Βασίλειο της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αφότου καθαιρέθηκε ο βασιλιάς το 1862, ο δεκαεπτάχρονος πρίγκιπας Γουλιέλμος της Δανίας εκλέχτηκε στο θρόνο ως συνταγματικός μονάρχης, γνωστός ως [[Γεώργιος Α' της Ελλάδας|Γεώργιος Α’]]. Βασίλεψε για 50 έτη, και κατά την διάρκεια της βασιλείας του επέκτεινε τα σύνορα της Ελλάδας (με την στέψη του, η Μεγάλη Βρετανία παραχώρησε τα [[Επτάνησα]] στην Ελλάδα), ενώ η Ελλάδα παρουσίασε οικονομική πρόοδο καθώς και τηςπαγιώθηκε αποδοχής τηςη ιδέαςιδέα ότι η κυβέρνηση έπρεπε να διευθυνθείδιευθύνεται από τον ηγέτη του συμβαλλόμενου κόμματος που έλαβε τις περισσότερες ψήφους στην προηγούμενη εκλογή, όχι οποιονδήποτε υπουργό που ήταν ευνοημένος από το βασιλιά. Εντούτοις, ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ ήταν πολιτικά ενεργός. Δολοφονήθηκε το 1913 στην [[Θεσσαλονίκη]], η οποία είχε κατακτηθεί πρόσφατα από την Ελλάδα ως αποτέλεσμα της νίκης της βαλκανικής ένωσης (της οποίας η Ελλάδα ήταν ένα μέρος) στον [[Α' Βαλκανικός Πόλεμος|πρώτο βαλκανικό πόλεμο]].

Το βασιλιά Γεώργιο Α’ διαδέχθηκε ο γιος του, ο βασιλιάς [[Κωνσταντίνος Α' της Ελλάδας|Κωνσταντίνος Α’]], ο οποίος είχε διακριθεί ως στρατιωτικός αρχηγός στις προσπάθειες της Ελλάδας να επεκτείνει το έδαφος της. Εκπαιδεύτηκε στη Γερμανία, και παντρεύτηκε την Σοφία τη κόρη του Κάιζερ. Ο Κωνσταντίνος θεωρήθηκε ως γερμανόφιλος, σε αντίθεση με τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]] ο οποίος υποστήριζε την Αντάντ. Περαιτέρω για να υποστηρίξει την άποψη του έκανε προσπάθειες να κρατήσει την Ελλάδα ουδέτερη στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|πρώτο παγκόσμιο πόλεμο]]. Οι δυνάμεις της Αντάντ υποστήριξαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο και μετά από μιατο περίοδο,Κίνημα γνωστήτης ωςΕθνικής εθνικόΑμύνης σχίσμαπου έκανε και ξεκίνησε ο Εθνικός Διχασμός, όπου οιδύο χωριστές κυβερνήσεις καθιερώθηκανυπήρχαν στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα μπήκε στην Αντάντ και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του γιου του, του [[Αλέξανδρος Α΄ της Ελλάδας|Αλέξανδρου]] το 1917. Η Ελλάδα ανταμείφθηκε για την υποστήριξή της στον πόλεμο με εδάφη στη Μικρά Ασία συμπεριλαμβανομένης της Σμύρνης. Ο βασιλιάς Αλέξανδρος πέθανε το 1920 από ένα δάγκωμα πιθήκου και ο πατέρας του επέστρεψε ως βασιλιάς. Μετά από τον καταστρεπτικό ελληνοτουρκικό πόλεμο (1919-1922), ο βασιλιάς Κωνσταντίνος καθαιρέθηκε πάλι και πέθανε εξόριστος στη Σικελία. Το βασιλιά Κωνσταντίνο διαδέχθηκε τώρα ο μεγαλύτερος του γιος, ο βασιλιάς [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιος Β’]], ο οποίος άφησε τη χώρα το 1924 όταν δηλώθηκε η [[Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία]]. Το 1935 ένα στρατιωτικό χτύπημα που ηγήθηκε από τον στρατηγό [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεώργιο Κονδύλη]] κατάργησε τη Δημοκρατία, και οργάνωσε ένα δημοψήφισμα που ενέκρινε την αποκατάσταση της μοναρχίας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ επέστρεψε στη χώρα, όπου στη συνέχεια υποστήριξε το δικτατορικό καθεστώς του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]]. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα το 1941, διέφυγε με την κυβέρνηση στην Αίγυπτο. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1946 και βασίλεψε μέχρι το θάνατό του το 1947. Τον βασιλιά Γεώργιο διαδέχθηκε ο μικρός αδελφός του, βασιλιάς [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|Παύλος]] που βασίλεψε από το 1947 μέχρι το θάνατό του το 1964. Ο γιος του, βασιλιάς [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνος Β’]] ήταν βασιλιάς έως ότου διέφυγε στο εξωτερικό μετά από ένα αποτυχημένο αντιπραξικόπημα ενάντια στη στρατιωτική χούντα τον Δεκέμβριο του 1967. Η δικτατορία διόρισε τον Αντιστράτηγο Γ. Ζωϊτάκη ως αντιβασιλέα και οργάνωσε δημοψήφισμα το 1973, το οποίο με 78% οδήγησε στην κατάργηση της μοναρχίας. Ο [[Γεώργιος Παπαδόπουλος]] έγινε ο νέος [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|Πρόεδρος της Ελλάδας]] την 1η Ιουνίου 1973. Η κυριαρχία της στρατιωτικής χούντας τελειώνει αποτελεσματικά το επόμενο έτος αλλά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’ δεν αποκαταστάθηκε στο θρόνο. Το θέμα αποκατάστασής του τέθηκε σε ένα άλλο δημοψήφισμα τον Δεκέμβριο του 1974, όπου 69% των Ελλήνων ψήφισε για την τελική κατάργηση της μοναρχίας.