Σαρλ ντε Γκωλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Διάσωση 4 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 189:
Η υπόμνηση, δύο μόλις ημέρες πριν από το δημοψήφισμα, της απόφασής του να παραιτηθεί εάν οι μεταρρυθμίσεις του απορριφθούν, δεν μπόρεσε να αλλάξει τα δεδομένα. Στις 27 Απριλίου, οι Γάλλοι καταψήφισαν τον Ντε Γκωλ αποφασιστικά. Στο Παρίσι, τη [[Μασσαλία]], τη [[Λυών]], την [[Τουλούζη]] και όλες τις άλλες μεγάλες πόλεις, το "όχι" υπερίσχυσε, όπως υπερίσχυσε και σε 71 από τα 95 διαμερίσματα της μητροπολιτικής Γαλλίας. Τα τελικά, συνολικά αποτελέσματα ήταν: "Ναι" 47,6%, "Όχι" 52,4%<ref>{{cite web| url = http://www.upi.com/Audio/Year_in_Review/Events-of-1969/Charles-DeGaulle-Defeated/12303189849225-8/|title = Charles de Gaulle Defeated|accessdate = 2010-05-20|year = 1969|publisher = UPI.com}}</ref>.
 
Στις 28 Απριλίου, λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, ο Ντε Γκωλ εξέδωσε την τελευταία ανακοίνωσή του, από το χωριό του, στο οποίο είχε αποτραβηχτεί για την ψηφοφορία. Η ανακοίνωσή του ήταν λακωνική: ''"Παύω να εκτελώ τα καθήκοντά μου ως πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η απόφαση τίθεται εν ισχύ από σήμερα το μεσημέρι"''<ref>{{cite web|url=http://www.conseil-constitutionnel.fr/conseil-constitutionnel/francais/les-decisions/depuis-1958/decisions-par-date/1969/declaration-de-vacance-1969/decision-declaration-de-vacance-1969-du-28-avril-1969.7153.html|title=Déclaration du Conseil constitutionnel suite à la démission du Général de Gaulle, Président de la République|year=1969|publisher=[[Συνταγματικό Συμβούλιο της Γαλλίας]]|accessdate=2011-03-03|archiveurl=https://web.archive.org/web/20081204160506/http://www.conseil-constitutionnel.fr/conseil-constitutionnel/francais/les-decisions/depuis-1958/decisions-par-date/1969/declaration-de-vacance-1969/decision-declaration-de-vacance-1969-du-28-avril-1969.7153.html|archivedate=2008-12-04|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|title=Press Release re Resignation|publisher=Fondation Charles de Gaulle|year=2008|url=http://www.charles-de-gaulle.org/article.php3?id_article=532|accessdate=2008-11-02|archiveurl=https://web.archive.org/web/20081118225651/http://www.charles-de-gaulle.org/article.php3?id_article=532|archivedate=2008-11-18|url-status=dead}}</ref>. Πράγματι, το μεσημέρι της 28ης Απριλίου, καθήκοντα προέδρου της Δημοκρατίας ανέλαβε, όπως όριζε το σύνταγμα, ο πρόεδρος της Γερουσίας, [[Αλαίν Ποέρ]], φανατικός πολέμιος των μεταρρυθμίσεων. Στο πρώτο διάγγελμά του, ο Ποέρ αρκέστηκε να εκφράσει ''"τα αισθήματα σεβασμού όλων εκείνων για τους οποίους οι δυσκολίες του παρόντος ουδέποτε θα επιτρέψουν να ξεχαστεί η μεγάλη προσφορά του παρελθόντος"''.
 
Στις 15 Ιουνίου, στις πρόωρες προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν λόγω της παραίτησης του Ντε Γκωλ, πρόεδρος εκλέχθηκε ο πιστός του σύμμαχος και επί χρόνια πρωθυπουργός του, [[Ζωρζ Πομπιντού]]<ref>''Το πολιτικό τέλος του Ντε Γκολ'', Ιστορικό Λεύκωμα 1969, σελ. 98-99, Καθημερινή (1998)</ref>.
Γραμμή 199:
Στις 9 Νοεμβρίου 1970, ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ πέθανε ξαφνικά στο σπίτι του, στο μικρό χωριό του Κολομπέ, δύο εβδομάδες πριν από τα ογδοηκοστά του γενέθλια και καταμεσής της συγγραφής του δεύτερου τόμου των απομνημονευμάτων του. Η υγεία του ήταν πάρα πολύ καλή μέχρι τότε, χωρίς να είχε αντιμετωπίσει προηγουμένως κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, παρότι είχε κάνει μΊα εγχείρηση [[Προστάτης|προστάτη]] μερικά χρόνια πριν. Καθόταν μπροστά από την τηλεόραση ενώ περίμενε την αρχή των ειδήσεων όταν ένιωσε αδιαθεσία και κατέρρευσε. Η γυναίκα του κάλεσε τον γιατρό και τον τοπικό ιερέα, αλλά μέχρι να φθάσουν είχε πεθάνει: η αιτία θανάτου ήταν καρδιακή προσβολή<ref name="times">{{Cite news|title=World Leaders to Gather in Paris to Honour General de Gaulle|newspaper=The Times|date=11 Νοεμβρίου 1970}}</ref>.
 
Ο ντε Γκωλ είχε κάνει ετοιμασίες και επέμεινε η κηδεία του να γινόταν στο Κολομπέ, και ότι κανένας πρόεδρος ή υπουργός θα παραστεκόταν -μόνο οι σύντροφοί του της [[Τάξη της Απελευθέρωσης|Τάξης της Απελευθέρωσης]]<ref>{{cite web| title = Testament de Charles de Gaulle, 16 janvier 1952| publisher = Histoire de France et d'ailleurs| url = http://www.histoire-de-france-et-d-ailleurs.com/articles/Testaments/TestamentdeGaulle.htm| accessdate = 2009-02-03| archiveurl = https://web.archive.org/web/20090213234131/http://www.histoire-de-france-et-d-ailleurs.com/articles/Testaments/TestamentdeGaulle.htm| archivedate = 2009-02-13| url-status = dead}}</ref>. Σύμφωνα με τη ρητή επιθυμία του, ο στρατηγός κηδεύτηκε χωρίς καμία επισημότητα στο Κολομπέ στις 12 Νοεμβρίου<ref>{{cite web| url = http://www.upi.com/Audio/Year_in_Review/Events-of-1970/DeGaulle-and-Nasser-Die/12303235577467-8|title = 1970 – Year in Review. De Gaulle and Nasser die|accessdate = 2010-05-20|publisher = UPI.com}}</ref>. Στην τελευταία του κατοικία, το φέρετρο, κατασκευασμένο από τον ξυλουργό του Κολομπέ, δεν συνόδευσε παρά ένα μικρό στρατιωτικό απόσπασμα και η οικογένεια, αλλά και περίπου 40.000 Γάλλοι που κάθε άκρη της χώρας. Το σώμα του ντε Γκωλ μεταφέρθηκε στον τάφο του σε ένα θωρακισμένο όχημα αναγνώρισης και καθώς καταβιβαζόταν στο έδαφος όλες οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της Γαλλίας κτύπησαν ξεκινώντας από την Νοτρ Νταμ. Προσδιόρισε ότι η ταφόπλακά του θα έφερε την απλή γραφή του ονόματός του και τις χρονιές γέννησης και θανάτου. Οπότε, απλά αναφέρεται: "Charles de Gaulle, 1890–1970".<ref>{{cite web|title = Fondation Charles de Gaulle – Retirement|url = http://www.charles-de-gaulle.org/article.php3?id_article=377|accessdate = 2009-01-17|archiveurl = https://web.archive.org/web/20081118171038/http://www.charles-de-gaulle.org/article.php3?id_article=377|archivedate = 2008-11-18|url-status = dead}}</ref>.
 
Λίγες ώρες νωρίτερα, στον καθεδρικό ναό της [[Παναγία των Παρισίων|Παναγίας των Παρισίων]] πραγματοποιήθηκε η επίσημη τελετή, παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας Ζορζ Πομπιντού και προσωπικοτήτων από σχεδόν κάθε γωνιά της Γης, με επικεφαλής τους προέδρους των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Η.Π.Α.]] [[Ρίτσαρντ Νίξον]] και της Ε.Σ.Σ.Δ. Νικολάι Ποντγκόρνι. Την ελληνική [[Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967-1974)|χούντα]] εκπροσώπησε ο [[Στυλιανός Παττακός]] και την Κύπρο ο [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄|Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄]]. Λίγο αργότερα εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι, "γκωλικοί" και μη, πραγματοποίησαν για πρώτη και τελευταία φορά κοινή πορεία στη [[Λεωφόρος Ηλυσίων Πεδίων|λεωφόρο Ηλυσίων Πεδίων]], για να καταλήξουν στην [[Αψίδα του Θριάμβου]], στην πλατεία Ετουάλ, η οποία αργότερα μετονομάστηκε επισήμως σε πλατεία Σαρλ ντε Γκωλ<ref>''Πεθαίνει ο στρατηγός ντε Γκολ'', Ιστορικό Λεύκωμα 1970, σελ. 104-105, Καθημερινή (1998)</ref>.