Μάχη του Στάλινγκραντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 145:
=== Σοβιετική στρατηγική ===
Ο Σιμιόν Τιμοσένκο εξέδωσε την «Οδηγία 0023»,
Αναλυτικά, το Γενικό Επιτελείο, στις 17 Ιουλίου 1942, διέταξε την 63η στρατιά του αντιστράτηγου [[Βασίλι Κουζνετσόφ]] να παρατάξει τις δυνάμεις της (έξι μεραρχίες πεζικού, τρεις ταξιαρχίες τεθωρακισμένων και δύο τάγματα τεθωρακισμένων) σε ένα μέτωπο 250 χιλιομέτρων<ref name=Samsonov31>Самсонов А.М. Сталинградская битва, 4-е изд., испр. и доп. М.: Наука, 1989. Глава третья. В большой излучине Дона и на подступах к Волге. Сталинград - прифронтовой город.</ref>. Σκοπός της 63ης Στρατιάς ήταν να μην αφήσει τον αντίπαλο να περάσει τον Ντον, ενώ ειδικά τάγματα και κατάσκοποι ανέλαβαν να επιτίθονται στην ανατολική ακτή του ποταμού<ref name=Samsonov31/>. Ο Κουζνετσόφ τοποθέτησε τις κύριες δυνάμεις του στο κέντρο, για να προστατεύσει τον σιδηροδρομικό σταθμό, ο οποίος οδηγούσε στα βορειοδυτικά του Στάλινγκραντ<ref name=Samsonov31/>. Η 38η Στρατιά του υποστράτηγου Κ. Μοσκαλένκο ανέλαβε την άμυνα ενός μετώπου 60 χιλιομέτρων από τη Μεντβέντιτσα μέχρι την Κλέτσκαγια - η 38η Στρατιά ανέλαβε να εμποδίσει τους Γερμανούς να περάσουν στην αριστερή ακτή του ποταμού και να δυναμώσουν την άμυνα στη δεξιά ακτή του ποταμού<ref name=Samsonov31/>. Μερικές μεραρχίες αποσύρθηκαν για να ξεκουραστούν και να λάβουν νέες δυνάμεις. Ο Μοσκαλένκο παρέταξε τις κύριες δυνάμεις στη δεξιά πτέρυγα της 38ης Στρατιάς<ref name=Samsonov31/>.
Γραμμή 159:
Τις επόμενες 3 μέρες, η 6η Στρατιά του Πάουλους συνέχισε ενεργώς να κινείται προς το Στάλινγκραντ, όπου οι Σοβιετικοί μετέφεραν τις δυνάμεις τους μέσω σιδηρόδρομων{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=22 Ιουλίου 1942}}.. Αν και οι Γερμανοί επιτέθηκαν επιτυχώς στον Κάτω Ντον και στο Ταγκανρόκ{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=21 Ιουλίου 1942}}, στα βορειοδυτικά του Βορόνεζ συνεχίζονταν οι σκληρές μάχες{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=22 Ιουλίου 1942}}. Η αριστερή πτέρυγα της 6ης Στρατιάς, όπου πολεμούσαν το 8ο και το 17ο σώμα, τεντώθηκε σε μεγάλο βαθμό κατά μήκος της δεξιάς ακτής του Ντον - γι' αυτό τον λόγο, το Γενικό Επιτελείο της Βέρμαχτ αποφάσισε την απόσπαση του 14ου και του 24ου Σώματος Τεθωρακισμένων στην Ομάδα Στρατιών «Β»<ref name=Nachalo/>.
===
Στις 23 Ιουλίου, ο Χίτλερ υπέγραψε την «Οδηγία 45», η οποία ανέφερε τα παρακάτω<ref>Hitlers Weisungen,
* Η Ομάδα Στρατιών «Α» αναλαμβάνει να περικυκλώσει και να διαλύσει τις δυνάμεις του αντίπαλου στα νότια και νοτιοανατολικά του Ροστόφ.
Γραμμή 171:
Ο Φραντς Χάλντερ αναφέρει: «Προειδοποίησα τον Φύρερ ότι οι δυνάμεις μας σε σημαντικά στρατηγικά σημεία είναι αποδυναμωμένες..η υποεκτίμηση των δυνατοτήτων του εχθρού έχει πάρει επικίνδυνο χαρακτήρα. Δεν υπάρχει καν σοβαρή δουλειά. Η συναισθηματική αντίδραση σε διάφορες τυχαίες εντυπώσεις δεν επιτρέπει τη σωστή αξιολόγηση της εργασίας της κυβερνητικής μηχανής - αυτό είναι χαρακτηριστικό της σημερινής λεγόμενης εξουσίας»{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=23 Ιουλίου 1942}}.
Την ίδια μέρα, το Γενικό Επιτελείο της Σοβιετικής Ένωσης ανακάλεσε τον Σιμιόν Τιμοσένκο από τη θέση του Διοικητή του Μετώπου του Στάλινγκραντ και τον αντεκατέστηκε με τον αντιστράτηγο [[Βασίλι Γκόρντοφ]]. Οι λόγοι που οδήγησαν το Γενικό Επιτελείο της ΕΣΣΔ να αλλάξει τον διοικητή του Μετώπου του Στάλινγκραντ ήταν: η αποτυχία στο Χάρκοβο τον Μάιο του 1942, η μετέπειτα υποχώρηση και η περικύκλωση στο Μίλλεροβο
=== Από τα περίχωρα στην πόλη (23 Ιουλίου-23 Αυγούστου) ===
Τα ξημερώματα της 23ης Ιουλίου, η βόρεια πτέρυγα της 6ης Στρατιάς επιτέθηκε στη δεξιά πτέρυγα της 62ης Στρατιάς<ref name=NBNGPONDPKS1>[http://battle.volgadmin.ru/Battle/05-01.aspx НАЧАЛО БОЕВ НА ГЛАВНОЙ ПОЛОСЕ ОБОРОНЫ НА ДАЛЬНИХ ПОДСТУПАХ К СТАЛИНГРАДУ (23-30.07.1942)], часть 1</ref>
Το βράδυ της ίδιας ημέρας διεξήχθη συζήτηση μεταξύ του Στάλιν και του Γκόρντοφ. Ο Γκόρντοφ έδωσε αναφορά στον Στάλιν για την κατάσταση που επικρατούσε στη δεξιά πτέρυγα της 62ης Στρατιάς. Αξιοσημείωτη είναι η απάντηση του Στάλιν: «Τώρα, η δεξιά πτέρυγα του μετώπου είναι η πιο αποφασιστική..αν ο εχθρός κάμψει την αντίσταση μας θα καταλάβει τους σιδηρόδρομους και θα αποκόψει κάθε σύνδεση σας με τον βορρά..Επίσης, απαιτώ να μείνει στα χέρια μας η αμυντική γραμμή στα δυτικά του Ντον - από την Κλέτσκαγια μέχρι τη Νίζνε Καλίνοφκα - πάσει θυσία..Επίσης, απορώ με το γεγονός ότι έχοντας 900 άρματα μάχης υποχωρούμε απέναντι στον εχθρό που έχει 50 άρματα μάχης. Ντροπή!»<ref>ЦАМО, ф. 96-А, оп. 2011, д. 26, л. 158-161. Сверено с телеграфной лентой.</ref>
Στις 23 Ιουλίου, ως εκπρόσωπος του Γενικού Επιτελείου, στο Μέτωπο του Στάλινγκραντ έφθασε ο [[Αλεξάντρ Βασιλιέφσκι|Αλεξάντερ Βασιλέφσκι]], ο οποίος πρότεινε στους διοικητές να οργανώσουν αντεπίθεση στη βόρεια πτέρυγα της 6ης Στρατιάς, χρησιμοποιώντας την 1η και την 4η Σοβιετική Στρατιά Τεθωρακισμένων<ref name=NBNGPONDPKS2>[http://battle.volgadmin.ru/Battle/05-02.aspx НАЧАЛО БОЕВ НА ГЛАВНОЙ ПОЛОСЕ ОБОРОНЫ НА ДАЛЬНИХ ПОДСТУПАХ К СТАЛИНГРАДУ (23-30.07.1942)], часть 2</ref>. Όσον αφορά τους Γερμανούς, στις 23 Ιουλίου, η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων του Χέρμαν Χοτ μετέδωσε το 24ο Σώμα Τεθωρακισμένων στην Ομάδα Στρατιών «Β», το 40ο Σώμα Τεθωρακισμένων στην στην Ομάδα Στρατιών «Α» και
Στις 24 Ιουλίου, όπως αναφέρει ο Χάλντερ, συνεχίζονταν σκληρές μάχες στα ανατολικά του Ροστόφ και στο Βορόνεζ - στις μάχες που διεξήχθησαν στο Βορόνεζ καταστράφηκε μεγάλος αριθμός αρμάτων μάχης. Επίσης, οι Γερμανοί επιχείρησαν να περάσουν τη νότια ακτή του ποταμού{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=24 Ιουλίου 1942}}. Στις 25 Ιουλίου, η Ομάδα Στρατιών «Α» είχε πετύχει νίκες στις συγκρούσεις στον Κάτω Ντον, ενώ η επίθεση στο Τσιμλιάνσκ συνάντησε σθεναρή αντίσταση{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=25 Ιουλίου 1942}}. Παράλληλα, οι Γερμανοί αντιμετώπιζαν την έλλειψη καυσίμων και είχαν ακυρώσει μια επίθεση στα βόρεια της ΕΣΣΔ{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=25 Ιουλίου 1942}}.
Γραμμή 189:
Η δεύτερη αντεπίθεση πραγματοποιήθηκε στη δυτική κατεύθυνση από τις δυνάμεις της 4ης Σοβιετικής Στρατιάς Τεθωρακισμένων του υποστράτηγου Β. Κριουτσένκιν, οι οποίες απελευθέρωσαν τις μονάδες της 62ης Στρατιάς που αμύνονταν περικυκλώμενες στη Βέρχνε Μπουζίνοφκα<ref name=NBNGPONDPKS2/>. Παρ' ολ' αυτά, στη νοτιοδυτική κατεύθυνση, η σοβιετική άμυνα παρέμεινε αδύναμη, ενώ στο Τσιμλιάνσκ, οι Γερμανοί κατάφεραν να προωθηθούν χάρη στην αντεπίθεση της 9ης μεραρχίας τεθωρακισμένων{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=26 Ιουλίου 1942}}. Την ίδια μέρα, ο ταγματάρχης Κίλμανσεγκ έδωσε αναφορά στον Φύρερ για την έλλειψη καυσίμων και αυτοκινήτων που αντιμετώπισε η Ομάδα Στρατιών «Α»{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=26 Ιουλίου 1942}}.
Στις 27 Ιουλίου, η 6η Στρατιά του Πάουλους συνέχισε την προώθηση προς την κατεύθυνση του Στάλινγκραντ. Οι Σοβιετικοί είχαν παρατάξει τις κύριες δυνάμεις τους στο κέντρο (με μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης), γι' αυτό και οι Γερμανοί κατάφεραν να προωθηθούν μόνο στα άκρα{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=27 Ιουλίου 1942}}. Την επόμενη μέρα, ο Στάλιν εξέδωσε τη γνωστή «Διαταγή 227», στην οποία διατάσσει τα σοβιετικά στρατεύματα στην πόλη του Στάλινγκραντ να μην υποχωρήσουν - γι' αυτό και η διαταγή έγινε γνωστή ως διαταγή «Ούτε ένα βήμα πίσω!» (ρωσ. «Ни шагу назад!»)<ref>«История военного искусства. Курс лекций». - М: 1958 Т. 5. -
Παράλληλα με την έκδοση της διαταγής, οι Σοβιετικοί επιτέθηκαν αρκετές φορές, κάνοντας μεγάλη χρήση αρμάτων μάχης (ο Χάλντερ αναφέρει ότι οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν 9 ταξιαρχίες τεθωρακισμένων), ωστόσο, απέτυχαν{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=28 Ιουλίου 1942}}. Από την άλλη πλευρά, η 6η Στρατιά του Πάουλους αντιμετώπιζε έλλειψη καυσίμων και πολεμοφοδίων, ενώ οι δυνάμεις της 4ης Στρατιάς Τεθωρακισμένων έμειναν καθηλωμένες στο Τσιμλιάνσκ{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=28 Ιουλίου 1942}}. Τις επόμενες μέρες διεξήχθησαν σκληρές μάχες στο Καλάτς και στα δυτικά του Στάλινγκραντ - παράλληλα, η Ομάδα Στρατιών «Α» ανάγκασε τους Σοβιετικούς σε υποχώρηση και η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων βρέθηκε κοντά στην Προλετάρσκαγια{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=29 & 30 Ιουλίου 1942}}.
Στις 30 Ιουλίου, στο μέτωπο της Ομάδας Στρατιών «Κέντρο», οι Σοβιετικοί επιτέθηκαν με τις δυνάμεις του Δυτικού Μετώπου (ένα σώμα ιππικού και δύο σώματα τεθωρακισμένων) στις γερμανικές θέσεις στην περιοχή Πογκορέλοε Γκοροντίσσε και κατάφεραν να προωθηθούν 15-30 χιλιόμετρα προς τον σταθμό Σιτσιόφκα<ref name=HronoR>[http://www.hrono.info/sobyt/1900sob/1942rzhev.php Ржевская битва (Μάχη του Ρζεφ)]</ref>. Στις 31 Ιουλίου διεξήχθη η προγραμματισμένη μεταφορά της 4ης Στρατιάς Τεθωρακισμένων του Χέρμαν Χοτ από την Ομάδα Στρατιών «Α» στην Ομάδα Στρατιών «Β» και ξεκίνησε την επίθεση στο Στάλινγκραντ από τα νοτιοδυτικά{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=31 Ιουλίου 1942}}.
Την ίδια μέρα, το Μέτωπο του Βόρειου Καυκάσου μετέδωσε στο Μέτωπο του Στάλινγκραντ την 51η Στρατιά του υποστράτηγου Τ. Κολομίιτς<ref name=NBNGPONDPKS2/>. Στις 1 Αυγούστου, μετά από διαταγή του Γενικού Επιτελείου της ΕΣΣΔ, η 57η Στρατιά του υποστράτηγου Φ. Τολμπούχιν παρέταξε τις δυνάμεις της στα νοτιοδυτικά του Ντον<ref name=NBNGPONDPKS2/>. Ο Ντερ αναφέρει το σχέδιο της 6ης Στρατιάς και της 4ης Στρατιάς Τεθωρακισμένων: η πρώτη ανέλαβε την επίθεση από τα βόρεια και η δεύτερη από τα νότια προς την κατεύθυνση του [[Βόλγας|Βόλγα]]. Όταν θα καταλάμβαναν τον ποταμό, η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων θα κινούνταν στα αριστερά και η 6η Στρατιά στα δεξιά, με σκοπό να περικυκλώσουν την πόλη και τους αμυνόμενους<ref>Doerr H. Der Feldzug nach Stalingrad.
Στις 2 Αυγούστου, το 22ο Σώμα Τεθωρακισμένων (4 ταξιαρχίες τεθωρακισμένων) επιχείρησαν επίθεση, ωστόσο, κατάφεραν να προωθηθούν μονάχα 2-3 χιλιόμετρα
Η επόμενη σειρά των σοβιετικών αντεπιθέσεων σημειώθηκε στις 5-8 Αυγούστου. Ωστόσο, η κατάσταση στα σώματα τεθωρακισμένων ήταν πολύ κακή: η 182η ταξιαρχία τεθωρακισμένων είχε 9 αρμάτα μάχης, ενώ η 173η ταξιαρχία τεθωρακισμένων είχε 11 άρματα μάχης
Στις 7 Αυγούστου, η 6η Στρατία του Πάουλους πέρασε στην επίθεση, έχοντας λύσει το πρόβλημα με την έλλειψη πολεμοφοδίων<ref>Doerr H. Der Feldzug nach Stalingrad.
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 169-0444, Russland, bei Stalingrad, Panzer KW-1.jpg|200px|μικρογραφία|δεξιά|Γερμανικό άρμα μάχης Panzer KW-1 κινείται προς το Στάλινγκραντ (Αύγουστος 1942)]]
Κατά τη διάρκεια της αντεπίθεσης της 64ης Στρατιάς, οι Σοβιετικοί ανάγκασαν τους Γερμανούς να υποχωρήσουν και να περάσουν στην άμυνα<ref name=ZPOSKAVBD1/> - ο Χάλντερ αναφέρει ότι στις 9 Αυγούστου, η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων του Χέρμαν Χοτ πέρασε στην άμυνα{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=9 Αυγούστου 1942}}. Ωστόσο, η 6η Στρατιά του Πάουλους κατάφερε να περικυκλώσει το 14ο και 24ο Σώμα Τεθωρακισμένων στο Καλάτς, καθώς επίσης και τις δυνάμεις της 62ης Στρατιάς που αμύνονταν στη δυτική ακτή του ποταμού Ντον{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=9 Αυγούστου 1942}} - ο στρατιωτικός ιστορικός Αλεξέι
Αυτός ο ελιγμός επέτρεψε στους Γερμανούς να βρεθούν βορείως και νοτίως του σιδηρόδρομου που οδηγούσε στο Στάλινγκραντ. Οι περικυκλωμένες σοβιετικές δυνάμεις χωρίστηκαν σε διάφορες ομάδες - ο Ισάεφ κάνει λόγο για δύο ομάδες: η πρώτη αποτελούνταν από την 33η Μεραρχία Φρουρών και την 181η Μεραρχία Πεζικού και η δεύτερη από την 147η και την 229η μεραρχία πεζικού
Η 33η Μεραρχία Φρουρών του Α. Ουτβένκο υποχώρησε προς τα ανατολικά, ωστόσο, οι Γερμανοί κατάφεραν να μεταφέρουν μερικά σώματα πεζικού ακόμα πιο ανατολικά και περικύκλωσαν για ακόμα μια φορά τη μεραρχία
Σύμφωνα με αναφορά της 12ης Ιουλίου για την κατάσταση στο μέτωπο των Ομάδων Στρατιών «Α» και «Β», οι Γερμανοί κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν 35.000 στρατιώτες, 270 άρματα μάχης και 560 πυροβόλα<ref name=ZPOSKAVBD2>[http://battle.volgadmin.ru/Battle/06-02.aspx ЗАВЕРШАЮЩИЙ ПЕРИОД ОБОРОНИТЕЛЬНОГО СРАЖЕНИЯ КРАСНОЙ АРМИИ В БОЛЬШОЙ ИЗЛУЧИНЕ ДОНА (31.07-17.08.1942)], часть 2</ref>. Παράλληλα, οι Σοβιετικοί, νοτίως του Έλτς, πέρασαν στην αντεπίθεση με 100 άρματα μάχης και πεζικό, ενώ ανατολικά και δυτικά της Σβομπόντα, ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε δύο κατοικημένες περιοχές - παρ' ολ' αυτά, η σοβιετική αντεπίθεση στη δεξιά πτέρυγα έληξε με αποτυχία<ref>
Στις 14 Αυγούστου ξεκίνησε η προετοιμασία της Ομάδας Στρατιών «Β» για τη συνέχιση της επίθεσης, ενώ στο Βορόνεζ αποκρούστηκε νέα αντεπίθεση των Σοβιετικών{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=14 Αυγούστου 1942}}. Στις 15 Αυγούστου, ο Στάλιν εξέδωσε την «Οδηγία 170569», στην οποία ανέφερε: «σύμφωνα με τις αναφορές του Μετώπου του Στάλινγκραντ, η 147, η 181η και η 229η μεραρχία πεζικού της 62ης Στρατιάς συνεχίζουν την αντίσταση και είναι ακόμα περικυκλωμένες..παρά τις οδηγίες του Γενικού Επιτελείου [Στάφκα], οι περικυκλωμένες δυνάμεις δεν έχουν λάβει την κατάλληλη στήριξη..οι Γερμανοί δεν αφήνουν ποτέ τις περικυκλωμένες δυνάμεις τους και προσπαθούν πάσει θυσία να λύσουν την περικύκλωση..φαίνεται πως η σοβιετική διοίκηση δεν ενδιαφέρεται και τόσο..αυτό προκαλεί σημάδι ντροπής στη σοβιετική διοίκηση..το μέτωπο του Στάλινγκραντ έχει όλα τα μέσα για να σώσει τις περικυκλωμένες δυνάμεις του»
Μετά τη διάλυση των δυνάμεων της 62ης Στρατιάς, ο Πάουλους συνέχισε την επίθεση στα βόρεια, καθώς εκεί υπήρχε στρατηγικής σημασίας προγεφύρωμα
Οι Γερμανοί πέρασαν στην επίθεση στις 15 Αυγούστου. Μετά από δίωρη επίθεση του πυροβολικού και της αεροπορίας, οι δυνάμεις της 6ης Στρατιάς επιχείρησαν δύο ταυτόχρονες επιθέσεις: στο προγεφύρωμα του Σιροτίνσκι (με πέντε μεραρχίες) και στη Τρεχοστρόφσκαγια (με τρεις μεραρχίες)
=== Οι μάχες στην πόλη (23 Αυγούστου-19 Νοεμβρίου) ===
Γραμμή 224:
Στις 23 Αυγούστου, ο Πάουλους πέρασε ξαφνικά τον Ντον (με τις δυνάμεις του 14ου Σώματος Τεθωρακισμένων) και έφθασε στον Βόλγα, βορείως του Στάλινγκραντ{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=23 Αυγούστου 1942}}. Ο 4ος Αεροπορικός Στόλος του [[Βόλφραμ φον Ρίχτχοφεν]] έριξε στην πόλη περισσότερες από 2.000 βόμβες και μετέτρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης σε ερείπια<ref name=HronoS>[http://www.hrono.ru/sobyt/1900sob/1942stal.php Сталинградская битва]</ref><ref>НАИИ АН СССР. Р. III. Ф. 5. Д. 219. Л. 2.</ref>. Ωστόσο, αυτή η επίθεση δεν έκαμψε την αντίσταση του Κόκκινου Στρατού. Ο Σαμσόνοφ αναφέρει ότι 105 σοβιετικά αεροσκάφη, σε συνεργασία με το πυροβολικό, κατάφεραν να καταστρέψουν 120 γερμανικά αεροσκάφη<ref name=Samsonov32>Самсонов А.М. Сталинградская битва, 4-е изд., испр. и доп. М.: Наука, 1989. Глава третья. В большой излучине Дона и на подступах к Волге. На ближних подступах</ref>.
Επίσης, η αεροπορική επίθεση των Γερμανών είχε ως αποτέλεσμα να καεί ο Βόλγας - ο Γιερόμινκο αναφέρει στα απομνημονεύματα του: «από την περιοχή, όπου βρίσκονταν οι αποθήκες πετρελαίου, η φωτιά κατέβηκε στον Βόλγα, έκαψε την επιφάνεια του ποταμού, τα πλοία που βρίσκονταν εκεί..»<ref>
Η πρώτη αντίδραση του Γενικού Επιτελείου της ΕΣΣΔ έγινε η «Οδηγία 170582» του Στάλιν, στην οποία λέγονται τα εξής: «Ο αντίπαλος έσπασε το μέτωπο μας με λίγες δυνάμεις. Έχετε αρκετές δυνάμεις για να διαλύσετε τον αντίπαλο. Συγκεντρώστε όλη την αεροπορία των μετώπων [Μέτωπο του Στάλινγκραντ και Νοτιο-Ανατολικό Μέτωπο] και επιτεθείτε στον αντίπαλο. Κάντε χρήση θωρακισμένων τρένων σε όλους τους σιδηρόδρομους του Στάλινγκραντ. Πολεμήστε όχι μόνο την ημέρα, αλλά και τη νύχτα. Δεν πρέπει να πανικοβληθείτε. Να είστε σίγουροι για τη νίκη»<ref>Сталинградская битва. Книга первая. С. 413.</ref><ref>ЦАМО СССР. Ф. 132-А. Оп. 2642. Д. 32. Л. 151.</ref>. Την επόμενη μέρα, η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων του Χέρμαν Χοτ διέλυσε τις δυνάμεις των Σοβιετικών που βρέθηκαν μπροστά της και ετοιμάστηκε για επίθεση στα βόρεια. Το 14ο Σώμα δέχθηκε επίθεση από τους Σοβιετικούς, την οποία απέκρουσε χάρη στις νέες δυνάμεις που στάλθηκαν στην περιοχή - η αριστερή πτέρυγα των Γερμανών δέχθηκε επίσης δυνατή επίθεση από τον Κόκκινο Στρατό{{sfn|Πολεμικό Ημερολόγιο, Τόμος Γ'|loc=24 Αυγούστου 1942}}.
Την ίδια μέρα [24 Αυγούστου], ο Στάλιν διέταξε τον Βασιλέφσκι «να κλείσει τρύπες, στις οποίες οι Γερμανοί μετέφεραν τις δυνάμεις τους», καθώς επίσης και να κρατήσει τις θέσεις του και να αντεπιτίθεται<ref>Сталинградская битва. Книга первая.
Στις 27 Αυγούστου, οι δυνάμεις των Γερμανών, οι οποίες πολεμούσαν προηγουμένως στο Βορόνεζ, κινήθηκαν στο Στάλινγκραντ. Μέσα σε δύο νύχτες (27-28 Αυγούστου), η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων ανασυντάχθηκε και μετέφερε το 48ο Σώμα Τεθωρακισμένων στην περιοχή του Αμπγκανέροβο<ref name=PGVKVIOBNBPKS>[http://battle.volgadmin.ru/Battle/07-03.aspx ПРОРЫВ ГЕРМАНСКИХ ВОЙСК К ВОЛГЕ И ОБОРОНИТЕЛЬНЫЕ БОИ НА БЛИЖНИХ ПОДСТУПАХ К СТАЛИНГРАДУ (19-31.08.1942)], часть 3</ref>. Ο Σουμίλοφ, διοικητής της 64ης Στρατιάς, διέταξε την αλλαγή της αμυντικής θέσης, ωστόσο, αυτή η διαταγή δεν έφτασε στα σώματα της στρατιάς<ref name=PGVKVIOBNBPKS/>. Σωτήρια αναδείχθηκε η αντίσταση της 126ης μεραρχίας πεζικού<ref name=PGVKVIOBNBPKS/>. Στις 29 Αυγούστου, οι δυνάμεις της 4ης Στρατιάς Τεθωρακισμένων επιτέθηκαν στην 126η μεραρχία, η οποία κατάφερε να απωθήσει δύο επιθέσεις των Γερμανών. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της τρίτης επίθεσης, εκατό γερμανικά άρματα μάχης κατέστρεψαν τις δυνάμεις της 126ης μεραρχίας - παρ' ολ' αυτά, η 64η Στρατιά κατάφερε να μεταφέρει τις δυνάμεις της στη νέα αμυντική θέση στον ποταμό Τσερβλέναγια<ref name=PGVKVIOBNBPKS/>.
Στις 30 Αυγούστου, οι δυνάμεις της 4ης Στρατιάς Τεθωρακισμένων του Χέρμαν Χοτ έφτασαν στην περιοχή Γκαβρίλοφκα και μ' αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε ο κίνδυνος διάλυσης της 62ης και της 64ης Στρατιάς - η πρώτη αμύνονταν κοντά στο Καλάτς, ενώ η δεύτερη στα νοτιοδυτικά του Στάλινγκραντ<ref name=PGVKVIOBNBPKS/>. Την επόμενη μέρα, η 24η Μεραρχία Τεθωρακισμένων των Γερμανών έφθασε δυτικά του Μπασάργκινο (στις 1 Σεπτεμβρίου, εκεί βρέθηκε και η 20η Ρουμανική Μεραρχία), γεγονός που επέτρεψε την ελευθερία κινήσεων στις δυνάμεις της νότιας πτέρυγας της 6ης Στρατιάς που πολεμούσαν στον σιδηρόδρομο Καλάτς-Στάλινγκραντ<ref>Doerr H. Der Feldzug nach Stalingrad.
Νωρίτερα, στις 26 Αυγούστου, ο στρατηγός [[Γκεόργκι Ζούκοφ]] διορίστηκε - από την Κρατική Επιτροπή Αμύνης της ΕΣΣΔ - Αντικαταστάτης του Ανώτατου Διοικητή [Αρχιστράτηγου] του Κόκκινου Στρατού και στάλθηκε ως εκπρόσωπος του Γενικού Επιτελείου στο μέτωπο του Στάλινγκραντ<ref name=BDNVSOINBVCG1>[http://battle.volgadmin.ru/osn.asp?np=11&npp=7 БОЕВЫЕ ДЕЙСТВИЯ НА ВНУТРЕННЕМ СТАЛИНГРАДСКОМ ОБВОДЕ И НАЧАЛО БОЕВ В ЧЕРТЕ ГОРОДА (1-26.09.1942)]{{dead link|date=June 2015}}, часть 1</ref>. Επίσης, το Γενικό Επιτελείο έστειλε (ως ενισχύσεις) την 1η Στρατιά Φρουρών του Μοσκαλένκο, την 66η Στρατιά του Μαλινόφσκι και την 24η Στρατιά του Κοζλόφ<ref name=BDNVSOINBVCG1/>. Αυτές οι ενισχύσεις έλαβαν διαταγή «να επιχειρήσουν αντεπίθεση κατά των γερμανικών δυνάμεων που βρίσκονταν στον Βόλγα και να ενωθούν με την 62η Στρατιά» - η αρχική ημερομηνία της αντεπίθεσης ήταν η 2η Σεπτεμβρίου, ωστόσο, ο Ζούκοφ διέταξε την αλλαγή της ημερομηνίας: η 1η Στρατιά Φρουρών έλαβε διαταγή να αντεπιτεθεί στις 3 Σεπτεμβρίου, ενώ οι άλλες δύο στρατιές έλαβαν διαταγή να αντεπιτεθούν στις 5 Σεπτεμβρίου<ref name=BDNVSOINBVCG1/>.
Γραμμή 250:
===== Η πρώτη πολιορκία της πόλης (14 Σεπτεμβρίου-26 Σεπτεμβρίου) =====
Η πρώτη πολιορκία του Στάλινγκραντ ξεκίνησε στις 06:30 της 14ης Σεπτεμβρίου
Την πρώτη μέρα της πολιορκίας, η 295η μεραρχία πεζικού έφθασε στο Μαμάεφ-Κουργκάν, ενώ η 71η μεραρχία πεζικού κατέλαβε τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό με μεγάλες απώλειες<ref name=Samsonov41/>. Το απόγευμα, η 13η Μεραχία Φρουρών του Α. Ροντίμτσεφ πέρασε τον Βόλγα και απέκρουσε την γερμανική επίθεση<ref>[http://www.xn--80aaifrrpzdk.net/timeline.php Chronological Timeline], см. 14 сентября 1942</ref>. Το δεύτερο μισό της ημέρας, οι Γερμανοί βρέθηκαν στο Στάλινγκραντ από διάφορα σημεία: από το χωριό Κουροπόσνοι, από το Νταρ-Γκορά, από τον ποταμό Τσαρίτσα και από την περιοχή του Αβιογκοροντόκ<ref name=Samsonov41/>. Η προώθηση των Γερμανών στο κέντρο είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει τη γραμμή μεταξύ της 62ης και της 64ς Στρατιάς - ο στρατηγός Ι. Μορόζοφ καταγράφει στα απομνημονεύματα του: «αφού ανάγκασε σε υποχώρηση την αριστερή πτέρυγα της 62ης Στρατιάς [μεραρχία Φρουρών του στρατηγού Γκλαζκόφ] και τη δεξιά πτέρυγα της 64ης Στρατιάς [μεραρχία Φρουρών του συνταγματάρχη Ντενισένκο], ο εχθρός κατέλαβε το Κουπορόσνι, ένα εργοστάσιο και βρέθηκε στον Βόλγα..ο εχθρός πίεζε την 64η Στρατιά στα νότια, ενώ την αριστερή πτέρυγα της 62ης Στρατιάς στην περιοχή του ποταμού Τσαρίτσα»<ref>Морозов И. К. На южном участке фронта // Битва за Волгу. С. 108.</ref>.
Γραμμή 256:
Τη νύχτα της 14ης προς 15 Σεπτεμβρίου, η 13η Μεραρχία Φρουρών ξεκίνησε το πέρασμα του Βόλγα - οι συνθήκες της μεταφοράς από τη μια πλευρά του ποταμού στην άλλη ήταν πολύ δύσκολες, όπως αναφέρει ο συνταγματάρχης Ι. Σαμτσούκ: «τη νύχτα φαινόταν καθάρα η καμμένη πόλη..χάρη σε σκληρές μάχες, οι οποίες αρκετές φορές μετατρέπονταν σε μάχες σώμα με σώμα, οι στρατιώτες της εμπροσθοφυλακής απομάκρυναν τον εχθρό από την παράκτια λωρίδα και κατέλαβαν ένα μικρό προγεφύρωμα, βορείως του κεντρικού σημείου διέλευσης»<ref>Самчук И. А. 13-я гвардейская. М., 1962. С. 105-106.</ref>. Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου, οι Γερμανοί επιτέθηκαν σε δύο κατευθύνσεις: στο Μαμάεφ-Κουργκάν και στο Μίνιν (στο κέντρο και στην αριστερή πτέρυγα της 62ης Στρατιάς)<ref name=Samsonov41/>. Οι γερμανικές χερσαίες δυνάμεις έλαβαν τη βοήθεια της αεροπορίας, η οποία βομβάρδιζε συνέχεια τις θέσεις των Σοβιετικών - ο Τσουϊκόφ αναφέρει: «οι δυνάμεις του Ροντίμτσεφ δεν πρόλαβαν να μελετήσουν τις νέες θέσεις καθώς δέχθηκαν την επίθεση του εχθρού..η εχθρική αεροπορία κατέστρεφε ότι υπήρχε στους δρόμους»<ref name=Chuikov15/>. Οι πιο σκληρές μάχες, σύμφωνα με τον Τσουϊκόφ, διεξήχθησαν στον σταθμό του Μίνιν, ο οποίος τέσσερις φορές περνούσε από τα χέρια του ενός αντιπάλου στα χέρια του άλλου<ref name=Chuikov15/>. Ωστόσο, μερικές σοβιετικές δυνάμεις υπέστησαν σοβαρές απώλειες και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν<ref name=Chuikov15>Чуйков В. И. Начало пути. С. 102.</ref>.
Στις 16 Σεπτεμβρίου, τα σώματα της 13ης Μεραρχίας Φρουρών πέρασαν τον ποταμό Βόλγα (στην αριστερή ακτή του ποταμού έμεινε μόνο το πυροβολικό), επιτέθηκαν στις γερμανικές δυνάμεις και τις ανάγκασαν να υποχωρήσουν από το κεντρικό προγεφύρωμα, από μερικούς δρόμους και τετράγωνα, από τον σιδηρόδρομο και από το Μαμάεφ-Κουργκάν<ref>[http://www.volgveteran.ru/st_6.php Сталинградский котёл - ХРОНИКА ОГНЕННЫХ ДНЕЙ (17 июля 1942 – 2 февраля 1943 г.г.). К 65-ю Великой Победы], 1942 (12-13 сентября – 18 ноября), см. 16 сентября</ref>. Παρά τις επιτυχίες αυτές, η 13η Μεραρχία Φρουρών υπέστη σοβαρές απώλειες - στις 17 Σεπτεμβρίου, ο Τσουϊκόφ [σε αναφορά του] δήλωσε ότι οι εφεδρείες είχαν καταστραφεί και πως οι Σοβιετικοί χρειάζονταν νέες δυνάμεις
Παρ' ολ' αυτά, οι Γερμανοί αντιμετώπιζαν επίσης προβλήματα. Ο Βίλχελμ Άνταμ, υπασπιστής του Πάουλους, αναφέρει: «..διεξήχθη σκληρή μάχη στον σιδηροδρομικό σταθμό Στάλινγκραντ-1 και στο Μαμάεφ-Κουργκάν - μονάχα στις 14 Σεπτεμβρίου, ο σταθμός πέρασε 5 φορές από τα χέρια τους ενός στα χέρια του άλλου. Από το Μαμάεφ-Κουργκάν έβλεπες όλη την πόλη..εννοείται ότι οι Ρώσοι δεν θα σταματούσαν τις προσπάθειες να ανακατακτήσουν το Μαμάεφ-Κουργκάν. Στις 16 Σεπτεμβρίου το κατάφεραν..παρά τις μεγάλες απώλειες, μέσα σε 10 μέρες, καταφέραμε να κατακτήσουμε το 1/2 του λόφου»<ref>Адам В. Трудное решение: Мемуары полковника 6-й германской армии/ Пер. с нем. М., 1967. С. 121-122.</ref>. Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου, στον Βόλγα μεταφέρθηκαν η 92η και η 137η ταξιαρχία πεζικού - η τελευταία παρατάχθηκε στην περιοχή του εργοστάσιου «Κόκκινος Οκτώβρης»
Τότε, ο διοικητής του μετώπου ξεκίνησε τα σχέδια για μια μεγάλη αντεπίθεση στις πτέρυγες των Γερμανών. Στις 18 Σεπτεμβρίου (στις 6 το απόγευμα), ο Τσουϊκόφ έλαβε την ακόλουθη διαταγή: «με μια ομάδα από 3 μεραρχίες πεζικού και 1 ταξιαρχία τεθωρακισμένων να επιτεθεί στα βορειοδυτικά προάστια του Στάλινγκραντ, με σκοπό την κατάληψη τους»<ref>ЦАМО РФ, ф. 345, оп. 5487, д. 48-49, л. 136.</ref>. Για να πραγματοποιηθεί η αντεπίθεση, η 62η Στρατιά έλαβε την 95η μεραρχία πεζικού του συνταγματάρχη Γκορπανόφ - ο Ισάεφ αναφέρει ότι αρχικά, αυτή η μεραρχία προγραμματιζόταν να ενωθεί με τη βόρεια ομάδα (η βόρεια ομάδα και η 62η Στρατιά πολεμούσαν δίπλα)
Η βόρεια ομάδα είχε στη διάθεση της την 95η μεραρχία πεζικού, ένα σώμα της 13ης Μεραρχία Φρουρών και την 137η ταξιαρχία τεθωρακισμένων. Ο Τσουϊκόφ έστειλε την 42η μεραρχία πεζικού και τα κατάλοιπα της 244ης μεραρχίας
Παράλληλα, η 92η ταξιαρχία των Σοβιετικών έσπευσε να βοηθήσει τους στρατιώτες που πολεμούσαν στον σταθμό Στάλινγκραντ-2 και στην διπλανή αποθήκη πολεμοφόδιων. Οι Γερμανοί μετέφεραν στην περιοχή μονάδες του πυροβολικού και αρκετά άρματα μάχης, ενώ τα αεροσκάφη της [[Λουφτβάφε]] βομβάρδισαν και έκαψαν την αποθήκη σιτήρων<ref name=BDNVSOINBVCG2/>. Στις 20 Σεπτεμβρίου, η αντεπίθεση των Σοβιετικών στην κορυφή του Μαμάεφ-Κουργκάν συνεχίστηκε. Ωστόσο, λόγω της απουσίας του πυροβολικού, η αντεπίθεση δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα - παράλληλα, οι Γερμανοί μετέφεραν ενισχύσεις στην περιοχή<ref name=Isaev179/>. Στην περιοχή του σταθμού Στάλινγκραντ-1, ο οποίος καταστράφηκε μετά από βομβαρδισμό της γερμανικής αεροπορίας, οι Σοβιετικοί κατέλαβαν το άλσος της Κομμουνιστίτσκαγια και ετοίμασαν την άμυνα τους<ref name=Samsonov41/>. Την ίδια μέρα, το Στρατιωτικό Σοβιέτ του Μετώπου του Στάλινγκραντ και του Νοτιο-Ανατολικού Μετώπου εξέδωσαν διαταγή, στην οποία αναφέροταν το εξής: «μέσα σε 2 μήνες, οι στρατιώτες μας απώθησαν 100 εχθρικές επιθέσεις..η κοινή αποστολή όλων των στρατιωτών είναι η εξής - να διαλύσουν τον εχθρό στο Στάλινγκραντ και να καθαρίσουν τη χώρα μας από τους αιματηρούς κατακτητές»<ref name=Samsonov41/>. Επίσης, η «[[Πράβντα]]» εξέδωσε άρθρο, το οποίο αναφέρει τα εξής: «Στη μάχη για το Στάλινγκραντ, ο λαός μας εργάζεται και θα συνεχίζει να εργάζεται με αυξανόμενη ενέργεια για να βοηθήσει τους δοξασμένους αμυνόμενους του Στάλινγκραντ»<ref>[http://www.volgveteran.ru/st_6.php Сталинградский котёл - ХРОНИКА ОГНЕННЫХ ДНЕЙ (17 июля 1942 – 2 февраля 1943 г.г.). К 65-ю Великой Победы], 1942 (12-13 сентября – 18 ноября), см. 20 сентября</ref>.
| |||