Σικελία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι ιστορικές έρευνες στα μεγαλιθικά κτίρια του νησιού που χρονολογούνται την περίοδο 3.000 - 2.500 π.Χ. δείχνουν με σαφήνεια την ύπαρξη δυο διαφορετικών πολιτισμών. Οι ερευνητές δεν αναγνώρισαν τον βαθμό που οι δύο πολιτισμοί αναμίχτηκαν μεταξύ τους, ο ένας είχε σαφή επίδραση από την [[Ευρώπη]], ο άλλος από την Ανατολή.<ref>https://www.britannica.com/topic/Sicani</ref><ref>Piccolo, Salvatore; Darvill, Timothy (2013). Ancient Stones, The Prehistoric Dolmens of Sicily</ref> Δεν έχουν βρεθεί αποδείξεις ότι είχε ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των δύο φυλών, το βέβαιο είναι ότι οι Σικανοί μετακινήθηκαν ανατολικά όταν οι Έλυμοι εγκαταστάθηκαν στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Το τρίτο κύμα ήταν οι Σικελοί με βέβαιοι προέλευση από τη [[Λιγυρία]] στην ηπειρωτική [[Ιταλία]] γύρω στο 1.200 π.Χ., οι Σικελοί ανάγκασαν τους Σικανούς να μετακινηθούν από τις ακτές στο κέντρο του νησιού.<ref>https://books.google.gr/books?id=NjeM0kcp8swC&pg=PA72&dq=most+scholars+now+believe+that+the+sicans+and+Sicels,+as+well+as+the&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=most%20scholars%20now%20believe%20that%20the%20sicans%20and%20Sicels%2C%20as%20well%20as%20the&f=false</ref> Άλλα δύο γνωστά φύλλα της προϊστορικής Σικελίας ήταν οι [[Αύσονες]] ένα Αιολικό φύλλο που ήρθε από το [[Μιλάνο]] και οι Μόργητες.

 

Οι Φοίνικες είχαν και αυτοί αρκετές αποικίες, όπως η Μοτύη, ο Σολούς, το ''Zis'' (Πάνορμος για τους Έλληνες, σημερινό [[Παλέρμο]]), το [[Λιλύβαιο]] κλπ. Ο ανταγωνισμός Ελλήνων και Φοινίκων για το έλεγχο της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] τους έφερε αντιμέτωπους και η Σικελία ήταν το μέρος όπου οι δύο πολιτισμοί ήταν πιο κοντά. Η Καρχηδόνα ήταν πολύ κοντά στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού και το 480 π.Χ., πιθανότατα σε συνεννόηση με τους [[Πέρσες]], επιχείρησαν την κατάληψη ολόκληρου του νησιού αλλά ηττήθηκαν στη [[Μάχη της Ιμέρας (480 π.Χ.)|Μάχη της Ιμέρας]]. Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα.