Ιζνίκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1331, Ο [[Ορχάν |Ορχάν Α΄]] απέσπασε τοτην ΙζνίκΝίκαια από τους [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]] και για μια μικρή περίοδο η πόλη έγινε [[πρωτεύουσα]] του [[Οθωμανικό εμιράτο|οθωμανικού εμιράτου]]{{sfn|Raby|1989|p=19–20}}. Η μεγάλη [[εκκλησία]] της αγ. Σοφίας στο κέντρο της πόλης μετατράπηκε σε [[τζαμί]] και έγινε γνωστό ώς τζαμί Οχράν<ref>{{citation| last=Tsivikis | first= Nikolaos | date=23 Μαρτίου 2007 | title=Encyclopaedia of the Hellenic World, Asia Minor | contribution= Nicaea, Church of Hagia Sophia | publisher= Foundation of the Hellenic World | url=http://www.ehw.gr/l.aspx?id=8506 | accessdate=19 Φεβρουαρίου 2012 }}.</ref>. Κοντά στην περιοχή χτίστηκαν λουτρά και [[μεντρεσές]]<ref>{{citation | title= St. Sophia Museum | url= http://archnet.org/library/sites/one-site.jsp?site_id=3018 | publisher= ArchNet | accessdate= 19 February 2012 | archiveurl= https://web.archive.org/web/20131008223228/http://archnet.org/library/sites/one-site.jsp?site_id=3018 | archivedate= 2013-10-08 | url-status= dead }}.</ref>. Το 1334 ο Ορχάν έκτισε τζαμί και [[ιμαρέτ]]<ref>Δημόσια κουζίνα</ref> έξω από την πύλη Γενίσεχιρ στη νότια πλευρά της πόλης{{sfn|Raby|1989|p=20}}.

Ο Άραβας περιηγητής [[Ιμπν Μπατούτα]], έμεινε στοστην ΙζνίκΝίκαια στα τέλη του 1331, λίγο μετά την κατάληψη της πόλης από τον Οχράν<ref>{{harvnb|Dunn|2005|p=158 note 20}}. Ο Raby (1989, σ. 20) υποδεικνύει την περίοδο 1334 έως 1339.</ref>. Σύμφωνα με τον Μπατούτα η πόλη ήταν ερειπωμένη και κατοικείτο από μικρό πληθυσμό στην υπηρεσία του [[σουλτάνος|σουλτάνου]]. Εντός των τειχών καλλιεργούνταν κήποι και κάθε οικία περιβαλλόταν από δεντρόκηπο. Η πόλη παρήγαγε φρούτα, καρύδια, κάστανα και μεγάλα γλυκά σταφύλια{{sfn|Raby|1989|p=20}}{{sfn|Defrémery|Sanguinetti|1854|pp=[http://books.google.co.uk/books?id=m-UHAAAAIAAJ&pg=PA323#v=onepage&q&f=false 323–324]}}.

== Κεραμεική Ιζνίκ==

ΤοΗ Ιζνίκ είναι γνωστό για τα [[Κεραμεική Ιζνίκ|φημισμένα κεραμεικά]] του. Με σημείο κορύφωσης τον 16ο αι., επί σουλτάνου [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής|Σουλεϊμάν Α']], τα αγγειοπλαστικά εργαστήρια παρήγαγαν κεραμικά πλακίδια για την επένδυση τοίχων, αγγεία, επιτραπέζια σκεύη και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Τα προϊόντα αυτά ήταν περιζήτητα από την οθωμανική αυτοκρατορική αυλή και τις πλούσιες οικογένειες της Κωνσταντινούπολης, συναγωνίζονταν μάλιστα τα αντίστοιχα [[Κίνα|κινεζικά]] προϊόντα από [[πορσελάνη]] (Ιζνίκ Σινί)<ref name=IME/>. Από τον 19ο αι. μάλιστα, ήταν αντικείμενο αναζήτησης των ξένων περιηγητών και συλλεκτών<ref name=IME>''[http://www.ehw.gr/asiaminor/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=4790 Κεραμική στην Οθωμανική Μ. Ασία (Νίκαια - Τσανάκκαλε)], Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε 25/08/2010.</ref>. Τα κεραμεικά Ιζνί χρησιμοποιήθηκαν και για την κόσμηση χριστιανικών ναών <ref>Για παράδειγμα "''Οι κεραμεικές πλάκες της μονής της Παναχράντου στην Άνδρο ανήκουν στους χρόνους της χρυσής εποχής της περίφημης παραγωγής του Iznik (δεύτερο μισό του 16ου αιώνα)''. Βλ. Κορρέ-Ζωγράφου, Κατερίνα 2004,