Η πρώτη ομάδα Διεθνών Συστημάτων Εθνικών Λογαριασμών καταρτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’40/αρχές της δεκαετίας του ’50 υπό την επίβλεψη των [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Ηνωμένων Εθνών]] και του [[ΟΟΣΑ]], που υιοθέτησαν κοινά πρότυπα, και βασίστηκε στην εμπειρία πρωτοπόρων κρατών, όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ολλανδία και οι Σκανδιναβικές χώρες. Κατά τις δεκαετίες του ’50 και ’60, πολλές χώρες ανέπτυξαν σημαντικά τις στατιστικές τους δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών τους λογαριασμών. Έτσι δημιουργήθηκε το Σύστημα Εθνικών Λογαριασμών (ΣΕΛ 1968) υπό την επίβλεψη των Ηνωμένων Εθνών και το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ολοκληρωμένων Οικονομικών Λογαριασμών (ΕΣΟΛ 1970) υπό την επίβλεψη της [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα|Ευρωπαϊκής Κοινότητας]].
''Το Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών (ΕΣΛ 1995)''
Το Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών (ΕΣΛ—ESAΕΣΛ—[[ESA]]) αποτελεί ένα συνεπές και ολοκληρωμένο σύνολο πινάκων, λογαριασμών και ισολογισμών που βασίζονται σε ένα σύνολο διεθνώς συμφωνημένων εννοιών, ορισμών, συνθηκών, ταξινομήσεων και λογιστικών κανόνων. Σκοπό έχουν να δώσουν μία συστηματική, συγκρίσιμη και πληρέστερη εικόνα της οικονομικής δραστηριότητας κάθε κράτους μέλους (Κ-Μ) της [[Ευρωπαϊκή Ένωση|Ευρωπαϊκής Ένωσης]] (EE). Tο ΕΣΛ 1995 είναι πλήρως συμβατό με τις αναθεωρημένες παγκόσμιες κατευθυντήριες γραμμές για τους εθνικούς λογαριασμούς, δηλαδή το Σύστημα Εθνικών Λογαριασμών (ΣΕΛ 1993—SNA), το οποίο καταρτίστηκε από κοινού από τον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών]], το [[Διεθνές Νομισματικό Ταμείο]], την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, τον [[Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αν|ΟΟΣΑ]] και τη Διεθνή Τράπεζα, με τις απαραίτητες προσαρμογές στις συνθήκες και τις ανάγκες δεδομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την ΕΕ και τα κράτη μέλη, τα στοιχεία με βάση αυτό το πλαίσιο παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο για τη διαμόρφωση και παρακολούθηση της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής τους. Τα κριτήρια σύγκλισης για την οικονομική και νομισματική ένωση, η χορήγηση οικονομικής υποστήριξης σε περιφέρειες της ΕΕ, όπως επίσης, και ο καθορισμός των ιδίων πόρων της ΕΕ βασίζονται στα στοιχεία των εθνικών λογαριασμών.
