Αστερισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΘΩΜΑΣ
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|13|05|2010}}
{{άλλεςχρήσεις4||τη χρήση του όρου στην ορυκτολογία|Αστερισμός (ορυκτολογία)}}
ΜΟΣΧΟΜΗΡΟΣ ΘΩΜΑΣ Ο 2ΡΟΣ
Μοσχοσ ονομάζουμε το κάθε αυθαίρετο τμήμα της [[ουράνια σφαίρα|ουράνιας σφαίρας]] ή θόλου που περιέχει μια κάπως ξεχωριστή ομάδα [[αστέρας|άστρων]]. Αυτή η κατάτμηση στηρίχθηκε στα σχήματα που δημιουργούσαν οι πιο φωτεινοί αστέρες, στα οποία οι άνθρωποι διέκριναν ομοιότητες με ζώα (κυρίως), θεότητες και πράγματα του περιβάλλοντός τους. Οι αρχαιότεροι αστερισμοί ορίσθηκαν στην αρχαία [[Μεσοποταμία]] και υιοθετήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι τους εμπλούτισαν με τη [[μυθολογία]] τους, και μας παρέδωσαν σχεδόν όλους τους αστερισμούς που είναι ορατοί από τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη.
 
Οι δύσκολα ορατοί ή αόρατοι από την Ευρώπη νότιοι αστερισμοί, ορίσθηκαν από τους πρώτους Ευρωπαίους ναυτικούς που ταξίδεψαν στις νότιες θάλασσες, μετά την Αναγέννηση, γι' αυτό και έχουν ονόματα όχι μυθολογικά, αλλά πολλές φορές οργάνων ή εργαλείων του πλοίου, κρίσιμων κάποτε για την επιβίωσή τους, π.χ. [[Αντλία (αστερισμός)|Αντλία]], [[Πυξίς]].
==Οι αποδεκτοί αστερισμοί στη σύγχρονη εποχή==
Σήμερα γίνονται επίσημα αποδεκτοί από τους αστρονόμους '''88 αστερισμοί''' , μετά από απόφαση της [[Διεθνής Αστρονομική Ένωση|Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως]] (IAU), με καλά καθορισμένα όρια.<ref name=iau-const>{{cite web |title=The Constellations |url=http://www.iau.org/public/constellations/ |publisher=IAU—[[International Astronomical Union]] |accessdate=29 August 2015}}</ref> Συγκεκριμένα, η IAU ανέθεσε στον Βέλγο αστρονόμο [[Εζέν Ντελπόρτ]] (''Eugène Delporte'') το καθήκον αυτό.<ref>{{cite web| url = http://www.ianridpath.com/boundaries.htm| title = Constellation boundaries. | accessdate = 2011-05-24}}</ref> Στο Α΄ Συνέδριο της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως, που έγινε στη [[Ρώμη]] το [[1922]], αποφασίστηκε αφ’ ενός μεν ο τρόπος ονομασίας των αστέρων, αφ’ ετέρου δε αναγνωρίστηκαν οι 88, έκτοτε παραδεκτοί αστερισμοί. Στις δύο επόμενες συνεδριάσεις της, το [[1925]] και το [[1928]], καθορίστηκαν τα ακριβή όρια του κάθε αστερισμού στον ουρανό και το αποτέλεσμα υιοθετήθηκε επισήμως το έτος [[1930]].<br />