Πετρέλαιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε μικρές συγκεντρώσεις περιλαμβάνονται μη υδρογονανθρακικές θειούχες ενώσεις ([[υδρόθειο]], [[μερκαπτάνες]], [[σουλφίδια]], δισουλφίδια, πολυσουλφίδια και [[θειοφαίνιο|θειοφαίνια]]) και αζωτούχες ενώσεις, που είναι γενικά ανεπιθύμητες κατά την επεξεργασία, ως διαβρωτικές για τον εξοπλισμό, δηλητηριώδεις για τους [[καταλύτης|καταλύτες]] και συμβάλλουσες στην [[ατμοσφαιρική ρύπανση]] από τον σχηματισμό διοξειδίου και τριοξειδίου του θείου και οξειδίων του αζώτου αντίστοιχα, όταν καίγονται. Μη υδρογονανθρακικές οξυγονούχες ενώσεις μπορεί να είναι παρούσες ως ναφθενικά οξέα, που είναι διαβρωτικά, και [[φαινόλη|φαινόλες]] που προκαλούν προβλήματα οσμής. Τέλος, σε συγκεντρώσεις ιχνών εμφανίζονται ενώσεις μετάλλων πχ [[βανάδιο|βαναδίου]], [[σίδηρος|σιδήρου]], [[νικέλιο|νικελίου]] που επίσης είναι ανεπιθύμητες, εφόσον λειτουργούν ως δηλητήρια καταλυτών.<ref name="ΕΜΠ"/>

 

Για την ερμηνεία της δημιουργίας του πετρελαίου υπάρχουν πολλές και μάλιστα αλληλοσυγκρουόμενες θεωρίες. Παλαιότερα οι χημικοί και γεωλόγοι ερευνητές του αντικειμένου παραδέχονταν ότι το πετρέλαιο σχηματίστηκε από ανθρακομεταλλικές ενώσεις, τα λεγόμενα [[Καρβίδιο του βολφραμίου|Καρβίδια]], όπως ακριβώς από το [[ανθρακαργίλιο]] που σχηματίζεται το [[μεθάνιο]], από το [[ανθρακασβέστιο]] το [[ακετυλένιο]], και από άλλα καρβίδια άλλοι κατώτεροι υδρογονάνθρακες όπως αυτοί που απαντώνται στο πετρέλαιο. Αν και η θεωρία αυτή που ανάγει στη δημιουργία του πετρελαίου από [[ανόργανες ενώσεις|ανόργανες]] πρώτες ύλες, είναι πράγματι ευφυής, παρά ταύτα σήμερα έχει τελείως εγκαταλειφθεί. Δύο από τους ισχυρότερους λόγους που αποτελούν τα επίμαχα και ισχυρά επιχειρήματα υπέρ της ακολουθούμενης σύγχρονης θεωρίας είναι η παρουσία αζωτούχων ενώσεων αφενός, και η εμφάνιση οπτικής στροφικής ικανότητας ορισμένων πετρελαίων αφετέρου. Η δεύτερη αυτή θεωρία, που είναι και γενικότερα παραδεκτή ανάγει την δημιουργία του πετρελαίου σε φυτικές και ζωικές πρώτες ύλες.