Ελληνοϊταλικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Γερμανική επίθεση: Παράδοση του Στρατού από τον Τσολάκογλου, αιχμαλωσία και απελευθέρωση~~~~ |
→Γερμανική επίθεση: Επιμέλεια κειμένου~~~~~ |
||
Γραμμή 174:
Από τις [[6 Απριλίου]], οι Ιταλοί ξεκίνησαν εκ νέου την επίθεσή τους στην Αλβανία, μαζί με την [[Επιχείρηση Μαρίτα|επιχείρηση «Μαρίτα»]] των Γερμανών. Οι αρχικές επιθέσεις είχαν μικρό αποτέλεσμα, αλλά στις [[12 Απριλίου]] το ελληνικό Γενικό Επιτελείο, θορυβημένο από την ταχύτατη προέλαση των Γερμανών, διέταξε την οπισθοχώρηση από την Αλβανία. Οι Ιταλοί κατέλαβαν την Κορυτσά στις [[14 Απριλίου]] και έφτασαν στις [[λίμνες Πρέσπες]] στις [[19 Απριλίου|19]]. Στις [[22 Απριλίου]] έφτασαν στα ελληνο-αλβανικά σύνορα στο χωριό [[Περάτης Ιωαννίνων|Περάτη]] και πέρασαν σε ελληνικό έδαφος την επόμενη μέρα.
Στο μεταξύ, στις [[18 Απριλίου]] η μηχανοκίνητη γερμανική ταξιαρχία SS "Σωματοφυλακή Αδόλφου Χίτλερ" κάμπτοντας την τοπική αντίσταση, κατέλαβε το πέρασμα του Μετσόβου, αποκόπτοντας έτσι τον Ελληνικό Στρατό Ηπείρου από τα μετόπισθεν. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί κατέλαβαν τα Ιωάννινα, ολοκληρώνοντας την απομόνωση του ελληνικού στρατού που υποχωρούσε από την Αλβανία. Έχοντας επίγνωση της κρίσιμης κατάστασης, ο αντιστράτηγος [[Γεώργιος Τσολάκογλου]], σε συμφωνία με άλλους στρατηγούς, αλλά χωρίς την εξουσιοδότηση του Στρατάρχη [[Αλέξανδρος Παπάγος|Παπάγου]], παραμέρισε και υποκατέστησε τον Αντιστράτηγο Πιτσίκα και προσέφερε συνθηκολόγηση στον [[Ζεπ Ντίτριχ]] (Sepp Dietrich) στις 20 Απριλίου, κυρίως για να αποφύγει ατιμωτική παράδοση στους Ιταλούς<ref>Keegan, σελ. 157</ref>. Οι όροι της παράδοσης θεωρήθηκαν τιμητικοί, καθώς ο ελληνικός στρατός δε θα αιχμαλωτιζόταν, ενώ οι αξιωματικοί θα επιτρεπόταν να διατηρήσουν το ξίφος τους. Ο Μουσολίνι εξοργίστηκε από τη μονομερή αυτή παράδοση και μετά από πολλές διαμαρτυρίες στον [[Χίτλερ]], η τελετή συνθηκολόγησης επαναλήφθηκε στις [[23 Απριλίου]], για να παρευρεθούν και εκπρόσωποι της ιταλικής πλευράς. Με τα επόμενα πρωτόκολλα παράδοσης που υπέγραψε ο Τσολάκογλου, ο Ελληνικός Στρατός θεωρήθηκε αιχμάλωτος πολέμου, αλλά στις 2 Μαϊου ο Χίτλερ απελευθέρωσε τους πάντες <<επειδή αγωνίσθηκαν με παράτολμο θάρρος και
Στις [[24 Απριλίου]] τα ιταλικά στρατεύματα επιτέθηκαν μαζί με τα γερμανικά στην [[Αττική]], κοντά στην Αθήνα, ενώ οι ηττημένοι Βρετανοί ξεκίνησαν την αποχώρησή τους. Παράλληλα, η Βουλγαρία εισέβαλε στην [[Θράκη]] και κατέλαβε μια περιοχή γύρω από την [[Ξάνθη]]. Στις [[3 Μαΐου]], μετά την κατάληψη και της [[Κρήτη]]ς, έγινε μια θεαματική ιταλο-γερμανική παρέλαση στην [[Αθήνα]] για να εορταστεί η νίκη του Άξονα. Μετά τη νίκη επί της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας, ο Μουσολίνι ξεκίνησε να κομπάζει για τη νέα ιταλική ''Mare Nostrum'' («η θάλασσά μας», αναφερόμενος στη Μεσόγειο).
Γραμμή 201:
Κατά την έναρξη των εχθροπραξιών, το [[Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό|Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό]] αποτελούνταν από το ήδη παλαιό [[Γεώργιος Αβέρωφ (θωρηκτό)|θωρηκτό «Αβέρωφ»]], 10 [[αντιτορπιλικό|αντιτορπιλικά]] (εκ των οποίων 4 παλαιά), αρκετές [[τορπιλάκατος|τορπιλακάτους]] και 6 παλαιά [[υποβρύχιο|υποβρύχια]].
Στις αρχές του πολέμου περιορίστηκε στην προστασία των θαλάσσιων μεταφορών στο [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίο και στο Ιόνιο πέλαγος]], τόσο για την ολοκλήρωση της επιστράτευσης της χώρας, όσο και για τον ανεφοδιασμό
Ακολούθησαν περιορισμένες επιθετικές ενέργειες ενάντια σε ιταλικά σκάφη στα [[Στενά του Οτράντο]]. Τα αντιτορπιλικά προέβησαν σε τρεις θαρραλέες, αλλά άκαρπες νυχτερινές επιδρομές (14-15 Νοεμβρίου 1940, 15-16 Δεκεμβρίου 1940 και 4-5 Ιανουαρίου 1941). Οι ελληνικές επιτυχίες ήρθαν από τα υποβρύχια, τα οποία κατόρθωσαν να βυθίσουν μερικά ιταλικά μεταγωγικά. Από την ιταλική πλευρά, παρότι ο ιταλικός στόλος υπέστη σημαντικές ζημιές από το Βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό κατά την [[Επιδρομή στον Τάραντα]], τα ιταλικά αντιτορπιλικά και καταδρομικά συνέχισαν να επιχειρούν, καλύπτοντας τις νηοπομπές εφοδιασμού μεταξύ Ιταλίας και Αλβανίας. Στις 28 Νοεμβρίου, μια ναυτική μοίρα βομβάρδισε την [[Κέρκυρα]], ενώ στις 18 Δεκεμβρίου και στις 4 Μαρτίου, έβαλαν κατά ελληνικών παράκτιων θέσεων στην Αλβανία. Στα τέλη του 1940 το ελληνικό υποβρύχιο «''Παπανικολής''» με κυβερνήτη τον τότε πλωτάρχη [[Μιλτιάδης Ιατρίδης|Μιλτιάδη Ιατρίδη]] βύθισε ανοιχτά του Αυλώνα δύο έμφορτα ιταλικά μεταγωγικά<ref>Η Ελλάδα & ο κόσμος (1915-2005), εκδόσεις Ντέτσικα, τόμος δεύτερος, σελ. 106</ref>. Στην ίδια περιοχή στις [[29 Δεκεμβρίου]] 1940 βυθίστηκε αύτανδρο το υποβρύχιο ''Πρωτεύς'' με κυβερνήτη τον [[Μιχαήλ Χατζηκωνσταντής|Μιχαήλ Χατζηκωνσταντή]]. Σημαντική δράση, επίσης, είχαν και τα άλλα υποβρύχια του στόλου (''Κατσώνης'', ''Νηρεύς'', ''Τρίτων'').
Γραμμή 234:
| style="text-align: left;" |''Ανέκδοτο που κυκλοφορούσε στην Κατεχόμενη Γαλλία το χειμώνα 1940-41''<ref>Ian Allan Pubs., ''The Balkans and North Africa 1941-42 (Blitzkrieg Series #4)'', σελ.13</ref>
|}
Πολύ σημαντικό επίσης ήταν και το ηθικό παράδειγμα, σε μια εποχή όπου μόνο η Βρετανική Αυτοκρατορία αντιστεκόταν στις δυνάμεις του Άξονα, μιας μικρής χώρας η οποία, όχι μόνο αντιστεκόταν με τόλμη ενάντια σε μια, υποτίθεται παντοδύναμη, φασιστική Ιταλία, αλλά κατήγαγε και σημαντικές νίκες. Η αξία του ηθικού παραδείγματος τονιζόταν και στους διθυραμβικούς επαίνους
Ο Γάλλος στρατηγός [[Σαρλ ντε Γκωλ|Ντε Γκωλ]] ήταν επίσης μεταξύ εκείνων που επαίνεσαν την υπερηφάνεια της ελληνικής αντίστασης. Σε επίσημο μήνυμά του για την 25η Μαρτίου, ο Ντε Γκωλ εξέφραζε το θαυμασμό του για την ελληνική αντίσταση:
| |||