Λάιζα Μινέλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 8:
Το [[1965]], σε ηλικία μόλις 19 ετών η Μινέλι βραβεύτηκε με βραβείο Τόνι για την ερμηνεία της στο μιούζικαλ ''Flora, the Red Menace'', ενώ τρία χρόνια αργότερα έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου]] για τη συμμετοχή της στην ταινία ''Πούκι (The Sterile Cuckoo, 1969)''.
 
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, η Μινέλι συνέχισε της επιτυχημένες της εμφανίσεις σε μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας ακόμη ένα βραβείο Τόνι για την ερμηνεία της στο θεατρικό ''The Act'' και το [[1972]] επελέγη για να ερμηνεύσει το σπουδαιότερο ίσως ρόλο της καριέρας της, εκείνο της χορεύτριας Σάλι Μπόουλς στο μιούζικαλ του Μπομπ Φόσι ''Καμπαρέ (Cabaret, 1972)''. Η ερμηνεία της στην ταινία βραβεύτηκε με [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου]] και τα τραγούδια ''Cabaret'' και ''Money, Money, Money'' είναι αξιομνημόνευτα μέχρι και σήμερα. Η Μινέλι δήλωσε ότι για να προετοιμαστεί για το ρόλο μελέτησε φωτογραφίες ηθοποιών των δεκαετιών '20 και '30 όπως η Λουίζ Μπρουκς και η Λουίζ Γκλάουμ<ref name=findarticles%252Ecom>{{cite web|title=Liza Minnelli: Be "strange and extraordinary", her father once told her. She listened – Interview|first=Ingrid|last=Sischy|work=FindArticles.com|url=http://findarticles.com/p/articles/mi_m1285/is_1_34/ai_112482981/pg_2|date=February 2004|accessdate=February 25, 2008}} {{Dead link|datearchiveurl=September 2010https://web.archive.org/web/20130731043742/http://findarticles.com/p/articles/mi_m1285/is_1_34/ai_112482981/pg_2|botarchivedate=H3llBot2013-07-31|url-status=dead}}</ref>. Την ίδια χρονιά έλαβε επίσης βραβείο Έμμυ για την εμφάνισή της στο τηλεοπτικό σόου ''Liza with a Z''. Τέσσερα χρόνια αργότερα ανέλαβε ακόμη έναν αξιομνημόνευτο ρόλο στην ταινία του [[Μάρτιν Σκορσέζε]] ''Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York, 1978)'' όπου υποδυόταν την ερωμένη του [[Ρόμπερτ Ντε Νίρο]].
 
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 η καριέρα της στο χώρο του κινηματογράφου άρχισε να φθίνει λόγω χρόνιων καταχρήσεων σε αλκόολ και ναρκωτικά. Αξιομνημόνευτη είναι η ερμηνεία της στην ταινία ''Άρθουρ, Αυτός ο Καταπληκτικός Κύριος 10 (Arthur, 1981)'' πλάι στους [[Ντάντλεϊ Μουρ]] και Τζον Γκίλγκουντ. Η Μινέλι επέστρεψε στο χώρο της μουσικής ηχογραφόντας τραγούδια τα οποία είχε ερμηνεύσει στο θέατρο και τον κινηματογράφο καθώς και ένα δίσκο με τίτλο ''Results'' το [[1989]] σε παραγωγή του βρετανικό συγκροτήματος [[Pet Shop Boys]] το οποίο έβγαλε τα σινγκλς ''Losing my mind'' και ''Love pains'' που έκαναν επιτυχία. Οι συναυλίες που έκανε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 είχαν επιτυχία. Παράλληλα έκανε ντουέτα με τραγουδιστές μεγάλου βεληνεκούς όπως ο [[Φρανκ Σινάτρα]].