Μικύλλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
:''Να μην συγχέεται με το [[μυκήλιο]]'' της βοτανικής.
[[Εικόνα:Phospholipids aqueous solution structures.svg|thumb|250px|right|Τομή από δομές φωσφολιπιδίων. Παρουσιάζονται ένα [[λιπόσωμα]],
[[Εικόνα:Micelle scheme-en.svg|thumb|250px|right|Σχήμα
'''
Το σχήμα και το μέγεθος του μικήλλίου είναι συνδυασμός της μοριακής γεωμετρίας των επιφανειοδραστικών μορίων του και των συνθηκών του διαλύτη, όπως η συγκέντρωση επιφανειοδραστικού, η θερμοκρασία, το [[pH]] και η [[ιοντική ισχύς]]. Η διαδικασία του σχηματισμού μικυλλίων αποτελεί μέρος της συμπεριφοράς της φάσης πολλών λιπιδίων, σύμφωνα με τον πολυμορφισμό τους.
Γραμμή 11:
==Ιστορία==
Η ικανότητα του σαπουνιού στο νερό να δρα ως απορρυπαντικό, είναι γνωστή για αιώνες. Ωστόσο μόλις στις αρχές του εικοστού αιώνα άρχισε η επιστημονική μελέτη τέτοιων διαλυμάτων. Πρωτοπόρος στον τομέα αυτό ήταν ο James William McBain του πανεπιστημίου του [[Μπρίστολ]]. Το 1913 υπέθεσε την ύπαρξη “κολλοειδών ιόντων” για να εξηγήσει την καλή ηλεκτρολυτική αγωγιμότητα διαλυμάτων παλμιτικού νατρίου.<ref>McBain, J.W., Trans. Faraday Soc. 1913, 9, 99</ref> Αυτές οι ιδιαίτερα κινητικές, αυθόρμητα σχηματισθείσες συστάδες, ονομάστηκαν μικήλλια (micelles), όρος δανειζόμενος από τη Βιολογία και διαδόθηκε από τον G.S. Hartley στο κλασικό του βιβλίο ''Αλυσίδες Αλάτων Παραφίνης: Μια μελέτη στον σχηματισμό
==Παραπομπές==
|