Σταμάτης Μερκούρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μικροδιορθώσεις (ο πατέρας ήταν δήμαρχος μέχρι το 1934) + πρωτοβουλία ειρήνης με Γερμανούς
Διάσωση 3 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 5:
Γεννήθηκε το 1895 στην [[Αθήνα]] και ήταν γιος του [[Σπυρίδων Μερκούρης|Σπυρίδωνα Μερκούρη]], επί σειρά ετών δημάρχου Αθηναίων, και αδελφός του [[Γεώργιος Μερκούρης|Γεωργίου Μερκούρη]], βουλευτή και υπουργού με ακροδεξιές πολιτικές απόψεις, με τον οποίο ο Σταμάτης θα ερχόταν σε σύγκρουση. Ήταν επίσης δισέγγονος του οπλαρχηγού της επανάστασης και μετέπειτα βουλευτή Ερμιονίδας Σταμάτη Μήτσα, του οποίου έφερε το όνομα. Μέσω της οικογένειας Μήτσα είχε εξ´αγχιστείας συγγένεια με την ιστορική Ζακυνθινή οικογένεια των Μοτσενίγων.
 
Αποφοίτησε από τη [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων]] ως ανθυπίλαρχος (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) και πολέμησε στον [[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] και στην [[Μικρασιατική εκστρατεία]].<ref>{{Cite web |url=http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82 |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2015-04-12 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130606044654/http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82 |archivedate=2013-06-06 |url-status=dead }}</ref>
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82</ref>
 
Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική και πήρε μέρος στη συγκρότηση του [[Λαϊκό Κόμμα|Λαϊκού Κόμματος]], όμως το 1929 προσχώρησε στο Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεωργίου Κονδύλη]] και την περίοδο 1929 - 1934 διετέλεσε γενικός διευθυντής του Δήμου Αθηναίων, επί της τελευταίας δημαρχίας του πατέρα του. Το 1935 διετέλεσε υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Κονδύλη. Την περίοδο από το 1936 έως το 1939 εκτοπίστηκε από τη δικτατορία του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]] στα [[Κύθηρα]] αλλά με την κήρυξη του [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄Παγκοσμίου Πολέμου]] ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και ανέλαβε τη διεύθυνση του 2ου Επιτελικού Γραφείου (Πληροφοριών) του Α΄ Σώματος Στρατού.
Γραμμή 12 ⟶ 11 :
Στις 11 Μαρτίου 1941 συναντήθηκε με τον Γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο στην Αθήνα, Κλεμ φον Χόεμπεργκ , και του ζήτησε να μάθει αν ήταν εφικτή η αποφυγή της γερμανικής επίθεσης κατά της Ελλάδας και πως μπορούσαν να δρομολογηθούν ελληνογερμανικές συνεννοήσεις για τον σκοπό αυτό.<ref> Heinz Richter, Η Ιταλο-Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, μτφρ.Κώστας Σαρρόπουλος, εκδ.Γκοβόστη, Αθήνα, 1998, σελ.409</ref> Στις 15 Μαρτίου οι δύο άντρες ξανασυναντήθηκαν και δηλώνοντας στον Γερμανό συνομιλητή του πως αυτή η συνάντηση ήταν γνωστή στον πρωθυπουργό Κορυζή και τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, ο Μερκούρης του πρότεινε την παύση του πολέμου στην Αλβανία με τη διαφύλαξη της ''τιμής της Ελλάδος'' και την αποχώρηση των Άγγλων, ζητώντας ως αντάλλαγμα να κρατήσει η Ελλάδα τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου και να μην πραγματοποιηθεί γερμανική επίθεση προς στήριξη των Ιταλών.<ref> Heinz Richter, Η Ιταλο-Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, μτφρ.Κώστας Σαρρόπουλος, εκδ.Γκοβόστη, Αθήνα, 1998, σελ.410</ref> Στις 18 Μαρτίου ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόακιμ φον Ρίμπεντροπ σε απάντησή του στον στρατιωτικό ακόλουθο εξέφρασε την έντονη δυσπιστία του και ζήτησε αυτή η πρωτοβουλία και άλλες ανάλογες να αντιμετωπίζονται με άκρα επιφύλαξη. <ref> Heinz Richter, Η Ιταλο-Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, μτφρ.Κώστας Σαρρόπουλος, εκδ.Γκοβόστη, Αθήνα, 1998, σελ.410</ref>
 
Τον Ιανουάριο του 1942 ο Σταμάτης Μερκούρης ίδρυσε την αντιστασιακή ομάδα «''[[Ριζοσπαστική Οργάνωσις]]''» που εξέδιδε ομώνυμη εφημερίδα, η οποία μετά την απελευθέρωση μετονομάστηκε σε «''[[Ριζοσπαστική Ηχώ]]''». Τμήμα της ομάδος του ανήκε στην αντιστασιακή οργάνωση «''Alice''» που φυγάδευε Άγγλους και Έλληνες στη Μέση Ανατολή και υποστηρίζονταν από δίκτυο ασυρμάτων. Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης (1945 - 1946) και υπουργός Δημοσίων Έργων (1946).<ref>{{Cite web |url=http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82 |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2015-04-12 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130606044654/http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82 |archivedate=2013-06-06 |url-status=dead }}</ref>
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82</ref>
 
Το 1946 ίδρυσε το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα μαζί με τον [[Εμμανουήλ Τσουδερός|Εμμανουήλ Τσουδερό]] και βοήθησε στην προσέγγιση του με τον [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαο Πλαστήρα]]. Το 1950 ορίστηκε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Συνέλευση του [[Συμβούλιο της Ευρώπης|Συμβουλίου της Ευρώπης]] και την ίδια χρονιά εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με την [[ΕΠΕΚ]] του Πλαστήρα. Το 1952 προσχώρησε στον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]] του [[Αλέξανδρος Παπάγος|Παπάγου]] και το 1955 έλαβε μέρος στην τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου για το Κυπριακό.
 
Από το 1956 συνεργαζόταν με την Αριστερά ([[ΕΔΑ]]), της οποίας και εκλέχθηκε βουλευτής [[Εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών|Α΄ Αθηνών]] το 1958, το 1963 και το 1964.<ref>{{Cite web |url=http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82 |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2015-04-12 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130606044654/http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82 |archivedate=2013-06-06 |url-status=dead }}</ref>
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82</ref>
 
Για πολλά χρόνια συμμετείχε στη διοίκηση του [[ΠΑΟ|Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου]]. Πέθανε στο Λονδίνο στις 7 Ιουλίου 1967.<ref>Βραδυνή, "Ο Σταμ. Μερκούρης απέθανεν εις Λονδίνο", 8-7-1967, σελ. 8.</ref> Ο Μερκούρης, σύμφωνα με δήλωση της κόρης του, [[Μελίνα Μερκούρη|Μελίνας Μερκούρη]] έμεινε άταφος σε παρεκκλήσιο του Λονδίνου και θάφτηκε στην Ελλάδα, μόνο μετά την πτώση της χούντας, το 1974.<ref>Μακεδονία, "Επτάμιση χρόνια έμενε άταφος ο πατέρας της Μελίνας Μερκούρη", 12-2-1981, [http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=124&pageid=-1&id=135715&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=&CropPDF=0 σελ. 1.]</ref>