Ιερά Μητρόπολις Σιδηροκάστρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μητροπολίτης Ιωάννης (1967-2001) ίδρυσε το Γηροκομείο ''Αγιος Νεκτάριος'' και Κατασκηνώσεις που σήμερα όμως υπολειτουργούνλειτουργούν και παρουσιάζουνμε πολλά προβλήματα για τους τροφίμους.<ref>[https://www.ert.gr/perifereiakoi-stathmoi/seres/sidirokastro-epistoli-mitropoliti-makarioy-gia-oikonomiki-syndromi/ Σιδηρόκαστρο: Επιστολή Μητροπολίτη Μακαρίου για οικονομική συνδρομή, ΕΡΤ, 12 Ιουνίου 2019]</ref><ref>[http://users.sch.gr/markmarkou/2001/koim/ioannis_papalis.htm Ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Ιωάννης (1914-2001)]</ref><ref>[https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3745257 ΚΕΠΕΠ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ: Υπερφορτωμένο παρά την άθλια κατάσταση]</ref>

*6) Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου Ακριτοχωρίου.

== Οι μάρτυρες του ΣιδηροκάστρουΝτεμίρ Ισάε (1913) ==

Ο μάρτυρας [[Μητροπολίτης Μελενίκου Κωνσταντίνος Ασημιάδης|Μητροπολίτης Μελενίκου και Σιδηροκάστρου Κωνσταντίνος Ασημιάδης]], γεννηθείς το 1872 στην [[Καλλίπολη Θράκης|Καλλίπολη]] της Ανατολικής Θράκης, επέδειξε σημαντική εθνική δράση στη Μητρόπολή του. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη το βράδυ της 25ης Ιουνίου [[1913]] στο Ντεμίρ Ισάρ (που αργότερα μετονομάστηκε σε Σιδηρόκαστρο) από τον βουλγαρικό κατοχικό στρατό (που είχε καταλάβει την πόλη κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο) και οδηγήθηκε με τη βία στο σημείο ''Καρά Αγάνη'' (σημερινή Πλατεία Πολυζωΐδη) όπου υπήρχε λάκκος καιόμενης ασβέστου. Εκεί οι βούλγαροι στρατιώτες τον λόγχισαν, τον ποδοπάτησαν και τον κατακρεούργησαν. Μαζί με τον Μητροπολίτη Κωνσταντίνο μαρτυρικό θάνατο βρήκαν ο πρωθιερέας Σταύρος και ο πρόκριτος Θωμάς Παπαχαριζάνος.

Ο βουλγαρικός κατοχικός στρατός προέβη και σε περαιτέρω πρωτοφανείς σφαγές και ποικίλες βιαιότητες, καθώς ο ελληνικός στρατός πλησίαζε και η κατοχή των βουλγάρων θα τερματιζόταν. Την επομένη της σφαγής του Μητροπολίτη και των συν αυτώ, ημέρα Τετάρτη, σφαγιάσθηκαν από τον Βουλγαρικό στρατό κατοχής εκατό κάτοικοι του ΣιδηροκάστρουΝτεμίρ Ισάρ. Οι Βούλγαροι έσυραν τα σώματα του Μητροπολίτη και των εκατό εκτελεσθέντων μαρτύρων και τα έριξαν σε λάκκο ασβέστου.<ref>http://meleniko.gr/docs/Mpakas-Ellinismos_Melenoikou.pdf</ref><ref>[https://mikrasiatwn.wordpress.com/2016/01/13/%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85/ Οδός Κωνσταντίνου Μελενίκου: Το πρόσωπο που τιμάται στην πιο γνωστή «φοιτητική» οδό της Θεσσαλονίκης]</ref><ref>[https://www.sansimera.gr/articles/637 Η Μάχη της Βέτρινας]</ref><ref>[http://www.sidiki.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=45:2008-07-17-08-08-20&catid=41:history1&Itemid=57 Δήμος Σιντικής: Σιδηρόκαστρο - Ιστορική Αναδρομή.]</ref><ref>Ο μέραρχος της έκτης Μεραρχίας, μετέβη στο Δεμίρ Ισσάρ και αφού διενήργησε έρευνα απέστειλε το εξής τηλεγράφημα στο Στρατηλάτη Βασιλέα Κωνσταντίνο.

Το τέμπλο της Μητρόπολης Μελενίκου, ξυλόγλυπτο υψηλής τέχνης και τεχνικής με ανάγλυφες παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη μεταφέρθηκε το [[1913]] στο ΣιδηρόκαστροΝτεμίρ Ισάρ κατά την εγκατάσταση των Μελενικίων στο ελληνικό έδαφος μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Επίσης, οι Έλληνες εκ Μελενίκου διέσωσαν και μετέφεραν το [[1913]] στη νέα τους πατρίδα, τοΝτεμίρ ΣιδηρόκαστροΙσάρ, πλήθος ελληνικών κειμηλίων ιδιοκτησίας της Μητροπόλεως Μελενίκου που προέρχονταν από 40 εκκλησίες της περιοχής του Μελένικου. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται Ευαγγέλια υπενδεδυμένα με ασήμι, εικόνες επαργυρωμένες, ιερά άμφια και πλήθος από άλλα λατρευτικά αντικείμενα, όλα εξαιρετικής τέχνης κειμήλια, μεγάλης αρχαιολογικής αλλά και συναισθηματικής αξίας. Τα κειμήλια εναποτέθηκαν σε ακίνητο του Σιδηροκάστρου που μίσθωναν οι Μελενίκιοι. Κατά την [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας]], το [[1916]], οι Βούλγαροι απέσπασαν παράνομα το ιστορικό τέμπλο της Μητρόπολης Μελενίκου, το οποίο αφού το απέσπασαν, το μετέφεραν και το τοποθέτησαν στο [[Μοναστήρι της Ρίλα]] στη Βουλγαρία<ref>[[Κωνσταντίνος Τσώπρος]], Αναμνήσεις Μελένοικο-Θεσσαλονίκη σ. 36, εκδ. [http://www.imxa.gr/ IMXA] , 1992^2η GR ISSN: 0073-862Χ</ref> . Ακόμη τον Αύγουστο του [[1917]] συνέλαβαν τον Δημήτριο Χατζηκούτρα, υπεύθυνο του ακινήτου όπου φυλάσσονταν τα ελληνικά κειμήλια, απέσπασαν τα κλειδιά και ο λοχαγός του 14ου Συντάγματος Πεζικού George Siskoff, διέταξε τη μεταφορά των κειμηλίων, εκτελώντας διαταγή του στρατηγού Rouseff, διοικητού της 7ης Μεραρχίας. Η παράνομη μεταφορά έγινε μάλιστα μεσημέρι, υπό το φως της ημέρας. Οι Βούλγαροι υποχρεωμένοι από τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 και ισχυριζόμενοι ψευδώς πως δεν διέθεταν άλλα, επέστρεψαν στην Ελλάδα κάποια κειμήλια, ελάχιστα σε σχέση με τον συνολικό πλήθος των κλαπέντων. Το 1990 όμως αποκαλύφθηκε πως έχουν στην κατοχή τους όλα τα ελληνικά κειμήλια που είχαν κλαπεί από την Ανατολική Μακεδονία κατά τη [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)]].

Μάλιστα οι Βούλγαροι απέσπασαν παράνομα όχι μόνο τα εκ Μελενίκου κειμήλια της Μητρόπολης ΣιδηροκάστρουΜελενίκου (που περιελάμβανε το Ντεμίρ Ισάρ), αλλά και πλήθος έτερων ελληνικών κειμηλίων από τη [[Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών]], τη [[Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης]] Παγγαίου και τις Μονές Καλαμούς και Αρχαγγελιώτισσας Ξάνθης. Το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]], οι Ιερές Μητροπόλεις καθώς και οι αρχές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν διατυπώσει επισήμως αίτημα για την επιστροφή των κλαπέντων ελληνικών κειμηλίων.<ref>[http://meleniko.gr/keimilia/ τα κειμήλια των Μελενικίων που εκλάπησαν από τους Βούλγαρους]</ref>

Αρχείο:Thomas Papaharizanou.jpg|Ο νεομάρτυρας Θωμάς Παπαχαριζάνος, πρόκριτος του ΣιδηροκάστρουΝτεμίρ Ισάρ, που μαρτύρησε το 1913.