Αθεϊστικός Σατανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Σατανική Βίβλος τυπώθηκε το '''1969''' και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Ο Lewis ισχυρίστηκε ότι παρόλο που '''οι Σατανιστές του ΛαΒέι δεν αντιμετωπίζουν την Σατανική Βίβλο ως ιερό κείμενο (θεόπνευστο)''' όπως πολλές άλλες θρησκευτικές ομάδες αντιμετωπίζουν τα ιερά τους κείμενα, ωστόσο εξακολουθεί να θεωρείται ως ένα επίσημο έγγραφο το οποίο λειτουργεί αποτελεσματικά ως γραφή μέσα στην σατανιστική κοινωνία. Ειδικότερα, ο Lewis επισήμανε ότι πολλοί σατανιστές - τόσο μέλη της Εκκλησίας του Σατανά όσο και άλλες ομάδες - επικαλούνται χωρία τουτης είτε για να νομιμοποιήσουν τη δική τους θέση είτε για να απο-νομιμοποιήσουν τις θέσεις άλλων σε μια αντιπαράθεση. Επίσης πολλές άλλες σατανικές ομάδες αλλά και μεμονωμένοι σατανιστές που δεν αποτελούν μέρος της Εκκλησίας του Σατανά αναγνωρίζουν το έργο του ΛαΒέι ως έχον σημαντική επιρροή.

Ο Σατανισμός του ΛαΒέι έχει χαρακτηριστεί ως ανήκων στην πολιτική δεξιά περισσότερο παρά στην πολιτική αριστερά. Ο ιστορικός του σατανισμού Ruben van Luijk τον χαρακτήρισε ως μια μορφή «'''αναρχισμού της Δεξιάς'''». '''Ο ΛαΒέι ήταν '''αντι-εξισωτιστής''' και '''ελιτιστής''', πιστεύοντας στη θεμελιώδη ανισότητα των διαφορετικών ανθρώπινων όντων. Η φιλοσοφία του είχε τον '''Κοινωνικό Δαρβινισμό''' ως βάση''', και είχε επηρεαστεί απ' τα γραπτά των Herbert Spencer, Friedrich Nietzsche και της Ayn Rand. Ο ΛαΒέι είχε δηλώσει πως ο Σατανισμός του ήταν «απλά η φιλοσοφία της Ayn Rand με την προσθήκη τελετής και τελετουργίας». Αν και χαρακτήριζε τον ΛαΒέι ως Νιτσεϊκό, ο μελετητής των θρησκευτικών σπουδών Asbjørn Dyrendal, πίστευε ότι η «προσωπική σύνθεση του ΛαΒέι φαίνεται να είναι ξεκάθαρα δική του δημιουργία, παρ' όλο που τα διάφορα συστατικά της ήταν κατά καιρούς πολύ ορατά». Ο Κοινωνικός Δαρβινισμός είναι ιδιαίτερα παρατηρήσιμος στο Βιβλίο του Σατανά, όπου ο ΛαΒέι χρησιμοποιεί αποσπάσματα απ' το βιβλίο Might is Right του Redbeard καθώς και αναφορές στη σύμφυτη ανθρώπινη δύναμη και το ένστικτο της αυτο-συντήρησης.

'''Για τον ΛαΒέι, '''ο άνθρωπος''' είναι ρητά ιδωμένος '''ως ένα ζώο''', το οποίο δεν έχει άλλο σκοπό εκτός από την επιβίωση του ικανότερου, ενώ υφίσταται και σ' ένα μη-ηθικό συγκείμενο'''. Πίστευε δε ότι υιοθετώντας μια φιλοσοφική πίστη στην υπεροχή της έναντι των άλλων ζώων, η ανθρωπότητα έχει γίνει «το πιο φαύλο/μοχθηρό ζώο όλων». '''Για τον ΛαΒέι, '''τα μη-ανθρώπινα ζώα και τα παιδιά''' αντιπροσωπεύουν ένα ιδανικό, «την αγνότερη μορφή σαρκικής ύπαρξης», επειδή δεν έχουν (ακόμα) κατηχηθεί με χριστιανικές και άλλες θρησκευτικές έννοιες που θα τους εμφυσούσαν την ντροπή και την ενοχή (για την φυσική τους περιβολή και τις επιθυμίες τους)'''. Οι ηθικές του απόψεις εστιάζουν στην απόδοση προτεραιότητας στον εαυτό και την οικογένεια κάποιου, στην ανησυχία για τις δικές του υποθέσεις και -για τους άνδρες- στο να συμπεριφέρονται σαν gentlemen. '''Όσον αφορά δε την αντίδραση σε απειλές και βλάβες, προάγει την πολιτική του '''ανταποδοτικού νόμου (lex talionis)''', αντιστρέφοντας έτσι μια βιβλική χριστιανική διδασκαλία και λέγοντας πως "Αν κάποιος σε χτυπήσει στο ένα μάγουλο, σπάσε του το άλλο"'''.

'''Ο Σατανισμός του ΛαΒέι δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο της '''ατομικής ελευθερίας''' (ως μέσο αυτο-πραγμάτωσης)'''. Ο ΛαΒέι πίστευε ότι '''ο ιδανικός Σατανιστής θα έπρεπε να είναι ατομικιστικός και αντι-συμβατικός, απορρίπτοντας αυτό που αποκαλούσε «άχρωμη ύπαρξη»''' την οποία η συμβατική πλειοψηφία της κοινωνίας επιδίωκε να επιβάλει σ' όλους εκείνους που ζουν μέσα της. '''Απέρριπτε επίσης τον '''καταναλωτισμό''' και αυτό που αποκαλούσε «νεκρο-κουλτούρα» της '''μόδας''' (στοιχεία μαζοποιήσης).''' '''Εξήρε το ανθρώπινο εγώ για να ενθαρρύνει την ατομική υπερηφάνεια, τον αυτο-σεβασμό και την αυτο-πραγμάτωση και ακολούθως πίστευε στην ικανοποίηση των επιθυμιών του εγώ'''. Εξέφρασε την άποψη ότι η αυτο-κατάφαση ήταν ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό και ότι το '''το μίσος και η επιθετικότητα''' δεν ήταν λανθασμένα ή ανεπιθύμητα συναισθήματα αλλά ότι στηρίζουν και αναβαθμίζουν τη ζωή.''' Κατά συνέπεια, επαίνεσε τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα ως αρετές που ήταν ευεργετικές για το άτομο.

'''Ομοίως,''' '''ο ΛαΒέι επέκρινε την αρνητική και περιοριστική στάση πολλών θρησκειών απέναντι στη '''σεξουαλικότητα''' και αντ' αυτού υποστήριξε οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη λαμβάνει χώρα μεταξύ συναινούντων ενηλίκων'''. Η Εκκλησία του καλωσόρισε τα ομοφυλοφιλικά μέλη από τα πρώτα της κιόλας χρόνια ενώ στήριξε και την αγαμία για όσους ήταν ασέξουαλ. '''Επίσης, προσπάθησε να αποθαρρύνει τα αρνητικά αισθήματα ενοχής που προέκυπταν από σεξουαλικές πράξεις όπως ο αυνανισμός και οι φετιχισμοί καθώς πίστευε πως η απόρριψη αυτών των σεξουαλικών αναστολών και ενοχών θα οδηγούσε σε μια ευτυχέστερη και υγιέστερη κοινωνία'''. Συζητώντας ακόμα με γυναίκες, '''ο ΛαΒέι υποστήριξε ότι θ' έπρεπε να χρησιμοποιούν το σεξ ως εργαλείο χειραγώγησης''' των ανδρών, '''προκειμένου να αναβαθμίσουν την προσωπική τους ισχύ'''. '''Αντίθετα, οι μη-συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις, όπως ο βιασμός και η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, καταγγέλθηκαν από τον ΛαΒέι και την Εκκλησία του'''.

Ο ΛαΒέι πίστευε στην επικείμενη κατάρρευση του Χριστιανισμού. '''Επιπλέον, πίστευε ότι η κοινωνία θα εισερχόταν σε μια Εποχή του Σατανά, στην οποία μια γενιά που θα ζούσε σύμφωνα με τις λαβεικές αρχές θα ερχόταν στην εξουσία'''. '''Ο ΛαΒέι υποστήριξε την '''ευγονική''' και ανέμενε ότι αυτή θα γινόταν μια αναγκαιότητα στο μέλλον, όταν και θα χρησιμοποιείτο για να αναπαραγάγει μια ελίτ που θα αντικατοπτρίζει τις «σατανικές» αρχές του'''. Κατά την άποψή του, '''αυτή η ελίτ θα ήταν «ανώτεροι άνθρωποι/υπεράνθρωποι» που θα εμφάνιζαν τις «σατανικές» ποιότητες της δημιουργικότητας και αντι-συμβατικότητας'''. '''Θεώρησε αυτά τα χαρακτηριστικά ικανά για κληρονομική μεταβίβαση και έτσι προέβη στον ισχυρισμό ότι «οι Σατανιστές γεννιούνται, δεν γίνονται»''' . '''Πίστευε ότι η ελίτ θα έπρεπε να απομακρύνεται από το υπόλοιπο ανθρώπινο «κοπάδι», με το τελευταίο να εξαναγκάζεται σε γκέτο, ιδανικά «διαστημικά γκέτο» τοποθετημένα σε άλλους πλανήτες'''. Η ανθρωπολόγος Jean La Fontaine υπογράμμισε ένα άρθρο που εμφανίστηκε σε ένα λαβεικό περιοδικό, τη Μαύρη Φλόγα, στο οποίο ο συγγραφέας περιέγραφε την "'''πραγματική σατανιστική κοινωνία'''" '''ως μια στην οποία ο πληθυσμός θα αποτελείται από «πνευματικά ελεύθερες, καλά εξοπλισμένες, πλήρως συνειδητές και αυτο-πειθαρχημένες ατομικότητες οι οποίες δεν θα χρειάζονται ούτε και θα ανέχονται καμία εξωτερική οντότητα να τις "προστατεύει" ή να τους λέει τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν"'''. Αυτή η επαναστατική προσέγγιση έρχεται σε σύγκρουση με '''τη σταθερή πίστη του ΛαΒέι στην τήρηση του κράτους δικαίου'''. Αν και προσωπικά δεν ήταν ούτε φασίστας ούτε νεο-ναζί, ο ΛαΒέι είχε καλές σχέσεις με διάφορες νεοναζιστικές και άλλες ακροδεξιές ομάδες που δρούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.