Τσάμηδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα, ενώ με την έναρξη της ιταλικής επίθεσης, το ελληνικό κράτος εξόρισε ηγετικές μορφές Τσάμηδων, κάτι που φανέρωσε την αρνητική οπτική του στην μειονότητα. Αρκετοί Τσάμηδες πρόσφυγες με επικεφαλής του Αζίζ Τσάμι και Μουχαρέμ Ντέμι κατατάχθηκαν εθελοντικά στον ιταλικό στρατό, ενώ οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας υποδέχτηκαν τα ιταλικά στρατεύματα και τις αλβανικές δυνάμεις που τα συνόδευαν ως απελευθερωτές. Εκείνο το διάστημα τμήματα Τσάμηδων πυρπόλησαν και λεηλάτησαν οικισμούς όπως την ΠαραμηθιάΠαραμυθιά, τους Φιλιάτες, τη Σαγιάδα, ενώ προέβησαν και σε δολοφονίες ντόπιων λόγω προηγούμενων αντιδικιών.<ref>Μαντά, σελ. 6</ref> Ω αποτέλεσμα ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού αναγκάστηκε να καταφύγει προς τα εδάφη που βρίσκονταν εκτός ιταλικού ελέγχου.<ref>{{Cite book|title=Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923 - 2000)|first=Ελευθερία|last=Μαντά|publisher=Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου|isbn=|year=2004|location=Θεσσαλονίκη|page=134-135|quote=}}</ref> Όμως όταν έγινε ανακατάληψη των εδαφών από τον Ελληνικό στρατό, σχεδόν όλος ο αντρικός πληθυσμός εξορίστηκε ενώ υπήρξε ανοχή στις τυφλές πράξεις βίας του Ελληνικού πληθυσμού που υπέστη προηγουμένως θύμα της δράσης των Τσάμηδων.<ref>The Muslim Chams of Northwestern Greece The grounds for the expulsion of a “non-existent” minority community Lambros Baltsiotis https://journals.openedition.org/ejts/4444</ref><ref>Μαντά, σελ. 7</ref>