Ευρωπαϊκή Ένωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
αλλαγη ημερομηνιας brexit
Γραμμή 96:
|-
! Σημειώσεις
| <small><sup>1</sup>Με την [[Γερμανική επανένωση]], που εφαρμόστηκε επίσημα στις [[3 Οκτωβρίου]] [[1990]], η '''Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας''' ([[Ανατολική Γερμανία]]) έπαψε να υπάρχει σαν ανεξάρτητο κράτος και ενώθηκε με τη '''Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας''' ([[Δυτική Γερμανία]]) και το έδαφός της έγινε αυτόματα τμήμα της ΕΕ, σαν [[Γερμανία]].<br /><sup>2</sup> Τόσο το [[1972]], όσο και το [[1994]], η [[Νορβηγία]], παρά το γεγονός ότι υπέγραψε τις αντίστοιχες Συνθήκες προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τελικά δεν τις επικύρωσε λόγω αρνητικών δημοψηφισμάτων των Νορβηγών πολιτών.<br /><sup>3</sup> Η [[Γροιλανδία]], αυτοδιοίκητο έδαφος υπό την κυριαρχία της [[Δανία]]ς από το [[1979]], εγκατέλειψε οριστικά τις [[Ευρωπαϊκές Κοινότητες]] το [[1985]], μετά από δημοψήφισμα.<br /><sup>4</sup> Η [[Μεγάλη Βρετανία]] το 2016 μετά από δημοψήφισμα αποφάσισε την οριστική αποχώρησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 29 Μαρτίου 2019, και το Ηνωμένο Βασίλειο (μαζί με τα εδάφη του [[Γιβραλτάρ]]) αναμενόταν ότι θα πάψει να είναι μέλος της, σύμφωνα με το Άρθρο 50. Κατόπιν συμφωνίας για παράταση των διαπραγματέυσεων, το [[Έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση|'''Brexit''']] έχει ανακοινωθεί ότι θα συμβεί μέχρι τις 31 ΟκτωβρίουΙανουαρίου 20192020.</small>
|
|}
Γραμμή 320:
 
=== Δικαστικό σύστημα===
[[FileΑρχείο:EuGH Saal (große Kammer mit 13 Richter).JPG|thumb|270px|Το [[Ευρωπαϊκό Δικαστήριο]], με έδρα το [[Λουξεμβούργο]]]]
 
Το δικαστικό σύστημα της ΕΕ διασφαλίζει την ομοιόμορφη ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης. Η δικαστική της διάρθρωση - που αποκαλείται στο σύνολό της ως [[Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης]] - αποτελείται από τρία επιμέρους δικαστήρια: το καθεαυτό [[Ευρωπαϊκό Δικαστήριο]], το [[Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης|Γενικό Δικαστήριο]] και το [[Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης|Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης]].<ref>{{cite web|url= http://europa.eu/about-eu/institutions-bodies/court-justice/index_el.htm |title=Πληροφορίες για το Δικαστήριο της ΕΕ|publisher=europa.eu}}</ref>
Γραμμή 356:
 
=== Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ===
[[FileΑρχείο:Donald Tusk 2013-12-19.jpg|thumb|upright|125px|right|Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, [[Ντόναλντ Τουσκ]]]]
Το [[Ευρωπαϊκό Συμβούλιο]] λειτουργεί ως καθοδηγητής της ΕΕ. Καθορίζει τη γενική πολιτική και τις στρατηγικές που ακολουθούνται από την ΕΕ ενώ συμμετέχει ενεργά σε οποιεσδήποτε τροποποιήσεις των υφιστάμενων συνθηκών, γι ‘αυτό και έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως η «υπέρτατη πολιτική εξουσία» της Ένωσης. Συνεδριάζει τέσσερις φορές το χρόνο, αποτελούμενο από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ως επικεφαλής, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τους αντιπροσώπους των κρατών μελών (ένας για κάθε κράτος-μέλος).
 
Γραμμή 364:
 
=== Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) ===
[[FileΑρχείο:Ioannes Claudius Juncker die 7 Martis 2014.jpg|135px|left|thumb|Ο σημερινός Πρόεδρος της Κομισιόν, [[Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ]]]]
 
Η [[Ευρωπαϊκή Επιτροπή]] αποτελεί το ανώτατο εκτελεστικό όργανο της ΕΕ. Έχει νομοθετικές αρμοδιότητες και είναι υπεύθυνη για την εν γένει εύρυθμη λειτουργία της Ένωσης. Κάθε κράτος-μέλος εκπροσωπείται από ένα μέλος στην Επιτροπή, ο οποίος ονομάζεται ''Επίτροπος''. Κάθε Επίτροπος έχει ευρωπαϊκό ρόλο και εκπροσωπεί τα ενδιαφέροντα της Ένωσης, χωρίς υποδείξεις από εθνικές κυβερνήσεις και οργανισμούς.
Γραμμή 371:
 
=== Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ===
[[FileΑρχείο:David_Maria_SassoliDavid Maria Sassoli.jpg|thumb|150px|left|O πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου [[Νταβίντ Σασόλι]]]]
[[FileΑρχείο:2007 07 16 parlament europejski bruksela 40.JPG|thumb|150px|right|Η αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με έδρα τις [[Βρυξέλλες]]]]
 
Το [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο]] αποτελεί το άνω τμήμα του διθάλαμου νομοθετικού σώματος της ΕΕ (το κάτω τμήμα, είναι το [[Συμβούλιο της ΕΕ]]). Αποτελείται από 626 βουλευτές, οι οποίοι εκλέγονται άμεσα από τους πολίτες της ΕΕ κάθε πέντε χρόνια, ύστερα από τις [[Ευρωεκλογές 2014|αντίστοιχες εκλογές]] σε κάθε κράτος-μέλος. Κάθε χώρα έχει συγκεκριμένο αριθμό εδρών και οι βουλευτές που εκλέγονται εδράζονται στη βουλή ανάλογα με τη κομματική ή ιδεολογική τους προτίμηση.
Γραμμή 393:
==Εξωτερική Πολιτική ==
=== Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας ===
[[FileΑρχείο:Federica Mogherini 2014.jpg|thumb|left|upright|150px|Η&nbsp;[[Ύπατος&nbsp;Εκπρόσωπος της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας]], Φεντερίκα Μογκερίνι]]
Η συνεργασία των κρατών-μελών ως προς την καθιέρωση μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής χρονολογείται ήδη από το 1957 (με την ίδρυση της τότε [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα|Ευρωπαϊκής Κοινότητας]]), υπό τη μορφή της Κοινής Εμπορικής Πολιτικής με τον υπόλοιπο κόσμο<ref>{{cite web|url=http://ec.europa.eu/archives/igc2000/geninfo/fact-sheets/fact-sheet6/index_el.htm|title=Κοινή εμπορική πολιτική|publisher=ec.europa.eu}}</ref>. Οι πρώτες όμως στοχευμένες ενέργειες για τη καθιέρωση μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής, ξεκίνησαν το 1970 με την ίδρυση της ''Ευρωπαϊκής Πολιτικής Συνεργασίας''. Η συνεργασία αυτή είχε το χαρακτήρα μιας άτυπης συνεδρίασης και διαβούλευσης με στόχο τον σχηματισμό κοινών πολιτικών προς τις τρίτες χώρες. Το άτυπο αυτό όργανο επισημοποιήθηκε πολύ αργότερα, με την εφαρμογή της ''Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης'' το 1987<ref name="ΕΕΠ"/>. Η ''Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνεργασία'' αντικαταστάθηκε από τη ''Συμφωνία για τη Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας'' (ΚΕΠΠΑ), όπως ορίστηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ <ref>{{cite web|url=http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=OJ:C:1992:191:FULL&from=EN|title=Συνθήκη του Μάαστριχτ |quote=ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, σελ. 58|publisher=http://eur-lex.europa.eu}}</ref>.
 
Γραμμή 433:
 
=== Νομισματική ένωση (Ευρωζώνη) ===
[[FileΑρχείο:European Central Bank - building under construction - Frankfurt - Germany - 13.jpg|thumb|170px|Η έδρα της [[Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα|ΕΚΤ]] στη Φρανκφούρτη]]
 
Η θέσπιση μιας κοινής συναλλαγματικής μονάδας είχε αποτελέσει επίσημα στόχο της [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|ΕΟΚ]], ήδη από το 1969. Δέκα χρόνια αργότερα, θεσπίστηκε η [[Ευρωπαϊκή λογιστική μονάδα]] η οποία αποτελούσε μια κοινή συναλλαγματική συνισταμένη μεταξύ των χωρών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Με την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992, εκτός από την ίδρυση της ΕΕ, θεσπίστηκαν επίσης νομικά η δομή της νομισματικής ένωσης και τα κριτήρια πληρότητας ενός κράτους για την επιτυχή προσχώρησή του σε αυτή. Το κοινό νόμισμα της Ένωσης πήρε το όνομα [[Ευρώ]] και η νομισματική ένωση επικράτησε να αποκαλείται ως [[Ευρωζώνη]]. Για την προσχώρησή του στην Ευρωζώνη, ένα κράτος θα πρέπει να αποτελεί επίσης και μέλος της ΕΕ.
[[FileΑρχείο:Euro banknotes 2002.png|thumb|right|Τα τραπεζογραμμάτια [[ευρώ]] της πρώτης έκδοσης. Το ευρώ αντικατέστησε τα εθνικά νομίσματα 19 κρατών, με τελευταία την Λιθουανία (2015)]]
 
Η νομισματική ένωση ξεκίνησε το 1999, με 11 χώρες να λαμβάνουν μέρος αρχικώς. Το ευρώ έκανε επίσης την πρώτη του επίσημη εμφάνιση τότε, αλλά μόνο σε λογιστική μορφή. [[Τραπεζογραμμάτια ευρώ|Η φυσική του έκδοση]] και διάθεση στις χώρες της ευρωζώνης (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας), ξεκίνησε τη 1η Ιανουαρίου 2002. Από τότε και στο εξής, καταργήθηκαν τα εθνικά νομίσματα των κρατών της ευρωζώνης, η οποία σήμερα αριθμεί 19 μέλη.
[[FileΑρχείο:EUR 10 obverse (2014 issue).png|thumb|Το ανανεωμένο τραπεζογραμμάτιο των 10 ευρώ από την νέα σειρά «Ευρώπη»]]
 
Το ευρώ αποτελεί σήμερα το δεύτερο ισχυρότερο αποθεματικό νόμισμα στον πλανήτη, καθώς περίπου το 1/4 των αποθεματικών των διεθνών χρηματιστηρίων είναι σε ευρώ. Ο έλεγχος του κοινού νομίσματος και των πολιτικών της νομισματικής ένωσης, εκπορεύεται από την [[Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα]] (ΕΚΤ). Η ΕΚΤ βρίσκεται στο επίκεντρο του [[Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών|Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών]] (το οποίο περιλαμβάνει όλες τις εθνικές τράπεζες των μελών της ΕΕ) και ελέγχεται από το Γενικό Συμβούλιό της, το οποίο περιλαμβάνεται από τον ''Πρόεδρο'' και τον ''Αντιπρόεδρο'' της ΕΚΤ και τους διοικητές των κεντρικών εθνικών τραπεζών των 28 μελών της ΕΕ.