Μεγαρείς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Μεγαρείς''' ήταν οι κάτοικοι της αρχαίας [[Μεγαρίδα|Μεγαρίδας]], αρχαίας ελληνικής χώρας ανάμεσα στην Αττική και την Κορινθία. Η Μεγαρίδα κάλυπτε το κομμάτι γης ανάμεσα στον [[Κορινθιακός κόλπος|Κορινθιακό Κόλπο]] και τον [[Σαρωνικός|Σαρωνικό]] και αυτό της έδινε το πλεονέκτημα να έχει πρόσβαση σε δύο διαφορετικές θάλασσες. Η θάλασσα ήταν η μόνη διέξοδος των Μεγαρέων, καθώς ήταν περικυκλωμένοι από πολύ ισχυρούς γείτονες, τους [[Αθηναίοι|Αθηναίους]] στα ανατολικά και τους [[αρχαία Κόρινθος|Κορίνθιους]] στα δυτικά. Αυτή η στενότητα χώρου τους ώθησε στην ίδρυση πολυάριθμων και απομακρυσμένων αποικιών, κυρίως στην ανατολική Θράκη, την Προποντίδα και τον Εύξεινο Πόντο αλλά και στη Σικελία.

Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Αντικείμενο της διαμάχης τους με τους Αθηναίους ήταν το νησί της [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνας]] την οποία την κατείχαν οι Μεγαρείς από το 640 έως το 570 π.Χ., περίπου. Μετά από εικοσαετή πόλεμο μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων, η Σαλαμίνα πέρασε ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων. Την περίοδο του [[Β΄ελληνικός αποικισμός|δεύτερου ελληνικού αποικισμού]] οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες κυρίως στην [[Προποντίδα]] και στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]], όπως το [[Βυζάντιο]], και ητη [[Χαλκηδόνα]], ητη [[Νικομήδεια]] κ.α.

Στους [[Περσικοί Πόλεμοι|Περσικούς Πολέμους]] οι Μεγαρείς συμμάχησαν με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Περσών. Συμμετείχαν στην [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] με 20 πλοία και στην [[μάχη των Πλαταιών]] με 3.000 οπλίτες.<ref>{{ws|[[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη|Βικιθήκη Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο Θ]]}}</ref> Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς αντιμετώπισαν τον έντονο ανταγωνισμό της Αθήνας στο εμπόριο της ανατολικής Μεσογείου και Εύξεινου Πόντου. Ο ανταγωνισμός αυτός κορυφώθηκε με το «[[Μεγαρικό ψήφισμα|"μεγαρικό ψήφισμα"]]»<ref>{{ws|[[s:Θουκυδίδης (μετάφραση Βενιζέλου)/Α|Βικιθήκη Θουκυδίδης Ιστορία, βιβλίο Α, κεφ. 132-133]]}}</ref>, το οποίο εξέδωσε η Αθήνα και έγινε μία από τις βασικές αιτίες ξεσπάσματος του [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακού Πολέμου]]. Τα Μέγαρα στον [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακό πόλεμο]] συμμάχησαν με τηντη Σπάρτη. Τα χρόνια που ακολούθησαν την λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου τα Μέγαρα έχασαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους, περιορίστηκαν σε τοπικό ρόλο και παρακολουθούσαν τα γεγονότα στον ελλαδικό χώρο χωρίς ουσιαστική ανάμειξη.

Οι Μεγαρείς, λόγω στενότητας χώρου και υπό την πίεση των ισχυρών γειτόνων τους, κατέφυγαν στην ίδρυση πολλών αποικιών. Την περίοδο του [[Β΄ελληνικός αποικισμός|δεύτερου ελληνικού αποικισμού]] οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολλές αποικίες, στην [[Ανατολική Θράκη]], στην [[Προποντίδα]], στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]] αλλά και στη [[Σικελία]]. Στη Σικελία η πρώτη αποικία που ίδρυσαν ήταν τα [[Μέγαρα Υβλαία]] και ακολούθησαν ο [[Σελινούντας Σικελίας|Σελινούντας]] και η [[Ηράκλεια η Μινώα|Ηράκλεια Μινώα]]. Στην Ανατολική Θράκη οι σημαντικότερες αποικίες των Μεγαρέων ήταν η [[Σηλυβρία]], η [[Μεσημβρία Ευξείνου Πόντου|Μεσημβρία]] και η [[Ναύλοχος η Ποντική|Ναύλοχος]] στις ακτές του Εύξεινου Πόντου και το [[Βυζάντιο]], η αποικία που εξελίχθηκε τελικά στην πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στα στενά του Βοσπόρου. Απέναντι από το Βυζάντιο οι Μεγαρείς είχαν ιδρύσει την [[Χαλκηδόνα]], ενώ στα νότια παράλια του Πόντου ίδρυσαν την σημαντική αποικία [[Ηράκλεια η Ποντική]]. Στα παράλια της Προποντίδας είχαν ιδρύσει τον [[Αστακός Βιθυνίας|Αστακό]], που εξελίχθηκε σε ισχυρή πόλη στην πορεία του χρόνου με το όνομα [[Νικομήδεια]]. Οι Μεγαρείς αποίκησαν και την μακρινή χερσόνησο της [[Κριμαία|Κριμαίας]]ς ιδρύοντας την πόλη [[Χερσόνησος η Ταυρική|Χερσόνησο την Ταυρική]], αλλά και την [[Καλλατίς|Καλλάτιδα]] στη σημερινή Ρουμανία. <ref>{{Cite book|title=Οι αποικίες των Μεγάρων|first=Λουκάς|last=Ζώνας|first2=Ειρήνη|last2=Σβανά|isbn=978-618-81554-5-9|year=2015|location=Ναύπλιο|page=6 κ.εξ.}}</ref>