|
== Παραγωγή του αυτοκινήτου ==
[[File:Late model Ford Model T.jpg|σύνδεσμος=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Late%20model%20Ford%20Model%20T.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Το [[Ford Model T]] του 1927]]
Μεγάλη κλίμακα παραγωγής παραγωγής προσιτών αυτοκινήτων ξεκίνησε από τον Ράμσον Ολντς το 1901 στο εργοστάσιο του Oldsmobile στο Λάνσινγκ του [[Μίσιγκαν|Μίτσιγκαν]] και βασίστηκε σε τεχνικές σταθερής γραμμής συναρμολόγησης που πρωτοστάτησε ο Μαρκ Ίσαμπαρντ Μπρουνέλ στο Portsmouth Block Mills στην Αγγλία το 1802. Το στυλ γραμμής συναρμολόγησης της μαζικής παραγωγής και των εναλλάξιμων μερών είχε πρωτοπορήσει στις ΗΠΑ από τον Τόμας Μπλάνχαρντ το 1821, στο στο Οπλοστάσιο του Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης.<ref>{{cite web|url=http://www.engr.sjsu.edu/pabacker/industrial.htm|title=Industrialization of American Society|publisher=Engr.sjsu.edu|archive-url=https://web.archive.org/web/20100919085515/http://www.engr.sjsu.edu/pabacker/industrial.htm|archive-date=2010-09-19|access-date=2011-07-17|url-status=dead}}</ref> Η ιδέα αυτή επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Χένρι Φορντ, ξεκινώντας το 1913 με την πρώτη κινούμενη γραμμή συναρμολόγησης αυτοκινήτων στο Highland Park Ford Plant.
Ως αποτέλεσμα, τα αυτοκίνητα της Ford βγήκαν από τη γραμμή σε δεκαπέντε λεπτά, πολύ ταχύτερα από τις προηγούμενες μεθόδους, αυξάνοντας την παραγωγικότητα οκτώ φορές, ενώ χρησιμοποιούσαν λιγότερα ανθρώπινα δυναμικά (από 12,5 ώρες έως 1 ώρα και 33 λεπτά).<ref name="Georgano">{{cite book|title=Vintage Cars 1886 to 1930|first=G. N.|last=Georgano|publisher=AB Nordbok|isbn=1-85501-926-4|year=2000|location=Sweden}}</ref>
Οι σύνθετες διαδικασίες ασφάλειας της Ford - ειδικά για την ανάθεση κάθε εργαζομένου σε μια συγκεκριμένη θέση αντί να επιτρέπεται σε περιπλανώμενο - μειώνουν δραματικά τον ρυθμό τραυματισμού.{{cn|date=August 2019}}Τα κέρδη απόδοσης από τη γραμμή συναρμολόγησης συμπίπτουν επίσης με την οικονομική άνοδο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η γραμμή συναρμολόγησης ανάγκασε τους εργαζόμενους να εργαστούν σε ένα συγκεκριμένο ρυθμό με πολύ επαναλαμβανόμενες κινήσεις που οδήγησαν σε περισσότερη απόδοση ανά εργαζόμενο, ενώ άλλες χώρες χρησιμοποιούν λιγότερο παραγωγικές μεθόδους.
Αυτοκίνητα με [[Μηχανή εσωτερικής καύσης|μηχανές εσωτερικής καύσης]] παράχθηκαν για πρώτη φορά στην Γερμανία από τον [[Καρλ Μπεντς]] (Κarl Benz) το [[1885]] - [[1886]] και τον [[Γκότλιμπ Νταίμλερ]] (Gotlieb Daimler) ανάμεσα στο [[1886]] και το [[1889]]. Ο Μπεντς ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στα σχέδια ενός νέου κινητήρα το [[1878]]. Στην αρχή επικεντρώθηκε στην κατασκευή ενός αξιόπιστου δίχρονου βενζινοκινητήρα, βασισμένος στα σχέδια του τετράχρονου κινητήρα του Όττο. Τα σχέδια του Όττο απορρίφθηκαν, ενώ ο Μπεντς είχε έτοιμο τον κινητήρα του την Πρωτοχρονιά και πήρε άδεια ευρεσιτεχνίας το [[1879]]. Ο Μπεντς κατασκεύασε τα πρώτα τρίκυκλα αυτοκίνητα το [[1885]] και πήρε άδεια ευρεσιτεχνίας από την πόλη του [[Μάνχαϊμ]] τον Ιανουάριο του [[1886]]. Αυτό ήταν το πρώτο όχημα εξ ολοκλήρου σχεδιασμένο και κατασκευασμένο ως αυτοκίνητο και όχι ως μετατροπή μιας [[άμαξα]]ς ή ενός κάρου. Μεταξύ άλλων, ο Μπεντς εφηύρε ένα σύστημα ρύθμισης της ταχύτητας γνωστό ως επιταχυντή, την [[ανάφλεξη καυσίμου|ανάφλεξη]], χρησιμοποιώντας σπινθήρα από [[μπαταρία]], τον αναφλεκτήρα ([[μπουζί]]), τον [[Συμπλέκτης|συμπλέκτη]], το σύστημα επιλογής ταχυτήτων ([[κιβώτιο ταχυτήτων]]) και το [[ψυγείο αυτοκινήτου|ψυγείο νερού]].
Στην αυτοκινητοβιομηχανία, η επιτυχία της κυριαρχούσε και γρήγορα εξαπλώθηκε παγκοσμίως, βλέποντας την ίδρυση της Ford France και της Ford Britain στην Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο αντίστοιχα το 1911, της Ford Denmark στην Δανία το 1923, της Ford Germany στην Γερμανία το 1925, το 1921, η Citroen ήταν ο πρώτος εγγενής ευρωπαϊκός κατασκευαστής που υιοθέτησε τη μέθοδο παραγωγής.<ref name="Georgano2">{{cite book|title=Vintage Cars 1886 to 1930|first=G. N.|last=Georgano|publisher=AB Nordbok|isbn=1-85501-926-4|year=2000|location=Sweden}}</ref>
Κατασκεύασε βελτιωμένες εκδόσεις το [[1886]] και το [[1887]]. Άρχισε την παραγωγή το [[1888]], την πρώτη παραγωγή αυτοκινήτου στην ιστορία, στηριζόμενος στην εταιρεία "Benz & Sie" που ο ίδιος είχε ιδρύσει. Η σύζυγος του, Μπέρτα (Bertha), έκανε σημαντικές υποδείξεις για καινοτομίες, τις οποίες ο Μπεντς συμπεριέλαβε στο καινούργιο μοντέλο, το οποίο ήταν ακόμη τρίτροχο. Κατασκευάστηκαν 25 οχήματα μέχρι το [[1893]], οπότε και παρουσίασε το πρώτο τετράτροχο αυτοκίνητο, το οποίο κινούνταν από έναν τετράχρονο κινητήρα, που είχε σχεδιάσει ο ίδιος. Το ίδιο διάστημα, ο [[Εμίλ Ροζέ]] (Émile Roger) στη [[Γαλλία]] κατασκεύαζε κινητήρες του Μπεντς με την άδεια του σχεδιαστή, αρχίζοντας και την κατασκευή ολόκληρων αυτοκινήτων. Καθώς η Γαλλία της εποχής ήταν πιο προοδευτική, δέχτηκε πιο εύκολα τη νέα αυτή δημιουργία: περισσότερα οχήματα κατασκευάσθηκαν και πουλήθηκαν στην Γαλλία, παρά στην πατρίδα του εφευρέτη, την Γερμανία. Στη Γαλλία, επίσης, εμφανίζονται ακόμη οι κατασκευαστές [[Πανάρ]] και [[Λεβασόρ]] (Panhard & Levassor) και [[Αρμάν Πεζό]] (Armand Peugeot). Οι δύο πρώτοι κατασκεύασαν το όχημά τους το [[1891]] σε από κοινού εγχείρημα με τον Εντουάρ Σαραζέν (Édouard Sarazin), ο οποίος είχε τα δικαιώματα κατασκευής του κινητήρα Μπεντς στη Γαλλία και ακολούθησε ο Πεζό. Οι Πανάρ και Λεβασόρ ήταν οι δημιουργοί του πρώτου [[σύστημα μετάδοσης κίνησης|συστήματος μετάδοσης]] όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Το τοποθέτησαν στο μοντέλο Πανάρ του [[1895]]. Ο Αρμάν Πεζό ήταν, παράλληλα, ο κατασκευαστής που κέρδισε τον πρώτο αγώνα αυτοκινήτου στη [[Γαλλία]] το [[1895]].
Η ανάπτυξη της αυτοκινητοβιομηχανίας ήταν ταχεία, λόγω εν μέρει των εκατοντάδων μικρών κατασκευαστών που ανταγωνίζονται για να κερδίσουν την προσοχή του κόσμου. Βασικές εξελίξεις συμπεριλάμβαναν την ηλεκτρική ανάφλεξη, την ανεξάρτητη ανάρτηση και την πέδη και στους τέσσερις τροχούς.
Ένας ακόμη σταθμός στην ιστορία της αυτοκίνησης σημειώνεται το [[1892]]. Είναι το έτος που ο [[Ρούντολφ Ντίζελ]] (Rudolf Diesel) κατασκευάζει τον πρώτο [[Κινητήρας ντίζελ|κινητήρα]] εσωτερικής καύσης με καύσιμο το [[καύσιμο ντίζελ|πετρέλαιο]]. Αρχικά ο κινητήρας του δεν χρησιμοποιήθηκε στα αυτοκίνητα, καθώς ήταν αρκετά βαρύς, αλλά το [[1898]] [[Κινητήρας ντίζελ|κινητήρες ντίζελ]] χρησιμοποιούνταν σε εργοστάσια, για να κινούν αντλίες σε υδρευτικά και αρδευτικά δίκτυα, σε θαλάσσια οχήματα κτλ. Με τη συνεχή βελτίωσή του, ο κινητήρας ντίζελ άρχισε να χρησιμοποιείται σε φορτηγά αυτοκίνητα και, αργότερα, σε λεωφορεία.
Από τη δεκαετία του 1920, σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα έχουν παραχθεί μαζικά για να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς, επομένως τα σχέδια μάρκετινγκ έχουν συχνά επηρεάσει σημαντικά το σχεδιασμό των αυτοκινήτων. Ήταν ο Άλφρεντ Σλόαν ο οποίος δημιούργησε την ιδέα των διαφόρων κατασκευαστών αυτοκινήτων που παράγονται από μια εταιρεία, που ονομάζεται General Motors Companion Make Program, έτσι ώστε οι αγοραστές να μπορούν να "ανεβαίνουν" καθώς οι περιουσίες τους βελτιώνονται.
Η παραγωγή επιβατικών αυτοκινήτων συνεχίστηκε και διαδόθηκε και σε άλλες χώρες. Το [[1891]] τα πρώτα αυτοκίνητα στις [[ΗΠΑ]] κατασκευάσθηκαν από τον Τζον Λάμπερτ {John Lambert). Ήταν τρίτροχα με οροφή δανεισμένη - ως κατασκευή - από τις άμαξες, ενώ το [[1895]] ο ίδιος παρουσίασε και τετράτροχη έκδοση. Η κατασκευή παρέμεινε σε επίπεδο βιοτεχνίας, όταν οι αδελφοί Τσαρλς και Φρανκ Ντάρια (Duryea), μετά την πρώτη κατασκευή και επιτυχείς δοκιμές του δικού τους οχήματος ([[1893]]), ίδρυσαν την εταιρεία "Duryea Motor Wagon Company" το [[1896]].<ref name=auto2>[http://inventors.about.com/library/inventors/blDuryea.htm The Duryea Brothers<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref> Αυτή ήταν η πρώτη εταιρεία βιομηχανικής κατασκευής αυτοκινήτων στις ΗΠΑ, ενώ ο Φρανκ, οδηγώντας το δικό τους αυτοκίνητο, ήταν ο νικητής του πρώτου αγώνα αυτοκινήτου στις ΗΠΑ το [[1895]].<ref name=auto1>{{Cite web |url=http://www.hfmgv.org/exhibits/showroom/1896d/duryea.html |title=The Ford Motor |accessdate=2008-01-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20111127150514/http://www.hfmgv.org/exhibits/showroom/1896d/duryea.html |archivedate=2011-11-27 |url-status=dead }}</ref>
[[File:Toyota Motor Plant in 1950s.JPG|σύνδεσμος=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota%20Motor%20Plant%20in%201950s.JPG|αριστερά|μικρογραφία|Το εργοστάσιο της Toyota κατά την δεκαετία του 1950]]
Στην Ιαπωνία, η παραγωγή αυτοκινήτων ήταν πολύ περιορισμένη πριν από τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Μόνο μια χούφτα εταιρειών παρήγαγαν οχήματα σε περιορισμένο αριθμό και αυτές ήταν μικρές, τρικύκλες για εμπορικές χρήσεις, όπως η [[Daihatsu]], ή ήταν αποτέλεσμα συνεργατικής συνεργασίας με ευρωπαϊκές εταιρείες, όπως η Isuzu που δημιούργησε το Wolseley A-9 το 1922. Η [[Mitsubishi Motors|Mitsubishi]] συνεργάστηκε επίσης με τη Fiat και δημιούργησε το μοντέλο M της Mitsubishi με βάση ένα όχημα Fiat. Η [[Toyota]], η [[Nissan]], η [[Suzuki]], η [[Mazda]] και η [[Honda]] ξεκίνησαν ως εταιρείες παραγωγής μη αυτοκινητοβιομηχανιών πριν από τον πόλεμο, αλλάζοντας την παραγωγή αυτοκινήτων κατά τη δεκαετία του 1950. Η Subaru, εν τω μεταξύ, σχηματίστηκε από ένα όμιλο έξι εταιρειών που συγκροτήθηκαν μαζί ως Fuji Heavy Industries, ως αποτέλεσμα της διάλυσης βάσει της νομοθεσίας keiretsu.
Η κατασκευή αυτοκινήτων αυξανόταν με ταχείς ρυθμούς, ωστόσο το υψηλό κόστος και οι δυσκολίες ένταξης του στην πραγματικότητα της εποχής, δεν επέτρεπαν ακόμη τη διάδοση του προϊόντος στις ευρείες λαϊκές μάζες, μολονότι είχε αρχίσει η κατασκευή του σε βιομηχανική κλίμακα από τον [[Ράνσομ Ολντς]] (Ransome E. Olds) και την εταιρεία του το [[1897]]. Ωστόσο, το κόστος παρέμενε πάντα πρόβλημα. Αυτό ίσχυε μέχρι το [[1908]], οπότε και σημειώνεται ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην ιστορία του αυτοκινήτου: Ο [[Χένρι Φορντ]] (Henry Ford), έχοντας δημιουργήσει από το [[1903]] τη δική του [[Ford|ομώνυμη εταιρεία]] κατασκευής αυτοκινήτων, πήρε μια σημαντική απόφαση: Να δημιουργήσει ένα αυτοκίνητο, που ο μέσος πολίτης θα μπορούσε να αποκτήσει και να χρησιμοποιήσει σε καθημερινή βάση. Το [[1908]] παράγεται και διοχετεύεται στην αγορά το αυτοκίνητο - ιστορικός σταθμός της αυτοκίνησης: Είναι το [[Ford Model T]], το οποίο στοίχιζε μόλις 950 δολάρια. Το όχημα έγινε ανάρπαστο, ενώ η τιμή του μειωνόταν συνεχώς. Στα 19 χρόνια που παρέμεινε στην αγορά (έως το [[1927]]) πουλήθηκαν 15.500.000 αντίτυπα, ενώ η τιμή του ως τότε είχε πέσει στα 280 δολάρια. Το Model T είναι το δεύτερο σε αριθμό πωληθέντων αντιτύπων αυτοκίνητο στον κόσμο, πίσω μόνο από το [[Σκαθάρι (αυτοκίνητο)|Σκαθάρι]]. Ο Φορντ πέτυχε αυτό το εγχείρημα οργανώνοντας την κατασκευή σε [[γραμμή παραγωγής]] και [[καθετοποίηση|καθετοποιώντας]] την εταιρεία του.
== Καύσιμα και τεχνολογίες προώθησης ==
|
