Σιδηρόκαστρο Σερρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Valovishte.jpg|thumb|right||300px|Το ΔεμίρΝτεμίρ Ισάρ το 1919 (μετονομάστηκε σε Σιδηρόκαστρο το 1927).]]

Το [[1383]] η περιοχή έπεσε στα χέρια των Τούρκων και παρέμεινε υπό την [[οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανική διοίκηση]] για 529 χρόνια. Το χωριό κατά την τουρκοκρατία ονομαζόταν ΔεμίρΝτεμίρ-Ισάρ ([[τουρκικά]]: ''Demirhisar'').

Σημαντική δράση για τον ελληνισμό στην περιοχή επέδειξε ο [[Προκόπιος Ικονίου|Προκόπιος Λαζαρίδης]], από το [[Ικόνιο]] της Μικράς Ασίας, ως διάκονος της Μητρόπολης Μελενίκου έως το [[1891]]. Διέτρεχε όλους τους ναούς της Μητρόπολης Μελενίκου, που περιελάμβανε το ΔεμίρΝτεμίρ-Ισάρ, για να κηρύξει και να ενισχύσει την παιδεία και τις ελληνικές κοινότητες.<ref>[https://mikrasiatwn.wordpress.com/2017/03/07/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BF/ Γιώργος Καζάνας, ''Ο Άγιος Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου (+1923)'' - ιστολόγιο Ένωσης Μικρασιατών Φοιτητών]</ref><ref>[http://meleniko.gr/docs/Mpakas-Ellinismos_Melenoikou.pdf Ο Ελληνισμός του Μελενοίκου]</ref>

Η [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|Β΄ Βουλγαρική κατοχή]] ξεκίνησε το 1916. Η Βουλγαρία εποφθαλμιούσε πάντοτε τη Μακεδονία. Έτσι κάθε φορά που καταλάμβανε την Ανατολική Μακεδονία, προσπαθούσε να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση, με μεθόδους που είχαν χαρακτηριστικά γενοκτονίας όπως: οι ομαδικές καταδίκες σε θάνατο από ασιτία ολόκληρων πόλεων και οικισμών, οι απαγωγές παιδιών και η κράτησή τους στη [[Βουλγαρία]] μετά από τη λήξη του πολέμου. Ανάμεσα στις πρακτικές αυτές κατά κανόνα ο βουλγαρικός κατοχικός στρατός επιδιδόταν στη συστηματική και γενική αρπαγή όλων των επίπλων και αντικειμένων αξίας, υφασμάτων, ενδυμάτων, εμπορευμάτων από καταστήματα οικισμών της Ανατολικής Μακεδονίας. Επίσης, ανατίναξαν με δυναμίτη τον δικέφαλο αετό που ήταν φιλοτεχνημένος με χρυσές ψηφίδες στην κάθετη πλευρά του βράχου του ΔεμίρΝτεμίρ Ισάρ.{{πηγή}}

Κατά τη βουλγαρική κατοχή σημειώθηκε και η σύληση των ελληνικών κειμηλίων της Μητροπόλεως Μελενίκου <ref>Το τέμπλο της Μητρόπολης Μελενίκου, θαύμα ξυλογλυπτικής με ανάγλυφες παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη μεταφέρθηκε το [[1913]] στο ΔεμίρΝτεμίρ Ισάρ κατά την εγκατάσταση των Μελενικίων στο ελληνικό έδαφος μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Επίσης οι Έλληνες εκ Μελενίκου διέσωσαν και μετέφεραν το [[1913]] στη νέα τους πατρίδα, το ΔεμίρΝτεμίρ Ισάρ, πλήθος ιερών κειμηλίων ιδιοκτησίας της Μητροπόλεως Μελενίκου που προέρχονταν από 40 εκκλησίες της περιοχής του Μελένικου. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται Ευαγγέλια υπενδεδυμένα με ασήμι, εικόνες επαργυρωμένες, ιερά άμφια και πλήθος από άλλα λατρευτικά αντικείμενα, όλα εξαιρετικής τέχνης κειμήλια, μεγάλης αρχαιολογικής αλλά και συναισθηματικής αξίας. Τα κειμήλια εναποτέθηκαν σε ακίνητο του ΔεμίρΝτεμίρ Ισάρ που μίσθωναν οι Μελενίκιοι. Κατά την κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας, το [[1916]], οι Βούλγαροι απέσπασαν παράνομα το ιστορικό τέμπλο της Μητρόπολης Μελενίκου, το οποίο τοποθέτησαν στο [[Μοναστήρι της Ρίλα]] στη Βουλγαρία . Ακόμη τον Αύγουστο του [[1917]] συνέλαβαν τον Δημήτριο Χατζηκούτρα, υπεύθυνο του ακινήτου όπου φυλάσσονταν τα κειμήλια, απέσπασαν τα κλειδιά και ο λοχαγός του 14ου Συντάγματος Πεζικού George Siskoff, διέταξε τη μεταφορά των κειμηλίων, εκτελώντας διαταγή του στρατηγού Rouseff, διοικητού της 7ης Μεραρχίας. Η παράνομη μεταφορά έγινε μάλιστα μεσημέρι, υπό το φως της ημέρας. Οι Βούλγαροι υποχρεωμένοι από τη Συνθήκης του Νεϊγύ το 1919 και ισχυριζόμενοι ψευδώς πως δεν διαθέτουν άλλα, επέστρεψαν στην Ελλάδα κάποια κειμήλια, ελάχιστα σε σχέση με τον συνολικό όγκο των κλαπέντων. Το 1990 όμως αποκαλύφθηκε πως έχουν στην κατοχή τους όλα τα κειμήλια που είχαν κλαπεί από την Ανατολική Μακεδονία κατά τη [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)]]. Συνολικά συλήθηκαν και κρατούνται στη Βουλγαρία τα κειμήλια εκ Μελενίκου που βρίσκονταν στο Σιδηρόκαστρο καθώς και τα κειμήλια των Μοναστηριών [[Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών|Τιμίου Προδρόμου Σερρών]], [[Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης|Παναγίας Εικοσοφοινίσσης Παγγαίου]], Παναγίας Καλαμούς Ξάνθης και Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας Ξάνθης.</ref><ref>[http://meleniko.gr/keimilia/ τα κειμήλια των Μελενικίων που εκλάπησαν από τους Βούλγαρους]</ref><ref>[[Κωνσταντίνος Τσώπρος]], Αναμνήσεις Μελένοικο-Θεσσαλονίκη σ. 36, εκδ. [http://www.imxa.gr/ IMXA] , 1992^2η GR ISSN: 0073-862Χ</ref>

* Το βυζαντινό Κάστρο: Το Κάστρο, κτίσμα του [[Βασίλειος Β΄|Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου]] σε λόφο ύψους 155μ., δεσπόζει ΒΔ. της πόλης. Πρωτοχτίστηκε το 527 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός|Ιουστινιανό]] και ολοκληρώθηκε από τον Ανδρόνικο Γ' τον Παλαιολόγο (1326-1341). Στο κάστρο υπάρχουν επίσης και τα ερείπια ενός βυζαντινού ναϊδρίου, που καταστράφηκε με την κατάκτηση της περιοχής από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1384. Είναι γνωστό και ως ''Ίσσαρι'' καθώς επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν ''ΔεμίρΝτεμίρ Ισσάρ'', που σημαίνει «Σιδερένιοσιδερένιο κάστρο».{{πηγή}}