Μονή Δαφνίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα τέλη του 1204 η Αθήνα καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε, καθώς και τα περίχωρά της, από τους [[Φράγκοι|Φράγκους]]. Η Μονή Δαφνίου δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, καθώς αποτέλεσε κι αυτή αντικείμενο λεηλασιών, απόδειξη των οποίων αποτελούν δύο λίθινες αιχμές βελών οι οποίες βρέθηκαν καρφωμένες στο κέντρο περίπου του τρούλου, στο ύψος του ματιού και της παρειάς της μορφής του Παντοκράτορα που τον κοσμούσε. Η Αττική παραχωρήθηκε ως φέουδο (δουκάτο) στον Βουργουνδό ευγενή [[Όθων ντε Λα Ρος]], ο οποίος παραχώρησε την Μονή Δαφνίου το 1207 στους [[Τάγμα των Κιστερσιανών|Κιστερσιανούς μοναχούς]] του [[Αββαείο Νοτρ-Νταμ ντε Μπελβώ|Αββαείου Νοτρ-Νταμ ντε Μπελβώ]] (Bellevaux)<ref>Jean Defrasne ''Les Comtois'' Editions Cabédita</ref>. Οι Γάλλοι μοναχοί ανακατασκεύασαν τον εξωνάρθηκα, ανείγηραν ένα αμυντικό τείχος περιμετρικά του μοναστηριού, ενώ προχώρησαν σε σειρά άλλων αλλαγών<ref name="Η μονή Δαφνίου και οι Κιστερκιανοί μοναχοί (1207-1458)"> {{cite web |title=Η μονή Δαφνίου και οι Κιστερκιανοί μοναχοί (1207-1458) |url= http://www.haidari.gr/Default.aspx?tabid=174&language=en-US |auteur= |date= |author=[[Δήμος Χαϊδαρίου]] |publisher=http://www.haidari.gr/ |accessdate=25 Φεβρουαρίου 2014 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150924024604/http://www.haidari.gr/Default.aspx?tabid=174&language=en-US |archivedate=2015-09-24 |url-status=dead }}</ref>. Παρέμειναν στο Δαφνί επί δυόμισι αιώνες, μέχρι που καταλήφθηκε από τους Τούρκους του [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β']] οπότε και εκδιώχθηκαν και το μοναστήρι παραχωρήθηκε και πάλι στους Ορθόδοξους.