Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Χίτλερ γνώριζε ότι ο μόνος τρόπος για να υποτάξει τη Βρετανία ήταν να εισβάλει στο έδαφός της (είχε, έστω και καθυστερημένα, καταρτιστεί το ανάλογο σχέδιο με το προσωνύμιο «[[Επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων|Θαλάσσιος Λέων]]» (Seelöwe)), αλλά δεν τολμούσε απόβαση όσο δεν είχε εξουδετερωθεί η Βρετανική Αεροπορία (RAF). Έτσι, ξεκίνησε τον Αύγουστο του [[1940]] τη λεγόμενη [[Μάχη της Αγγλίας]], με αεροπορικές επιδρομές κατά των αεροδρομίων και λιμανιών της Αγγλίας, που συνεχίστηκαν τον Σεπτέμβριο με επιδρομές κατά πόλεων στο εσωτερικό της χώρας. Η αποτελεσματικότητα του [[ραντάρ]], της αντιαεροπορικής άμυνας και των βρετανικών μαχητικών, προκάλεσαν υψηλές απώλειες στη Γερμανική αεροπορία, που εξαναγκάσθηκε έτσι να πραγματοποιεί μόνον νυκτερινούς βομβαρδισμούς. Στις [[17 Σεπτεμβρίου]] [[1940]] ο Χίτλερ ανέβαλε την εισβολή για να προετοιμάσει την εκστρατεία κατά της Σοβιετικής Ένωσης, για την οποία οι στρατηγοί του τελικά τον έπεισαν να ξεκινήσει την άνοιξη αντί του φθινόπωρου, όπως αρχικά σχεδίαζε, ώστε να αποφύγουν τον επερχόμενο χειμώνα. Ο Χίτλερ πίστευε ότι, καταβάλλοντας την ΕΣΣΔ, θα έκαμπτε και τη βρετανική αντίσταση, σύμφωνα με άλλους ήθελε να εξουδετερώση την Σοβιετική Ένωση, να εξαλείψη τον κίνδυνο από ανατολικά και, ισχυροποιώντας το ναυτικό και την αεροπορία του να καταβάλη στην συνέχεια την Μεγάλη Βρετανία<ref>{{Cite book|title=Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τόμος α|first=Λίντελ|last=Χάρτ|publisher=CASSEL LTD, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ|isbn=|year=1988|location=ΑΘΗΝΑ|page=178|quote=}}</ref>. Ωστόσο, στις 11 Μαρτίου του 1941, οι [[ΗΠΑ]], τηρώντας πάντα την αυστηρή ουδετερότητά τους, ψηφίζουν στο Κογκρέσσο ένα πολύ σημαντικό νόμο (HR 1776), τον [[Νόμος Εκμισθώσεως και Δανεισμού|Νόμο Εκμισθώσεως και Δανεισμού]] (Lend Lease Act), με τον οποίο ο Πρόεδρος (Ρούζβελτ) μπορεί να παραχωρεί σε όποια χώρα κρίνει σκόπιμο και με όποιο αντάλλαγμα κρίνει εύλογο οποιουδήποτε είδους υλικά. Ο Νόμος αυτός ανατρέπει ολοσχερώς τα σχέδια του Χίτλερ.