Εμμανουέλε Γκράτσι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10:
Έτσι, σχεδόν αμέσως με την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων που ξεκίνησαν από το πρώτο φως της ημέρας, ο Γκράτσι, ακολουθούμενος από το προσωπικό της πρεσβείας του και από τα μέλη της ιταλικής παροικίας στην Ελλάδα, αναχώρησε για την [[Ιταλία]], όπου λίγες εβδομάδες μετά δέχθηκε την έκρηξη της οργής του [[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]], επειδή οι Έλληνες έδειχναν τελείως διαφορετική εικόνα από εκείνη που τους παρουσίαζε στις εμπιστευτικές του αναφορές ως «''ανίκανους προς οποιανδήποτε άμυνα''», πολύ δε περισσότερο έναντι του σύγχρονου πολεμικού εξοπλισμού των Ιταλών.
 
Μετά την Ελλάδα έγινε πρεσβευτής στο κατοχικό [[Βελιγράδι]], αλλά μετακινήθηκε από εκεί, ενδεχομένως λόγω επαφών με τη σερβική αντίσταση, μολονότι είχε συνταχθεί με το μεταμουσολινικό φασιστικό [[Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία|καθεστώς τουςτου Σαλό]]. Επρόκειτο να αναλάβει την εκπρoσώπησή του στη [[Βουδαπέστη]], κάτι όμως που τελικά δεν έγινε. Κατά την επσιτροφήεπιστροφή του στην Ιταλία, συνελήφθη και κρατήθηκε αρχικά από τους Γερμανούς. Αφέθηκε ελεύθερος, αλλά τέθηκε υπό επιτήρηση.<ref name=Trecciani/>
 
Έπειτα από τον πόλεμο, συνέγραψε βιβλίο με πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία περί των Ελληνοϊταλικών σχέσεων με τίτλο ''Il principio della fine (l'impresa di Grecia)'' (1945) [= Η αρχή του τέλους. Η επιχείρηση της Ελλάδας] στο οποίο και κατακρίνει τις μεθόδους της τότε φασιστικής Ιταλίας, πριν από την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων, κατά της Ελλάδας. Συνταξιοδοτήθηκε το 1947 και πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του αρθρογραφώντας σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ μετέφρασε ορισμένα έργα από τα αγγλικά. Πέθανε στη [[Ρώμη]] στις 7 Σεπτεμβρίου 1961.<ref name=Trecciani/>