Μάχη της Κλοκοτνίτσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''μάχη της Κλοκοτνίτσας ή Κλοκοτινίτζας''' στις [[9 Μαρτίου]] [[1230]], κοντά στο σημερινό Χάσκοβο της Βουλγαρίας, μεταξύ των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]] και του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]] θεωρείται η κορυφαία στιγμή της [[Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία|B' Βουλγαρικής αυτοκρατορία]]<nowiki/>ς. Η νίκη αυτή σήμαινε την κατάλυση της [[Αυτοκρατορία της Θεσσαλονίκης|Αυτοκρατορίας της Θεσσαλονίκης]] και την άνοδο της Βουλγαρίας, ως τη πιο σημαντική δύναμη των Βαλκανίων, ωστόσο σύντομα η δύναμη της Βουλγαρικής αυτοκρατορίας θα παρακμάσει και η [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] θα γίνει η ισχυρότερη δύναμη στη περιοχή.

Ο Ιβάν Ασέν άφησε ελεύθερους τους περισσότερους αιχμάλωτους στρατιώτες, ιδιαίτερα τους πιο φτωχούς και ταπεινούς, για να επιστρέψουν στις πόλεις και τα χωριά τους<ref name=":0" />. Κράτησε αιχμάλωτους μόνο τους ευγενείς , που τους μετέφερε στην πρωτεύουσά του, το Τύρνοβο. Γρήγορα κατάφερε με μια θυελλώδη επίθεση να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του Δεσποτάτου. Η [[Θεσσαλονίκη]], με τα περίχωρά της κατέστη υποτελής του υπό τον Μανουήλ, ενώ η περιοχή της Ηπείρου ανεξαρτητοποιήθηκε υπό τον Μιχαήλ Β’, νόθο γιο του ιδρυτή του Δεσποτάτου Μιχαήλ Α’. Το μεγαλύτερο μέρος τον εδαφών, από το [[Δυρράχιο]] μέχρι τη [[Μαύρη Θάλασσα]] κατελήφθη από τους Βουλγάρους και το οικοδόμημα της αυτοκρατορίας της Θεσσαλονίκης κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Ωστόσο ο βουλγαρικός στρατός δεν μπόρεσε να υποτάξει την καρδιά της Ηπείρου, ούτε τις περιοχές της Στερεάς Ελλάδας που ανήκαν στους Ηπειρώτες. Μάλιστα, έπειτα από το θάνατο του Ιβάν, η Βουλγαρία πέρασε σε μία ραγδαία αστάθεια, που κράτησε για δεκαετίες, ενώ ο Μιχαήλ Β' εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να επανακτήσει διάφορες από τις περιοχές της πληγωμένης βουλγαρικής αυτοκρατορίας.