Αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 133:
 
Οι συζητήσεις για την καθιέρωση κυριαρχίας στο αρχιπέλαγος άρχισαν τη δεκαετία του 1910,<ref>Arlov (1996): 288</ref> αλλά διακόπηκαν από τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]].<ref>Arlov (1996): 294</ref> Στις 9 Φεβρουαρίου 1920, μετά τη [[Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού (1919)|Συνδιάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού]], υπογράφηκε η Συνθήκη του Σβάλμπαρντ, που παρείχε πλήρη κυριαρχία στη Νορβηγία. Ωστόσο σε όλες τις χώρες που τη συνυπέγραψαν χορηγήθηκαν αδιακρίτως δικαιώματα στην αλιεία, το κυνήγι και τους ορυκτούς πόρους<ref>Arlov (1996): 305–306</ref>. Η συνθήκη τέθηκε σε ισχύ στις 14 Αυγούστου 1925, την ίδια στιγμή που ο Νόμος του Σβάλμπαρντ ρύθμισε το αρχιπέλαγος και ανέλαβε καθήκοντα ο πρώτος κυβερνήτης Γιόχανες Γκέρκενς Μπάσε<ref>Arlov (1996): 319</ref>. Το αρχιπέλαγος είναι παραδοσιακά γνωστό ως Σπιτσβέργη και το μεγαλύτερο νησί ως Δυτική Σπιτσβέργη. Τη δεκαετία του 1920 η Νορβηγία μετονόμασε το αρχιπέλαγος σε Σβάλμπαρντ και το μεγαλύτερο νησί σε Σπιτσβέργη.<ref>Umbriet (2005): XI–XII</ref> Τα [[Κβίτεγια]], Γη βασιλιά Καρόλου, Χόπεν και Μπγέρνεγια δεν θεωρήθηκαν ως μέρος του αρχιπελάγους της Σπιτσβέργη.<ref>{{cite web|url=http://miljo.npolar.no/placenames/pages/detaile.asp?placeNameID=813614P |title=Place names of Svalbard |publisher=[[Norwegian Polar Institute]] |accessdate=24 March 2010 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110606113449/http://miljo.npolar.no/placenames/pages/detaile.asp?placeNameID=813614P |archivedate=6 June 2011 }}</ref> Οι Ρώσοι παραδοσιακά αποκαλούσαν το αρχιπέλαγος Γκρούμαντ (Грумант).<ref>Arlov (1996): 51</ref> Η [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ένωση]] διατήρησε το όνομα Σπιτσβέργη (Шпицберген)) για να υποστηρίξει τους ανυπόστατους ισχυρισμούς της ότι οι Ρώσοι ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν το νησί.<ref>Fløgstad (2007): 18</ref><ref>Arlov (1996): 50</ref> Το 1928 ο Ιταλός εξερευνητής Ουμπέρτο Νόμπιλε και το πλήρωμα του αερόπλοιου ''Italia'' συνετρίβησαν στους επιπλέοντες πάγους ανοικτά του Νησιού Φόινεγια. Οι προσπάθειες διάσωσης που ακολούθησαν καλύφθηκαν εκτενώς στον Τύπο και έτσι το Σβάλμπαρντ απέκτησε βραχύβια φήμη.
 
==== Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ====
[[File:Demolition of wireless station at Spitzbergen, Operation Gauntlet, 1941 (22418716705).jpg|left|thumb|Διάλυση του ασύρματου σταθμού κατά την Επιχείρηση Γκάουντλετ το 1941]]
Το 1941, μετά την Επιχείρηση Γκάουντλετ, όλοι οι νορβηγικοί και σοβιετικοί οικισμοί στο Σβάλμπαρντ εκκενώθηκαν<ref>Arlov (1996): 397</ref> και δημιουργήθηκε μια γερμανική παρουσία με μετεωρολογικό σταθμό<ref>Arlov (1996): 400</ref> , αν και διατηρήθηκε μια μικρή νορβηγική φρουρά στη Σπιτσβέργη. Η Γερμανική Επιχείρηση Τσιτρονέλα αφαίρεσε αυτή τη φρουρά με βία το 1943 και ταυτόχρονα κατέστρεψε τους οικισμούς στο [[Λογκγέαρμπγεν]] και το Μπάρεντσμπουργκ.<ref>Arlov (1996): 402–403</ref> Το Σεπτέμβριο του 1944, μαζί με το πλοίο εφοδιασμού ''Carl J. Busch'', το υποβρύχιο ''U-307'' μετέφερε στο Σβάλμπαρντ τους άνδρες της Επιχείρησης Χάουντεγκεν. Η Επιχείρηση Χάουντεγκεν ήταν το όνομα μιας γερμανικής επιχείρησης κατά το [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] για την εγκατάσταση μετεωρολογικών σταθμών στο Σβάλμπαρντ .
 
Ο σταθμός ήταν ενεργός από τις 9 Σεπτεμβρίου 1944 ως τις 4 Σεπτεμβρίου 1945. Έχασε τη ραδιοφωνική επαφή τον Μάιο του 1945 και οι στρατιώτες ήταν σε θέση να ζητήσουν υποστήριξη μόνο τον Αύγουστο του 1945. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1945 οι στρατιώτες περισυνελέγησαν από νορβηγικό αλιευτικό φώκιας και παραδόθηκαν στον καπετάνιο του. Αυτή η ομάδα ανδρών ήταν τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα που παραδόθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον πόλεμο η Σοβιετική Ένωση πρότεινε κοινή νορβηγική και σοβιετική διοίκηση και στρατιωτική άμυνα του Σβάλμπαρντ . Αυτό απορρίφθηκε το 1947 από τη Νορβηγία, που δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ. Η Σοβιετική Ένωση διατήρησε έντονη (μη στρατιωτική) παρουσία στο ,Σβάλμπαρντ εν μέρει για να διασφαλίσει ότι το αρχιπέλαγος δεν θα χρησιμοποιηθεί από το ΝΑΤΟ.<ref>Arlov (1996): 407–408</ref>
 
== Παραπομπές ==