Αυτοκρατορία των Τιμουριδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ταμερλάνος κατέκτησε από το 1363 μεγάλες εκτάσεις της [[Κεντρική Ασία|Κεντρικής Ασίας]], κυρίως την [[Υπερωξιανή]] (με την πόλη [[Σαμαρκάνδη]] το 1366) και το [[Χορασάν]] (με την πόλη [[Μπαλχ]] το 1369), με διάφορες συμμαχίες, αναγνωρισθείς ως νόμιμος ηγεμόνας τους το έτος 1370. Δρώντας επίσημα στο όνομα του ηγέτη του [[Χανάτο Τσαγκατάι|Χανάτου Τσαγκατάι]], [[χαν|χαγάνου]] Σουουργκατμίς, υπέταξε πλήρως την [[Υπερωξιανή]] και τη [[Χορασμία|Χωρεσμία]] τα επόμενα χρόνια. Ήδη από τη δεκαετία του 1360 είχε αποκτήσει τον έλεγχο του δυτικού τμήματος του Χανάτου Τσαγκατάι, και παρότι ως [[εμίρης]] ήταν υποτελής στον χαγάνο, στην πραγματικότητα ήταν αυτός που καθόριζε τους επόμενους χαγάνους, που αποτελούσαν πλέον πολιτικές μαριονέτες του, μέσω των οποίων αυτός ασκούσε την πραγματική εξουσία. Οι χάνοι του δυτικού τμήματοςχαγάνοι του Χανάτου Τσαγκατάι βρίσκονταν συνεχώς κατά τους 15ο και 16ο αιώνες υπό την πολιτική κυριαρχία των Τιμουριδών πριγκίπωνπριγκήπων και η αξία τους ως τυπικών κεφαλών του κράτους είχε καταλήξει τελικώς στην πλήρη ασημαντότητά τους.

Ο Ταμερλάνος ξεκίνησε μια εκστρατεία δυτικά το 1380, εισβάλλοντας στα διάφορα διάδοχα του [[Ιλχανάτο]]υ κράτη. Μέχρι το 1389, είχε απομακρύνει τους [[Καρτίδες]] από τη [[Χεράτ]] και προελάσει στην κυρίως Περσία, όπου σημείωσε πολλές στρατιωτικές επιτυχίες. Αυτές περιελάμβαναν την κατάληψη του [[Ισφαχάν]] το 1387 και την απομάκρυνση των [[Μουζαφαρίδες (Ιράν)|Μουζαφαριδών]] και από το [[Σιράζ]] το 1393, καθώς και την εκδίωξη των [[Σουλτανάτο των Τζαλαγιριδών|Τζαλαγιριδών]] από τη [[Βαγδάτη]]. Το 1394-95, κατά την επιτυχή εκστρατεία του στη [[Γεωργία]], θριάμβευσε και εναντίον της [[Χρυσή Ορδή|Χρυσής Ορδής]] (ο [[χαν|χάνοςχαγάνος]] της οποίας, Τοκταμίς, ήταν ο κύριος αντίπαλος του Ταμερλάνου στην περιοχή), επιβάλλοντας την επικυριαρχία του στον [[Καύκασος|Καύκασο]].

Ο Ταμερλάνος υπέταξε επίσης το έτος [[1398]] τις πόλεις [[Μουλτάν]] και [[Ντιπαλπούρ]] στο σημερινό [[Πακιστάν]]. Το [[Σουλτανάτο του Δελχί]] έγινε υποτελές των Τιμουριδών αλλά ανέκτησε την ανεξαρτησία του μετά το θάνατο του Ταμερλάνου ανέκτησε την ανεξαρτησία του. Το 1400-1401 ο Ταμερλάνος κατέκτησε το [[Χαλέπι]], τη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] και το ανατολικό τμήμα της [[Ανατολία]]ς, ενώ το 1401 κατέστρεψε τη [[Βαγδάτη]] και το 1402 νίκησε τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς Τούρκους]] στη [[μάχη της Άγκυρας]]. Οι επιτυχίες αυτές τον κατέστησαν τον πιο διαπρεπή μουσουλμάνο ηγέτη της εποχής του, καθώς η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] βυθιζόταν στο μεταξύ σε εμφύλιο πόλεμο. Στο μεταξύ, ο Ταμερλάνος μεταμόρφωσε τη [[Σαμαρκάνδη]] σε μια σημαντική πρωτεύουσα και έδρα της επικράτειάς του.

Ο Ταμερλάνος διόρισεόρισε τους γιους και εγγονούς του ως κυβερνήτες στις σημαντικότερες επαρχίες των διαφόρων τμημάτων της αυτοκρατορίας του, καθώς και ξένους σε κάποιες άλλες. Μετά το θάνατό του το 1405, ο Οίκος των Τιμουριδών εισήλθε σε μια περίοδο διαμαχών και εμφυλίων πολέμων, και πολλοί κυβερνήτες περιοχών κατέστησανέγιναν ουσιαστικά ανεξάρτητοι. Παρόλα αυτά οι Τιμουρίδες συνέχισαν να κυριαρχούν στην [[Περσία]], [[Μεσοποταμία]], [[Αρμενία]], μεγάλα τμήματα του [[Αζερμπαϊτζάν]], [[Αφγανιστάν]], [[Πακιστάν]], σε μικρότερα τμήματα της [[Ινδία]]ς, καθώς και στο μεγαλύτερο τμήμα της [[Κεντρική Ασία|Κεντρικής Ασίας]], παρόλο που οι περιοχές της [[Ανατολία]]ς και του [[Καύκασος|Καυκάσου]] είχαν χαθεί μέχριαπό τον έλεγχό τους έως τη δεκαετία του 1430. Εξαιτίας του γεγονότος ότι οι πόλεις της Περσίας είχαν ερημώσει λόγω των πολέμων, η έδρα του περσικού πολιτισμού είχε μεταφερθεί στη [[Σαμαρκάνδη]] και τη [[Χεράτ]], που αποτέλεσαν το κέντρο της αναγέννησης των Τιμουριδών. Οι κατακτήσεις του Ταμερλάνου εκτιμάται ότι προκάλεσαν το θάνατο περίπου 17 εκατομμυρίων ανθρώπων.