Αγριόπαπια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αποσαφήνιση από Μικρονησία σε Μικρονησία (περιοχή) |
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 158:
Οι πρασινοκέφαλες, συχνά γίνονται ''ξενιστές παρασιτικής ωοτοκίας'' και, περιστασιακά, «φιλοξενούν» στις φωλιές τους αβγά από αγριόπαπιες άλλων ειδών ή και άλλων πρασινοκέφαλων. Αυτά τα αβγά, γενικά, γίνονται αποδεκτά όταν μοιάζουν με τα γνήσια δικά τους. Ωστόσο, κάποιες φορές η θηλυκή αντιλαμβάνεται την «απάτη» και, είτε προσπαθεί να εξωθήσει τα ξένα αβγά, είτε μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και την φωλιά.<ref>Drilling et al</ref>
Οι πρασινοκέφαλες όλων των ηλικιών, κυρίως τα νεαρά άτομα, όπου και αν βρίσκονται, πέφτουν θύματα πολλών αρπακτικών, όπως από μουστελίδες, κορακοειδή, φίδια, ρακούν, οπόσουμ, ασβούς, χελώνες, μεγάλα ψάρια, αιλουροειδή και κυνοειδή, συμπεριλαμβανομένων και των εξημερωμένων.<ref>[http://www.fs.fed.us/database/feis/animals/bird/anpl/all.html Anas platyrhynchos<!-- Bot generated title -->]</ref> Οι πιο δεινοί φυσικοί θηρευτές των ενηλίκων ατόμων είναι η [[κόκκινη αλεπού]], το [[βιζόν]] στην Ευρώπη<ref>Opermanis et al. 2001</ref> και τα [[γεράκι]]α, αν και οι απώλειες που υφίστανται από αυτά τα είδη, είναι ελάχιστες μπροστά σε εκείνες που έχουν από το [[κυνήγι]].<ref>
==Αλλαγές πτερώματος==
Μετά την επώαση, το πτέρωμα στους νεοσσούς είναι κίτρινο στην κάτω πλευρά και το πρόσωπο (με ραβδώσεις κοντά στα μάτια) και μαύρο στο πίσω μέρος (με κάποιες κίτρινες κηλίδες) σε όλη την περιοχή προς την κορυφή και το πίσω μέρος του κεφαλιού. Τα πόδια και το ράμφος τους είναι επίσης γκριζόμαυρα. Στον 1ο μήνα, το πτέρωμα του νεοσσού αρχίζει να γίνεται πιο «μονότονο», μοιάζοντας περισσότερο με το θηλυκό (αν και είναι πιο ραβδωτό), και τα πόδια του χάνουν τον σκούρο γκρι χρωματισμό τους.<ref>Cramp</ref>
Γραμμή 171:
Σε αντίθεση με πολλά υδρόβια πουλιά, οι πρασινοκέφαλες έχουν επωφεληθεί από την ανθρώπινη επέμβαση στον φυσικό κόσμο. Είναι πολύ ευπροσάρμοστες και μπορούν να ζουν και να πολλαπλασιάζονται σε αστικές περιοχές, ιδιαίτερα σε χώρες όπου αντιμετωπίζονται φιλικά και υπόκεινται στους ίδιους νόμους προστασίας, όπως και τα υπόλοιπα κατοικίδια ζώα (π.χ. Ολλανδία, Γερμανία, Σκανδιναβία, κ.α.). {{πηγή}}
Ωστόσο, αυτό το στοιχείο επιφανειακής «ευημερίας», κρύβει ένα σοβαρότατο κίνδυνο, σε κάποιες περιπτώσεις. Ο άνθρωπος έχει κάνει εισαγωγή του πτηνού σε χώρες, όπου φυσιολογικά δεν απαντάται, λ.χ. στην Ωκεανία, ή στην Νότια Αφρική (βλ. και Κατάσταση πληθυσμού). Η απελευθέρωση «άγριων» ατόμων στο εκεί φυσικό περιβάλλον, δημιουργεί προβλήματα μέσω της ''διασταύρωσης με ιθαγενή'' υδρόβια πτηνά. Οι πρασινοκέφαλες είναι, γενικότερα, μη-μεταναστευτικά πτηνά που, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο γενετικό υλικό τους (βλ. Συστηματική ταξινομική), οδηγεί σε παραγωγή γόνιμων υβριδίων με τους ντόπιους πληθυσμούς άλλων ειδών, προκαλώντας ''γενετική μόλυνση'' (sic), κάτι που, μελλοντικά, ίσως δώσει ''πλήρη υβριδοποίηση'' και, άρα, εξαφάνιση πολλών ιθαγενών υδρόβιων πτηνών. Αλλά και η ίδια η «άγρια» πρασινοκέφαλη είναι ο πρόγονος των οικόσιτων ατόμων και το δικό της γενετικό υλικό «επιμολύνεται» με τη σειρά του από αυτούς τους εξημερωμένους πληθυσμούς.<ref>
*Η πρασινοκέφαλη μπορεί να διασταυρωθεί με 63 άλλα είδη αγριόπαπιας και, εκτός από την «γενετική μόλυνση» ανταγωνίζεται τα αυτόχθονα πουλιά για την τροφή, αλλά και την θέση φωλιάσματος και κουρνιάσματος.
==Απειλές==
| |||