Το 1866 στη Μονή Αγίου Παντελεήμονος εκάρη μοναχός ο [[Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης ο Σμυρναίος|Γέροντας Δανιήλ ο Σμυρναίος]] (ο μετέπειτα καλούμενος ''Κατουνακιώτης''), απολαμβάνοντας μεγάλη αγάπη και εκτίμηση από τον τότε Έλληνα ηγούμενο της Μονής και τους άλλους, κατά πλειοψηφία Έλληνες μοναχούς. Την περίοδο 1874-1875 ανέκυψαν φιλονικίες μέσα στην Μονή από τις προσπάθειες των Ρώσων μοναχών να ελέγξουν την διοίκηση της Μονής. Ο μοναχός Δανιήλ, την περίοδο αυτή διακονούσε ως γραμματέας και ενήργησε προς την διατήρηση της τάξης. Όμως εκληθη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για εξηγήσεις και τιμωρήθηκε άδικα με απομάκρυνση από τη μονή. Εστάλη στον [[Ιωακείμ Γ΄ Μεγαλοπρεπής|Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ιωακείμ]] (τον μετέπειτα Οικ. Πατριάρχη) ο οποίος αναγνωρίζοντας την αδικία, του πρότεινε να μείνει σε μονή της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Έτσι ο Δανιήλ επέλεξε τη [[Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας]] στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης. Εκεί ο Δανιήλ συνεισέφερε τα μέγιστα με την εισαγωγή του αγιορείτικου τυπικού στην νηστεία και στις ακολουθίες, και κέρδισε την αγάπη όλων. Εφόσον είχε επιτευχθεί η εκρώσσιση της Ιεράς Μονής Παντελεήμονος και είχε επικυρωθεί με Πατριαρχικό Σιγίλλιο η εκλογή του Ρώσου Ηγουμένου Μακαρίου, ανακλήθηκε η εξορία του Δανιήλ. Αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να επανέλθει στο Άγιον Όρος, αλλά όχι στη Μονή Παντελεήμονος.<ref>[https://www.pemptousia.gr/2014/09/geron-daniil-katounakiotis-1846-1929-82-chronia/ Γέρ. Δανιήλ Κατουνακιώτης (1846- 8 Σεπτεμβρίου 1929): Η εγκαταβίωση στο Άγ. Όρος - ''Πεμπτουσία'']</ref><ref>ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΟΥ, Ἀγγελικός Βίος, ἐκδ. Μοναστικῆς Ἀδελφότητος Δανιηλαίων, Ἅγιον Ὄρος – Θεσσαλονίκη 1981</ref>
Κατά τον 19ο αιώνα στηνστη [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία]] εμφανίστηκε το κίνημα της [[Ονοματοδοξία|ονοματοδοξίας]] (''Имяславие'', ''ιμγιασλάβιε''). Σύμφωνα με τις δοξασίες του κινήματος αυτού το όνομα του θεούΘεού αποτελεί ενσάρκωση του ίδιου του Θεού και δεν είναι απλώς λέξη. Οι ακόλουθοι της πίστης αυτής καταδικάστηκαν ως αιρετικοί από το [[Οικουμενικό πατριαρχείοΠατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]] και το [[πατριαρχείο Μόσχας]], ωστόσο η πρακτική εξαπλώθηκε και στις ρωσικές μονές του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] υπό τον πρώην στρατιωτικό και ιερομόναχο [[Αλεξάντρ Μπουλατόβιτς]] της [[Σκήτη Αγίου Ανδρέα|σκήτης του Αγίου Ανδρέα]] κοντά στην μονή Παντελεήμονα. Ως επακόλουθο, υπήρξαν βίαια επεισόδια μεταξύ των ακολούθων της δοξασίας αυτής και των υπολοίπων ορθοδόξων, με αποτέλεσμα το 1913 να υπάρξει εισβολή Ρώσων πεζοναυτών στην μονή Αγίου Παντελεήμονος συνοδεία Ρώσου επισκόπου προκειμένου να συλλάβουν τους αιρετικούς μοναχούς, προλαμβάνοντας το ελληνικό κράτος καθώς οι Ρώσοι φοβούντουσαν πως τυχόν επέμβαση του θα μπορούσε να προχωρήσει σε προσάρτηση του Αγίου Όρους στην [[Ελλάδα]]. Κατά την σύγκρουση αυτή συνελήφθησαν 840 μοναχοί και μεταφέρθηκαν στην [[Ρωσία]].<ref>{{Cite web|url=http://www.economist.com/news/christmas/21568601-monks-who-were-suppressed-tsars-navy-century-ago-are-still-regarded-subversive|title=In the name of the Name|website=The Economist|accessdate=2017-03-09}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://orthodoxengland.org.uk/nameworship.htm|title=A Note on the Heresy of Name-Worship (Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία στην Βρετανία)|last=|first=|date=|website=orthodoxengland.org.uk|publisher=|accessdate=2017-03-09}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://genuineorthodoxchurch.com/A_Time_Line_of_the_20th_and_21st_Centuries.htm|title=A Time Line of the Orthodox Church in the 20th and 21st Centuries (Παλαιοημερολογίτικη ορθόδοξη εκκλησία στην Ελλάδα)|last=|first=|date=|website=genuineorthodoxchurch.com|publisher=|accessdate=2017-03-09}}</ref>
