Σιδηρόκαστρο Σερρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1900 στο Ντεμίρ Ισάρ κατοικούσαν 3300 μουσουλμάνοι Τούρκοι, 1200 Βούλγαροι, 350 χριστιανοί Έλληνες, 120 χριστιανοί Βλάχοι, 420 Τσιγγάνοι και 450 Τσερκέζοι.<ref>[http://www.lithoksou.net/p/oikismoi-tis-makedonias-poy-arxizoyn-apo-n-ps-0 Ο πληθυσμός των οικισμών της Μακεδονίας το 1900 κατά θρησκεία και γλώσσα στη στατιστική του K'ncov, Δημήτρη Λιθοξόου, lithoksou.net]</ref>

[[Αρχείο:Demir Hisar Bulgarian School 1908 - 1909.jpg|thumb|Το [[Βούλγαροι|βουλγαρικό]] σχολείο του Δεμίρ Ισάρ το έτος 1908.]]

 

Στα [[1912]] η περιοχή έπαψε να βρίσκεται υπό Οθωμανική Διοίκηση και το [[1913]] ανέλαβαν τη διοίκηση οι [[Βούλγαροι]] (Α' Βουλγαρική Κατοχή). Όμως τις τελευταίες ημέρες της Κατοχής της περιοχής και γνωρίζοντας πως ο ελληνικός στρατός προελαύνει, ο βουλγαρικός στρατός προέβη σε πρωτοφανείς σφαγές και ποικίλες βιαιότητες<ref>[https://www.sansimera.gr/articles/637 Η Μάχη της Βέτρινας]</ref><ref>[http://www.sidiki.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=45:2008-07-17-08-08-20&catid=41:history1&Itemid=57 Δήμος Σιντικής: Σιδηρόκαστρο - Ιστορική Αναδρομή.]</ref>. Οι Βούλγαροι συνέλαβαν στις 25 Ιουνίου 1913 στο Δεμίρ Ισάρ τον [[Μητροπολίτης Μελενίκου Κωνσταντίνος Ασημιάδης|Μητροπολίτη Μελενίκου Κωνσταντίνο Ασημιάδη]] και τον κατακρεούργησαν. Μαζί με τον Μητροπολίτη, μαρτυρικό θάνατο βρήκαν ο πρωθιερέας Σταύρος και ο πρόκριτος Θωμάς Παπαχαριζάνος. Την επομένη, ημέρα Τετάρτη, σφαγιάσθηκαν από τον Βουλγαρικό στρατό κατοχής εκατό κάτοικοι του χωριού<ref>[https://mikrasiatwn.wordpress.com/2016/01/13/%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85/ Οδός Κωνσταντίνου Μελενίκου: Το πρόσωπο που τιμάται στην πιο γνωστή «φοιτητική» οδό της Θεσσαλονίκης]</ref>. Οι Βούλγαροι έσυραν τα σώματα του Μητροπολίτη και των άλλων εκτελεσθέντων και τα έριξαν σε λάκκο της ασβέστου. Επίσης ο βουλγαρικός κατοχικός στρατός, πριν αποχωρήσει, προέβη σε βιασμούς, καταστροφές οικιών και καταστημάτων Ελλήνων και ληστείες μετά από άσκηση βίας, αφήνοντας πίσω εικόνα καταστροφής και φόβου.<ref>http://meleniko.gr/docs/Mpakas-Ellinismos_Melenoikou.pdf</ref><ref>Ο μέραρχος της έκτης Μεραρχίας, μετέβη στο Δεμίρ Ισσάρ και αφού διενήργησε έρευνα απέστειλε το εξής τηλεγράφημα στο Στρατηλάτη Βασιλέα Κωνσταντίνο.

</ref><ref>[http://www.mikres-ekdoseis.gr/2012/08/1913_19.html Μακεδονία 1913, σφαγές στο Σιδηρόκαστρο- Δεμίρ Ισσάρ.]</ref><ref>[http://www.ekeo.gr/2012/06/%CE%B7-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%B7/ Η μάχη της Βέτρινας – Απελευθέρωση Σιδηροκάστρου.]</ref>

 

 

Η [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|Β΄ Βουλγαρική κατοχή]] ξεκίνησε το 1916. Η Βουλγαρία εποφθαλμιούσε πάντοτε τη Μακεδονία. Έτσι κάθε φορά που καταλάμβανε την Ανατολική Μακεδονία, προσπαθούσε να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση, με μεθόδους που είχαν χαρακτηριστικά γενοκτονίας όπως: οι ομαδικές καταδίκες σε θάνατο από ασιτία ολόκληρων πόλεων και οικισμών, οι απαγωγές παιδιών και η κράτησή τους στη [[Βουλγαρία]] μετά από τη λήξη του πολέμου. Ανάμεσα στις πρακτικές αυτές κατά κανόνα ο βουλγαρικός κατοχικός στρατός επιδιδόταν στη συστηματική και γενική αρπαγή όλων των επίπλων και αντικειμένων αξίας, υφασμάτων, ενδυμάτων, εμπορευμάτων από καταστήματα οικισμών της Ανατολικής Μακεδονίας. Επίσης, ανατίναξαν με δυναμίτη τον δικέφαλο αετό που ήταν φιλοτεχνημένος με χρυσές ψηφίδες στην κάθετη πλευρά του βράχου του Ντεμίρ Ισάρ.{{πηγή}}

Τον Απρίλιο του [[1941]], ύστερα από την παράδοση των οχυρών του [[Ρούπελ]] και την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα, οι Βούλγαροι που τους ακολούθησαν κατέλαβαν πάλι το Σιδηρόκαστρο στις 3 Μαΐου (Γ' Βουλγαρική Κατοχή). Οι κατακτητές αποχώρησαν τον [[Δεκεμβριανά#Χρονολόγιο|Οκτώβριο 1944]].

 

 

== Μνημεία ==

* Η πλατεία όπου βρίσκονται η Αναθηματική Στήλη, στη μνήμη των υπό των Βουλγάρων εκτελεσθέντων, η προτομή [[Μητροπολίτης Μελενίκου Κωνσταντίνος Ασημιάδης|Μητροπολίτου Μελενίκου Κωνσταντίνο Ασημιάδη]]<ref>Ο εθνομάρτυρας Κωνσταντίνος Ασημιάδης, γεννηθείς το 1872 στην [[Καλλίπολη Θράκης|Καλλίπολη]] της Ανατολικής Θράκης, επέδειξε σημαντική εθνική δράση ως Μητροπολίτης Μελενίκου και Σιδηροκάστρου. Για το λόγο αυτό συνελήφθη το βράδυ της 25ης Ιουνίου 1913 στο Σιδηρόκαστρο από τους Βούλγαρους (που είχαν καταλάβει την πόλη κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο) και οδηγήθηκε με τη βία στο σημείο ''Καρά Αγάνη'' (σημερινή Πλατεία Πολυζωΐδη) όπου υπήρχε λάκκος καιόμενης ασβέστου. Εκεί οι βούλγαροι στρατιώτες τον λόγχισαν, τον ποδοπάτησαν και τον κατακρεούργησαν. Μαζί με τον Μητροπολίτη, μαρτυρικό θάνατο βρήκαν ο πρωθιερέας Σταύρος και ο πρόκριτος Παπαχαριζάνος. Την επομένη, ημέρα Τετάρτη, όταν είχε συντελεσθεί και η σφαγή των άλλων θυμάτων, οι Βούλγαροι έσυραν από τα πόδια τα σώματα του Μητροπολίτη και των άλλων εκτελεσθέντων τα έριξαν στο λάκκο της ασβέστου.</ref><ref>http://meleniko.gr/docs/Mpakas-Ellinismos_Melenoikou.pdf</ref> <ref>[https://mikrasiatwn.wordpress.com/2016/01/13/%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85/ Οδός Κωνσταντίνου Μελενίκου: Το πρόσωπο που τιμάται στην πιο γνωστή «φοιτητική» οδό της Θεσσαλονίκης]</ref> και η προτομή Γεωργίου Κατσάνη, πεσόντος το 1974 κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.<ref>http://www.serrelib.gr/pdf/agalmatanomou.pdf</ref>

* Διατηρητέα κτίρια με τα χαρακτηριστικά στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής όπως το χαγιάτι και τα τριγωνικά σαχνισιά.<ref>http://www.serrelib.gr/pdf/lila_theodoridou_Sidirokastro.pdf</ref>.