Φλαβιανός Κωνσταντινουπόλεως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 26:
Παράλληλα, ο πανίσχυρος τότε ευνούχος του [[Αυτοκράτορας|Αυτοκράτορα]] [[Θεοδόσιος Β'|Θεοδοσίου Β΄]] Χρυσάφιος, αμέσως μετά την εκλογή του Φλαβιανού, επιχείρησε να του αποσπάσει δώρο σε χρυσάφι. Καθώς όμως ο Φλαβιανός δεν ενέδωσε, ο Χρυσάφιος έγινε άσπονδος εχθρός του και προσπαθούσε να τον εκθρονίσει.
Μετά την καταγγελία του [[Ευσέβιος Δορυλαίου|Ευσεβίου Δορυλαίου]] κατά του [[αρχιμανδρίτης|αρχιμανδρίτη]] Ευτυχή, ως αιρεσιάρχη, που είχε προκαλέσει νέους τριγμούς στην Εκκλησία, ο Φλαβιανός αναγκάσθηκε το [[448]] να δεχθεί τη κρίση του αρχιμανδρίτη από την Ενδημούσα Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης. Η επακόλουθη καταδίκη του Ευτυχή προκάλεσε έντονη αντιπαράθεση στο Παλάτι, όπου και εκεί υπήρξε διαφωνία μεταξύ της αδελφής του Αυτοκράτορα Πουλχερίας και της ίδιας της Αυτοκράτειρας Ευδοκίας. Στην εξέλιξη αυτή, ο Χρυσάφιος, που ήταν υποστηρικτής του Ευτυχή, κατάφερε να πείσει τον Αυτοκράτορα να συγκαλέσει Οικουμενική Σύνοδο στην [[Έφεσος|Έφεσο]], υπό τον Διόσκορο Αλεξανδρείας. Πράγματι, στις [[8 Αυγούστου]] του [[449]] συνήλθε η Σύνοδος της Εφέσου<ref>Η Σύνοδος της Εφέσου χαρακτηρίστηκε «ληστρική». Στην εκκλησιαστική ιστορία φέρει το προσωνύμιο «''latrocinium Ephesinum''».</ref>, η οποία τελικά καθήρεσε και εξόρισε τον Φλαβιανό, ενώ αποκατέστησε τον Ευτυχή.
Ο Φλαβιανός πέθανε τρεις μέρες μετά στην εξορία από τη θλίψη του και τα σωματικά τραύματα που του είχαν προξενήσει στη Σύνοδο της Εφέσου ο Διόσκορος Αλεξανδρείας και οι οπαδοί του υπό τον μοναχό Βαρσουμά. Δύο χρόνια αργότερα, το [[451]], συνεκλήθη η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία καταδίκασε την αίρεση του Ευτυχή, καθαίρεσε το Διόσκορο και αποκατέστησε την ορθόδοξη πίστη. Το λείψανο του Φλαβιανού, κατόπιν επιθυμίας της αδελφής του Αυτοκράτορα Πουλχερίας, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε στο [[Ναός των Αγίων Αποστόλων (Κωνσταντινούπολη)|Ναό των Αγίων Αποστόλων]], ενώ η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο. Η μνήμη του τιμάται από την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] στις [[16 Φεβρουαρίου]], ενώ μέχρι τον 12ο αιώνα γιορταζόταν μαζί με την [[Καθολική Εκκλησία|Καθολική]], στις [[18 Φεβρουαρίου]].
| |||