Ερωφίλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως προς την δραματουργική τεχνική οι διάφορες επιλογές του Χορτάτση θεωρούνται επιτυχημένες: προετοιμάζει τις δραματικές κορυφώσεις και εντείνει την αγωνία του θεατή, είτε με τραγικές προοικονομίες ( ο πρόλογος του Χάρου, η εμφάνιση του φαντάσματος του νεκρού βασιλιά που ζητάει εκδίκηση), είτε με τραγικές ειρωνίες και ανατροπές (η υπόσχεση του Καρπόφορου να βοηθήσει, η προσποιητή χαρά του βασιλιά).<ref>Β. Πούχνερ, «Τραγωδία», στο: ''Λογοτεχνία και κοινωνία στην Κρήτη της Αναγέννησης'', επιμ. D. Holton, Πανεπιστημιακές Εκδόσης Κρήτης, Ηράκλειο 1997, σελ. 164-165.</ref>. Ενδιαφέρον στοιχείο της διασκευής του προτύπου είναι και η εισαγωγή του στοιχείου της εξέγερσης των γυναικών, που δεν υπάρχει στο ιταλικό πρότυπο, και απηχεί το ενδιαφέρον του Χορτάτση για την αναβάθμιση του ρόλου του γυναικείου φύλου.<ref>Στ. Αλεξίου, «''Ερωφίλη'', ο ποιητής και το έργο», στο: ''Γεώργιος Χορτάτσης. Ο Πατέρας του Νεοελληνικού Θεάτρου'', αφιέρωμα του ενθέτου «Επτά Ημέρες» της εφ. ''Καθημερινή'', 3 Δεκεμβρίου 2000, σελ. 11.</ref>. Ένα άλλο στοιχείο που επισημαίνεται είναι ο λυρισμός που επικρατεί ιδίως στα χορικά.<ref>Στ. Αλεξίου, «Εισαγωγή», στο: ''Ερωφίλη'', τραγωδία Γεωργίου Χορτάτση, επιμέλεια Στυλιανός Αλεξίου-Μάρθα Αποσκίτη, στιγμή, Αθήνα 1988, σελ. 71.</ref>