον Απρίλιο του 1885, η Deutsche Kolonialgesellschaft für Südwest-Afrika (Γερμανική Αποικιακή Εταιρεία της Νοτιοδυτικής Αφρικής) ιδρύθηκε με την υποστήριξη γερμανικών τραπεζών (Gerson von Bleichröder, Adolph von Hansemann), βιομηχάνων (Κόμης Guido Henckel von Donnersmarck) και πολιτικών (Δήμαρχος Φρανκφούρτης Johannes von Miquel).
Ο Λύντεριτς πνίγηκε στη συνέχεια το 1886, ενώ λάμβανε μέρος σε μια αποστολή στον ποταμό [[Οράγγης|Οράγγη]]. Η εταιρεία αγόρασε το σύνολο των εκτάσεων Λύντεριτς και τα μεταλλευτικά δικαιώματα του, μετά την πολιτική Βίσμαρκ ότι ιδιωτικό χρήμα πρέπει να χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη των αποικιών. Τον Μάιο, ο [[Έριχ Ερνστ Γκαίρινγκ]] διορίστηκε Επίτροπος και έδρα διοίκησης του το Οτζιμπίνγκουε. Στη συνέχεια, στις 17 Απριλίου του 1886 δημιουργήθηκε ένας νόμος δημιουργώντας το νομικό σύστημα της αποικίας, ο οποίος ψηφίστηκε, δημιουργώντας ένα διπλό σύστημα με τους νόμους για τους Ευρωπαίους και διαφορετικούς νόμους για ντόπιους.
Γραμμή 60:
Κατά τα επόμενα χρόνια οι σχέσεις ανάμεσα στους Γερμανούς και ντόπιους να συνεχίσει να επιδεινώνεται. Επιπλέον, ο Βρετανικός οικισμός στον κόλπο Ουάλβις, καθώς και πολλοί μικροί αγρότες και ιεραπόστολοι ήταν αναμειγμένοι σε αυτή τη σύγκρουση της περιοχής. Ένα σύνθετο πλέγμα συνθηκών, συμφωνιών και βεντετών αύξησαν την αναταραχή στην περιοχή. Το 1888 τα πρώτα αστυνομικά στρατεύματα ''[[Schutztruppen]]'' κατέφθασαν. Η δύναμη ''Schutztruppen'' αποτελούνταν από δύο αξιωματικούς, πέντε υπαξιωματικούς, και 20 μαύρους στρατιώτες.
Μέχρι το τέλος του έτους, ο Επίτροπος της Γερμανίας, Γκαίρινγκ, αναγκάζεται να καταφύγει στον κόλπο Ουάλβις αφού έιχαν αποτύχει οι διαπραγματεύσεις με μια τοπική φυλή. Επίσης, στη δεκαετία του 1890, η Εταιρεία της Νοτιοδυτικής Αφρικής είχε σχεδόν πτωχεύσει και χρειάστηκε να ζητήσει από το Βίσμαρκ βοήθεια και επιπλέον στρατιώτες. Από 1890 η αποικία ανακηρύχθηκε αποικία του Στέμματος και τα πρόσθετα ''Schutztruppen'' στάλθηκαν στην περιοχή. Επίσης το 1890, η αποικία μεγάλωσε με την απόκτηση από τον καγκελλάριο Καπρίβι της λεγόμενης «Λωρίδας Καπρίβι» (Caprivi-Streifen) στα βορειοανατολικά, που ένωνε την αποικία με τον ποταμό [[Ζαμβέζης|Ζαμβέζη]] και υποσχόταν νέες εμπορικές διαδρομές.
Η Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική ήταν η μόνη γερμανική αποικία, όπου οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν σε μεγάλους αριθμούς. Γερμανοί άποικοι έφτασαν στην αποικία για τις οικονομικές δυνατότητες εξόρυξης διαμαντιών και χαλκού, και για τη γεωργία. Το 1902, η αποικία είχε 200.000 κατοίκους, αν και μόνο 2.595 ήταν Γερμανοί, 1.354 ήταν [[Αφρικάνερ]], και 452 ήταν Βρετανοί. Το 1914, οι Γερμανοί άποικοι είχαν φτάσει τις 9.000.
| |||