Σύγχροτρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:University of Michigan synchrotron.jpg|thumb|Το πρώτο σύγχροτρο με σχεδιασμό ευθέων τμημάτων: το σύγχροτρο ηλεκτρονίων των 300 MeV στο [[Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν]], κατασκευής 1949 σε σχέδιο του H. Richard Crane]]

Το '''σύγχροτρο''' (''synchrotron'') είναι ένας τύπος κυκλικού [[Επιταχυντής σωματίδιων|επιταχυντή σωματίδιων]], που κατάγεται από το [[κύκλοτρο]]. Στο σύγχροτρο η επιταχυνόμενη δέσμη σωματιδίων διατρέχει μία σταθερή κλειστή [[τροχιά]]. Το [[μαγνητικό πεδίο]] που κάμπτει τη δέσμη στην τροχιά αυτή αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου κατά τη διάρκεια της επιταχύνσεως, επειδή ''συγχρονίζεται'' με την αυξανόμενη [[κινητική ενέργεια]] των σωματιδίων. Το σύγχροτρο είναι από τις πρώτες επιταχυντικές διατάξεις που επέτρεψαν την κατασκευή τέτοιων συσκευών μεγάλης κλίμακας, εφόσον η κάμψη, η εστίαση και η επιτάχυνση της δέσμης μπορούν να διαχωρίζονται σε ξεχωριστά τμήματα της συσκευής. Οι ισχυρότεροι σύγχρονοι επιταχυντές σωματιδίων αποτελούν παραλλαγές του βασικού σχεδιασμού του συγχρότρου, όπως ο μεγαλύτερος επιταχυντής παγκοσμίως, ο [[Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων]], που έχει περιφέρεια 27 [[Χιλιόμετρο|χιλιομέτρων]] και κατασκευάσθηκε από το 1999 ως το 2008 για λογαριασμό του [[CERN]].