Λαογραφικές σπουδές στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Διάσωση 3 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 60:
==Άλλοι εκπαιδευτικοί φορείς==
Εκτός από τα τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τα οποία προαναφέραμε, η επιστήμη της Λαογραφίας σήμερα διδάσκεται<ref>Κύρια πηγή μας είναι ή ιστοσελίδα της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας: http://www.laographiki.gr/el/lecturers.html {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20111113153626/http://www.laographiki.gr/el/lecturers.html |date=2011-11-13 }} (30- 6- 2012).</ref> :
===Σε τμήματα ΑΕΙ===
Γραμμή 83:
* Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και νέων τεχνολογιών Ιωαννίνων (Αγρίνιο)
* Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Πανεπιστημίου Θράκης (Εμμ. Σέργης) και
* Στην Θεματική Ενότητα ΕΛΠ 41- Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Ελλάδα ΙΙ: Οι Νεότεροι Χρόνοι του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ)<ref>http://class.eap.gr/elp41{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }} (30-6-2012)</ref>.
===Άλλοι επιστημονικοί φορείς καλλιέργειας και προβολής της Ελληνικής Λαογραφίας===
Γραμμή 90:
* Η Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία (http://www.laographiki.gr/) η οποία ιδρύθηκε από τον Νικόλαο Πολίτη στις 11 Ιανουαρίου 1909. Πληρέστατη αναφορά στην ιστορική διαδρομή της Ε.Λ.Ε. πραγματοποιεί ο Γεώργιος Κούζας, μέσω της έκδοσης του βιβλίου του, Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία<ref>Γεώργιος Χ. Κούζας, Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία Η ιστορική διαδρομή της (1908 – 2008), Αθήνα 2009.</ref> .
* Το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. (http://www.kentrolaografias.gr/) Αρχικά γνωστό ως «Λαογραφικό Αρχείο», ιδρυμένο από τον Νικόλαο Πολίτη το 1918, και στη συνέχεια, το 1966 πήρε τη σημερινή του ονομασία.
* Το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (https://web.archive.org/web/20120807044232/http://www.kms.org.gr/kms/) που ίδρυσαν οι Οκτάβιος Μερλιέ και Μέλπω Λογοθέτη - Μερλιέ το 1930.
* Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο Μέλπως Μερλιέ (1930) (https://web.archive.org/web/20141022074311/http://www.mla.gr/)
* Κέντρον Ερεύνης και Προβολής της Εθνικής Μουσικής (http://simonkaras.com/) ως συνέχεια του Συλλόγου προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής του Σίμωνα Καρά.
Γραμμή 104:
==Το Σπουδαστήριο Λαογραφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ==
Το Σπουδαστήριο Λαογραφίας ιδρύθηκε από τον καθηγητή Γεώργιο Κ. Σπυριδάκη ταυτόχρονα με τις προσπάθειές του για βελτίωση της θέσης της Έδρας αλλά και του γνωστικού αντικειμένου της Λαογραφίας γενικότερα<ref>Ο καθηγητής Γ. Σπυριδάκης διορίστηκε κατόπιν εκλογής από τη Φιλοσοφική Σχολή στην Έδρα της Λαογραφίας το 1964, ενώ μέχρι το 1969 εκτελούσε και χρέη διευθυντή του ΚΕΕΛ της Ακαδημίας Αθηνών. </ref>. Προηγήθηκε η στέγαση της Έδρας σε κτήριο της οδού Ιπποκράτους 33. Μετά το 1969 συγκροτήθηκε «φροντιστηριακή βιβλιοθήκη παρά τη Έδρα» η οποία απέκτησε και το ρόλο του Σπουδαστηρίου <ref>Μ. Μηλίγκου – Μαρκαντώνη, Γεώργιος Κ. Σπυριδάκης (1963- 1972). Το Αρχείο Χειρογράφων Συλλογών Πρωτογενούς Ύλης και το Σπουδαστήριο Λαογραφίας (Κατάθεση ψυχής), ΕΚΕΕΛΑΑ, τόμ. 33. Σε ηλεκτρονική μορφή στην ιστοσελίδα του ΚΕΕΛ στο http://62.38.140.149/keel/Miligkou-Markantoni_epetirida_33.pdf {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160304133238/http://62.38.140.149/keel/Miligkou-Markantoni_epetirida_33.pdf |date=2016-03-04 }}</ref>. Τα πρώτα βασικά έργα μάλιστα ήταν δωρεά τόσο της Ακαδημίας Αθηνών όσο και του ίδιου του καθηγητή Σπυριδάκη. Ο εμπλουτισμός συνεχίστηκε χάρη σε πιστώσεις από το Πανεπιστήμιο, τον Σύλλογο προς διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων, και ορισμένων Σπουδαστηρίων της Σχολής.
Εκείνη την εποχή η Έδρα της Λαογραφίας και η βιβλιοθήκη στελεχώθηκαν εκτός από τον καθηγητή Σπυριδάκη και από τις βοηθούς Μαρία Μηλίγκου – Μαρκαντώνη και αργότερα Άννα Γουήλ- Μπαδιεριτάκη. Από το 1965 υπό την καθοδήγηση του Γ. Σπυριδάκη ιδρύθηκε το «Αρχείον Πρωτογενούς λαογραφικού υλικού». Σκοπός του Αρχείου ήταν «η διάσωση στοιχείων του εθνικού παραδοσιακού πολιτισμού»<ref>Στο ίδιο, σελ.4.</ref> αλλά και η οργάνωση των «φροντιστηρίων» των φοιτητών ώστε να γνωρίζουν τη μέθοδο της επιτόπιας έρευνας. Με την επιτόπια έρευνα θα μπορούσαν να συλλέξουν πρωτογενές λαογραφικό υλικό είτε αυτό προερχόταν από την ύπαιθρο είτε από τον αστικό χώρο. Επίσης για την εκτέλεση κάθε διδακτικής και επιστημονικής εργασίας<ref>Βλέπε και Γ.Κ. Σπυριδάκη, Έδρα Λαογραφίας – Σπουδαστήριον Λαογραφίας μετά προσηρτημένης Λαογραφικής Συλλογής της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σύντομον χρονικόν: 1964-1972, Εν Αθήναις 1974, σελ. 7.</ref> . Τη συγκέντρωση αυτού του ενδιαφέροντος υλικού επόπτευσε ο Γ. Σπυριδάκης, ενώ από το 1972 η ευθύνη της Συλλογής ανήκε στην Μαρία Μηλίγκου – Μαρκαντώνη.
| |||