Στρατολόγηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
εικονα |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Conscription map of the world.svg|{{legend|#8cd19d|Χωρίς ένοπλες δυνάμεις}} {{legend|#5cacc4|Δεν γίνεται στρατολόγηση}} {{legend|#6600ff|Λιγότερο από 20% υπηρετεί}} {{legend|#fcb653|Σχέδιο για κατάργηση στράτευσης}} {{legend|#ff5254|Εφαρμόζεται στρατολόγηση}} {{legend|#b9b9b9|Δεν υπάρχουν πληροφορίες}}|εναλλ.=|μικρογραφία|370x370px]]
'''Στρατολόγηση''' είναι η υποχρεωτική στράτευση των πολιτών μιας χώρας για προσφορά εθνικής υπηρεσίας, συνήθως ως στρατιωτική θητεία. Χρονολογείται από την αρχαιότητα και συνεχίζεται σε ορισμένες χώρες έως σήμερα. Το σύγχρονο σύστημα καθολικής στρατολόγησης των νέων ανδρών χρονολογείται μετά τη [[Γαλλική Επανάσταση]] το 1789
Η στρατολόγηση είναι αμφιλεγόμενη για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της [[Αντίρρηση συνείδησης|αντίρρησης συνείδησης]] σε στρατιωτικές υποχρεώσεις για θρησκευτικούς ή φιλοσοφικούς λόγους. Επίσης, λόγω πολιτικής αντίρρησης, για παράδειγμα απέναντι σε μια μη συμπαθή κυβέρνηση ή ενάντια σε μια επιζήμια πολεμική προετοιμασία, και λόγω ιδεολογικής αντίρρησης, όπως η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι αρνητές στράτευσης μπορούν να αποφύγουν την υπηρεσία, μερικές φορές αφήνοντας τη χώρα και αναζητώντας [[πολιτικό άσυλο]] σε άλλη χώρα. Ορισμένα συστήματα στρατολόγησης μεριμνούν για αυτές τις περιπτώσεις παρέχοντας εναλλακτικές υπηρεσίες εκτός των ρόλων μάχης ή ακόμη και έξω από το στρατό, όπως η [[:en:Siviilipalvelus|Siviilipalvelus]] (εναλλακτική δημόσια υπηρεσία) στη Φινλανδία, και η [[:en:Zivildienst|Zivildienst]] (υποχρεωτική κοινωνική υπηρεσία) στην Αυστρία και την Ελβετία.
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, πολλά κράτη έχουν καταργήσει την υποχρεωτική στράτευση για τους πολίτες τους, στηριζόμενοι αντ' αυτού σε επαγγελματίες στρατιώτες που στελεχώνουν με τη θέλησή τους τις ένοπλες δυνάμεις. Πολλά απ' αυτά τα κράτη διατηρούν ωστόσο τη δυνατότητα να την επαναφέρουν σε περίπτωση πολέμου ή έκτακτης ανάγκης. Η στρατολόγηση συνήθως εφαρμόζεται σε κράτη που βρίσκονται σε πόλεμο ή αντιπαλότητα με άλλα κράτη. Επιπλέον, οι χώρες με [[Δημοκρατία|δημοκρατικό πολίτευμα]] είναι λιγότερο πιθανό να εφαρμόσουν στρατολόγηση σε σχέση με άλλα συστήματα διακυβέρνησης.
== Ιστορία ==
Γραμμή 17:
==== Ελλάδα ====
[[Αρχείο:Jean-Pierre Saint-Ours - Gericht über die Neugeborenen Spartas - 2358 - Bavarian State Painting Collections.jpg|μικρογραφία|300x300εσ|Εξέταση βρέφους στην Αρχαία Σπάρτη]]
Στην [[Αρχαία Σπάρτη]] όλοι οι πολίτες υπόκεινταν σε μια μορφή υποχρεωτικής στρατολόγησης. Στην ουσία ήταν στρατιώτες για σχεδόν όλη τους τη ζωή. Τα ασθενικά βρέφη και εκείνα που είχαν κάποια δυσπλασία ή αναπηρία θανατώνονταν με τη ρίψη τους πιθανόν στον [[Καιάδας|Καιάδα]], μια κρημνώδη τοποθεσία στον Ταΰγετο. Από τη στιγμή δηλαδή που αδυνατούσαν να υπηρετήσουν ως στρατιώτες, οι Σπαρτιάτες έκριναν ότι δεν είχαν κάποια χρησιμότητα. Οι γονείς ανέτρεφαν το αρσενικό παιδί τους μόνο μέχρι τα επτά του έτη, όταν την ευθύνη για την ανατροφή του αναλάμβανε η Πολιτεία. Στη Σπάρτη υπήρχε η αντίληψη ότι οι στρατιώτες έπρεπε να γυρίσουν από τη μάχη νικητές ή πεθαμένοι, αν και δεν υπήρχε νόμος που καταδίκαζε αυτούς που εγκατέλειπαν τη μάχη, αλλά περιθωριοποιούνταν από την κοινωνία, όπως ο Αριστόδημος που έφυγε από τις [[Μάχη των Θερμοπυλών|Θερμοπύλες]] με διαταγή του Λεωνίδα να ειδοποιήσει ότι οι Έλληνες είχαν περικυκλωθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν πάνε στη μάχη, όταν η μητέρα έδινε την ασπίδα στο γιο της, έλεγε ''" ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς "'' , που σήμαινε ότι "ή με αυτήν θα γυρίσεις νικητής ή επάνω σε αυτήν νεκρός".
| |||