Πολυτονική γραφή της ελληνικής γλώσσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μερικά εγχειρίδια μάθησης αρχαίων ελληνικών εξακολουθούν να κάνουν χρήση των πνευμάτων, ενώ κάποια άλλα τα παραλείπουν και διατηρούν μόνο τους τόνους, ώστε να απλοποιήσουν τη μάθηση.<ref>{{en}} {{cite book |last=Betts |first=G. |title=Teach Yourself New Testament Greek |publisher=Teach Yourself Books |location=London |year=2004 |ISBN=0-340-87084-2 }}</ref>

 

Η δασεία χρησιμεύει στην καλύτερη κατανόηση των συνθετικών μίας λέξης, καθώς τα τελευταία γράμματα αλλάζουν σε ορισμένες περιπτώσεις όταν ακολουθεί δασυνόμενη λέξη. Παραδείγματα: κα<u>χ</u>ύποπτος: κακός + '''ὕ'''ποπτος, α<u>φ</u>οπλισμός : από + '''ὁ'''πλισμός, κάθοδος = κατά + ὁδός κλπ.. Επίσης, να τονίσουμε ότι όλες οι ξένες γλώσσες, οι οποίες δανείστηκαν ελληνικές λέξεις διατηρείται η δασεία λ.χ. history, historie = '''ἱ'''στορία. Έτσι λοιπόν, εδώ φαίνεται η χρησιμότητα της δασείας. Η ψιλή είναι η απουσία της δασείας.