Βασίλειο της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Eterezakis (συζήτηση | συνεισφορές)
Μικρά ορθογραφικά λάθη
Eterezakis (συζήτηση | συνεισφορές)
Μικρά ορθογραφικά λάθη
Γραμμή 149:
Την 1η Μαρτίου 1941, η Βουλγαρία υπέγραψε επίσημα το [[Τριμερές Σύμφωνο του Άξονα|Τριμερές Σύμφωνο]] και έγινε σύμμαχος της [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]], της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας, και του [[Βασίλειο της Ιταλίας|Βασιλείου της Ιταλίας]]. Γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη χώρα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα και στη Γιουγκοσλαβία. Όταν η Ελλάδα και η Γιουγκοσλαβία νικήθηκαν επετράπη στη Βουλγαρία να καταλάβει όλη την Ελληνική Θράκη και το μεγαλύτερο μέρος της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας. Η Βουλγαρία κήρυξε τον πόλεμο στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αντιστάθηκε στη γερμανική πίεση να κηρύξει τον πόλεμο στη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ένωση]], φοβούμενη φιλορωσικά αισθήματα του λαού.
 
Τον Αύγουστο του 1943 ο Τσάρος Μπορίς πέθανε ξαφνικά μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία (πιθανώς δολοφονήθηκε, αν και αυτό δεν έχει αποδειχθεί ποτέ) και τον διαδέχθηκε ο εξαετής γιος του [[Συμεών Σαξ Κόμπουργκ Γκότα|Συμεών Β΄]]. Την εξουσία κατείχε ένα συμβούλιο αντιβασιλέων με επικεφαλής το θείο του νεαρού Τσάρου, Πρίγκιπα Κύριλλο. Ο νέος Πρωθυπουργός, Ντόμπρι Μποζίλοφ, ήταν κατά το πλείστον ενεργούμενο των ΓερμανόώνΓερμανών.
 
Από το 1943 ήταν ευρεία η αντίσταση στους Γερμανούς και στο Βουλγαρικό καθεστώς, συντονιζόμενη κυρίως από τους Κομμουνιστές. Μαζί με τους Αγροτικούς, τώρα με επικεφαλής τον Νίκολα Πέτκοφ, τους Σοσιαλδημοκράτες και ακόμη και πολλούς αξιωματικούς του στρατού ίδρυσαν το [[Πατριωτικό μέτωπο (Βουλγαρία)|Πατριωτικό Μέτωπο]]. Οι παρτιζάνοι δρούσαν στα ορεινά δυτικά και νότια. Από το 1944 ήταν προφανές ότι η Γερμανία έχανε τον πόλεμο και το καθεστώς άρχισε να αναζητά μια διέξοδο. Ο Μποζίλοφ παραιτήθηκε το Μάιο και ο διάδοχός του Ιβάν Ιβάνοφ Μπαγκριάνοφ προσπάθησε να οργανώσει διαπραγματεύσεις με τους Δυτικούς Συμμάχους.
Γραμμή 156:
 
==Κομμουνιστκό πραξικόπημα==
Το Πατριωτικό Μέτωπο ανέλαβε καθήκοντα στη Σόφια, μετά από πραξικόπημα, για τη δημιουργία μιας ευρείας συμμαχίας υπό τον πρώην κυβερνήτη Κίμωνα Γκεοργκίεφ και συμπεριλαμβανομένων των Σοσιαλδημοκρατών και των Aγροτικών. Σύμφωνα με τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας, ηεπετράπη Βουλγαρίαστη επετράπηΒουλγαρία να κρατήσει τη [[Δοβρουτσά|Νότια Δοβρουτσά]], αλλά παραιτήθηκε επίσημα όλες τις εδαφικές διεκδικήσεις της από την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. 150.000 Βούλγαροι απελάθηκαν από την Ελληνική Θράκη. Οι κομμουνιστές κράτησαν ηθελημένα μικρό ρόλο στη νέα κυβέρνηση αρχικά, αλλά οι Σοβιετικοί αντιπρόσωποι ήταν η πραγματική εξουσία στη χώρα. Συστάθηκε μια Λαϊκή Πολιτοφυλακή, ελεγχόμενη από τους Κομμουνιστές, που παρενοχλούσε και εκφόβιζε τα μη-κομμουνιστικά κόμματα.
 
Την 1η Φεβρουαρίου 1945 οιη νέεςνέα πραγματικότητεςπραγματικότητα της εξουσίας στη Βουλγαρία φάνηκανφάνηκε όταν ο Αντιβασιλέας Πρίγκιπας Κύριλλος, ο πρώην πρωθυπουργός Μπόγκνταν Φίλοφ και εκατοντάδες άλλοι αξιωματούχοι του παλαιού καθεστώτος συνελήφθησαν με κατηγορίρεςκατηγορίες για εγκλήματα πολέμου. Μέχρι τον Ιούνιο εκτελέστηκαν ο Κύριλλος και οι άλλοι Αντιβασιλείς, είκοσι δύο πρώην υπουργοί και πολλοί άλλοι είχαν εκτελεστεί. Το Σεπτέμβριο του 1946 η μοναρχία καταργήθηκε με δημοψήφισμα και ο νέος Τσάρος Συμεών εξορίστηκε. Οι Κομμουνιστές κατέλαβαν τώρα ανοιχτά την εξουσία, με Πρόεδρο το [[Βασίλ Κολάρωφ]] και Πρωθυπουργό το [[Γκεόργκι Δημητρόφ|Δημητρόφ]]. Οι [[Βουλγαρικές βουλευτικές εκλογές Συντακτικής συνέλευσης 1946|υπεσχημένες ελεύθερες εκλογές του 1946]] ήταν κατάφωρα στημένες και η αντιπολίτευση απείχε. Οι Aγροτικοί αρνήθηκεαρνήθηκαν να συνεργαστούν με το νέο καθεστώς και τον Ιούνιο του 1947 ο αρχηγός τους Nίκολα Πέτκοφ συνελήφθη. Παρά τις έντονες διεθνείς διαμαρτυρίες εκτελέστηκε το Σεπτέμβριο. Αυτό σηματοδότησε την οριστική εγκαθίδρυση [[Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας|Κομμουνιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία]].
 
[[Κατηγορία:Ιστορία της Βουλγαρίας]]