Κοινότητα (τοπική αυτοδιοίκηση): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η κοινότητα ήταν λοιπόν ο ΟΤΑ που συγκροτείτο έξω από τα όρια των [[Πόλη|πόλεων]] και αποτελείτο από μία [[κωμόπολη]] ή από ένα [[χωριό]] και τους εξαρτώμενους από αυτό οικισμούς. Συγκεκριμένα κοινότητες ορίστηκαν όλοι οι συνοικισμοί με πληθυσμό πάνω από «300 κατοίκους και σχολείο στοιχειώδους εκπαιδεύσεως», ενώ ακόμη και συνοικισμοί με λιγότερους από 300 κατοίκους με σχολείο στοιχειώδους εκπαίδευσης μπορούσαν να γίνουν κοινότητες αρκεί να το ζητούσαν πάνω από το 50% των εκλογέων κατοίκων, αλλά και συνοικισμοί με λιγότερους από 300 κατοίκους, χωρίς καν σχολείο, αρκεί να το ζητούσαν πάνω από το 50% των κατοίκων και ταυτόχρονα να είχαν περιουσία που να απέδιδε πάνω από 2.000 δραχμές εκείνη την εποχή, ή τέλος αν ήταν ήδη έδρες Δήμων. Υπεύθυνο για τη διοίκησή της ήταν το Κοινοτικό Συμβούλιο. Επικεφαλής του τελευταίου ήταν ο κοινοτάρχης ή πρόεδρος, ο οποίος άλλοτε εκλεγόταν άμεσα από το λαό, άλλοτε έμμεσα από το συμβούλιο.<ref name=kedke>[http://www.kedke.eu/uploads/melethITA_diakyvernhshnevnOTA.doc Το σύστημα διακυβέρνησης των νέων πρωτοβάθμιων ΟΤΑ - τελική έκθεση]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }} - 2008, Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης</ref>

Τη [[Δεκαετία 1980|δεκαετία του '80]] δόθηκαν κάποια κίνητρα στις κοινότητες να συνενωθούν και να συγκροτήσουν ευρύτερους δήμους (Ν. 1416/84 και 1622/86), όμως η ανταπόκριση υπήρξε χλιαρή. Έτσι σε γενικές γραμμές, το σχήμα που είχε εισαγάγει η κυβέρνηση Βενιζέλου, διήρκεσε μέχρι τα τέλη του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα]], με τη χώρα να διαθέτει 5.318 κοινότητες και 457 δήμους<ref name=kedke2>[http://www.kedke.eu/uploads/melethITA_haraxinevndioikorivnOTA.doc Σχετικά με την χάραξη νέων διοικητικών ορίων για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την παροχή των αντίστοιχων κινήτρων]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }} - 2007, Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης</ref>.