[[File:Paramagnetism of liquid oxygen.jpeg|thumb|right|Μια σταγόνα από υγρό οξυγόνο εκτρέπεται από ένα μαγνητικό πεδίο, επιδεικνύοντας τον παραμαγνητισμό του.]]
Ο '''παραμαγνητισμός''' (Paramagnetism)''paramagnetism'') είναι μια μορφή [[μαγνητισμός|μαγνητισμού]] όπου κάποια υλικά έλκονται από ένα εξωτερικά εφαρμοζόμενο [[μαγνητικό πεδίο]] και σχηματίζουν εσωτερικά, [[μαγνήτιση|επαγόμενα μαγνητικά πεδία]] στην κατεύθυνση του εφαρμοζόμενου μαγνητικού πεδίου. Αντίθετα με αυτήν τη συμπεριφορά, τα [[διαμαγνητισμός|διαμαγνητικά]] υλικά απωθούνται από μαγνητικά πεδία και σχηματίζουν επαγόμενα μαγνητικά πεδία σε αντίθετη κατεύθυνση από την κατεύθυνση του εφαρμοζόμενου μαγνητικού πεδίου.<ref>G. L. Miessler and D. A. Tarr “Inorganic Chemistry” 3rd Ed, Pearson/Prentice Hall publisher, ISBN 0-13-035471-6.</ref> Τα παραμαγνητικά υλικά περιλαμβάνουν τα περισσότερα [[χημικό στοιχείο|χημικά στοιχεία]] και μερικές ενώσεις·<ref name=brit/> έχουν μια σχετική [[μαγνητική διαπερατότητα]] μεγαλύτερη ή ίση με 1 (δηλαδή, μια θετική μαγνητική επιδεκτικότητα (magnetic susceptibility)) και συνεπώς έλκονται από τα μαγνητικά πεδία. Η επαγόμενη [[μαγνητική ροπή]] από το εφαρμοζόμενο πεδίο είναι γραμμική στην ένταση του πεδίου και μάλλον ασθενής. Απαιτεί, συνήθως, έναν ευαίσθητο αναλυτικό ζυγό για να ανιχνεύσει το φαινόμενο και οι σύγχρονες μετρήσεις σε παραμαγνητικά υλικά διεξάγονται συχνά με ένα [[μαγνητόμετρο]] SQUID.
Τα παραμαγνητικά υλικά έχουν μια μικρή, θετική επιδεκτικότητα στα μαγνητικά πεδία. Αυτά τα υλικά έλκονται ελαφρώς από μαγνητικά πεδία και το υλικό δεν κρατά τις μαγνητικές ιδιότητες όταν αφαιρείται το εξωτερικό πεδίο. Οι παραμαγνητικές ιδιότητες οφείλονται στην παρουσία κάποιων ασύζευκτων ηλεκτρονίων και από την αναδιάταξη των τροχιών των ηλεκτρονίων που προκαλείται από το εξωτερικό μαγνητικό πεδίο. Τα παραμαγνητικά υλικά περιλαμβάνουν το [[μαγνήσιο]], το [[μολυβδαίνιο]], το [[λίθιο]] και το [[ταντάλιο]].
