Βελά Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αρκάς (συζήτηση | συνεισφορές) μ clean up, Error number 107 με τη χρήση AWB |
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 21:
| πρώην όνομα =
}}
Η '''Βελά''' (μέχρι το 1928: ''τα Βελλά''<ref name=":0">Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βαμβά Σταματελάτου, ''Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας'', ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Τόμος Α΄, σελ. 129.</ref>· έως το 1940: ''Βελλά''<ref name=":1" />) είναι ορεινό χωριό του [[Δήμος Αιγιαλείας|δήμου Αιγιαλείας]] του [[Νομός Αχαΐας|νομού Αχαΐας]]. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται στους 23 μόνιμους κατοίκους<ref>{{Cite web|url=http://www.dhmos.gr/bela-dimos-aigialeias/|title=Βελά (η) Δήμου Αιγιαλείας Τοπική Κοινότητα Βελάς. Αχαΐα – Πελοπόννησος|last=|first=|date=|website=dhmos.gr|publisher=Δήμοι, πόλεις και χωριά Ελλάδας|accessdate=12 Οκτωβρίου 2016}}{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.
== Τοποθεσία ==
Γραμμή 29:
Ο οικισμός αναφέρεται ήδη από την περίοδο πριν την [[Οθωμανική περίοδος στην Ελλάδα|Τουρκοκρατία]]<ref name=":0" /> και σύμφωνα με μια τοπική παράδοση οφείλει το όνομά του στη βυζαντινή πόλη της Ηπείρου, Βελλά, κάτοικοι της οποίας φέρονται να εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Η Βελλά αναφέρεται το [[1853]] στο β΄ τόμο των «Ελληνικών» του [[Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής|Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή]] ως υπαγόμενη στο δήμο Φελλόης της [[Επαρχία Καλαβρύτων|επαρχίας Καλαβρύτων]] ενώ ο πληθυσμός της ανερχόταν στους 378 κατοίκους<ref>[[Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής|Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή]], ''[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/a/d/6/metadata-91-0000023.tkl&do=244393_02.pdf&pageno=102&width=841&height=595&maxpage=368&lang=el Τα Ελληνικά]'', Εν Αθήναις, 1853, Τόμος Β΄, σελ. 203.</ref>. Στις επόμενες δεκαετίες ο μόνιμος πληθυσμός της Βελάς μειώθηκε κατακόρυφα καθώς η πλειοψηφία των κατοίκων - οι οποίοι εργάζονταν κυρίως ως γεωργοί και κτηνοτρόφοι - μετακινούταν κατά τους χειμερινούς μήνες στην ευρύτερη περιοχή της Αιγιαλείας, με αποτέλεσμα κατά την απογραφή του 1920 να καταμετρηθούν στον οικισμό μόλις οκτώ κάτοικοι<ref name=ele>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη,'' έκδοσις πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., Αθήναι, τόμος πέμπτος, σελ. 106.</ref>.
Διοικητικά η Βελλά υπήχθη το 1835 στην επαρχία Καλαβρύτων του [[Νομός Αχαΐας και Ήλιδος|νομού Αχαΐας και Ήλιδος]] ενώ με τον οριστικό διαχωρισμό του νομού, προσαρτάται στην Αχαΐα. Το 1944 υπήχθη στην [[επαρχία Αιγιαλείας]] και το 1997, μετά τις αλλαγές που προήλθαν στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσω του [[σχέδιο Καποδίστριας|σχεδίου Καποδίστριας]], ορίστηκε [[τοπικό διαμέρισμα]] του [[Δήμος Αιγείρας|δήμου Αιγείρας]]. Με την εφαρμογή του [[Πρόγραμμα Καλλικράτης|προγράμματος Καλλικράτης]] υπάχθηκε διοικητικά στον [[Δήμος Αιγιαλείας|δήμο Αιγιαλείας]]<ref name=":1">{{Cite web|url=http://web3.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_oik.jsp?toponymio_code=10886|title=Διοικητικές μεταβολές Οικισμών των ΟΤΑ: Βελά Ν. Αχαΐας|last=|first=|date=|website=eetaa.gr|publisher=Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης|accessdate=12 Οκτωβρίου 2016}}{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.
Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στην [[Κοίμηση της Θεοτόκου]] και γιορτάζει κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου. Στη Βελλά γεννήθηκε ο [[Ιερά Μητρόπολις Ηλείας και Ωλένης|επίσκοπος Ηλείας και Ωλένης]], [[Δαμασκηνός Σπηλιωτόπουλος]] (1848 - 1917)<ref>''[[Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια]]'', τόμος 11ος, Αθήναι 1965, σελ. 915 - 916.</ref>.
| |||